Kippenvelmoment voor olympisch zwemmer Pieter Timmers: ‘Ik tikte als eerste aan’
Pieter Timmers zwom een Belgisch record op de Olympische Spelen in Londen.
Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun strafste sportherinnering.
Ik ben lang blijven hangen op het niveau van de clubzwemmer. Op mijn 21e trainde ik amper zeven uur per week. Ik studeerde, gaf zwemles en leefde niet als een profatleet. Toch brak ik het Limburgse record en haalde ik de finale van het Belgisch kampioenschap. Als ik mij kan meten met zwemmers die drie keer zoveel trainen als ik, dacht ik, waar ligt dan mijn limiet als ook ik prof word? Ik sloot me aan bij de Eindhovense club PSV, waar de Nederlandse toppers trainen. Amper drie jaar later plaatste ik me voor de Olympische Spelen in Londen, voor de 100 meter vrije slag. Een spectaculaire opmars en toch voelde ik dat er nog veel ontbrak. Er waren twijfels. Ben ik op de juiste weg of was dit een vergissing? Ben ik te laat prof geworden en haal ik nooit meer de wereldtop?
Op die Spelen van 2012 belandde ik in een erg sterke kwalificatiereeks, met een aantal medaillekandidaten. Daar was ik blij mee: hopelijk konden die toppers me op sleeptouw nemen. De eerste 50 meter zwom ik ontspannen. Ik voelde dat er nog veel in de tank zat en in het tweede deel van de race trok ik door. Ik kon het amper geloven maar ik tikte als eerste aan. De ontlading toen is mijn mooiste herinnering. Ik zwom een Belgisch record en was gelijk zeker van de halve finale, die door nekpijn de mist in ging. Maar dat maakte niet uit. Ik besefte dat ik de juiste keuzes had gemaakt en dat het beste nog moest komen. Als ik dat in drie jaar tijd kon verwezenlijken!
Ik heb veel gehad aan Ward Bauwens, die een paar dagen voor mij zwom op de Spelen. Ward was een clown. (lacht) Hij zwaaide en danste voor het startblok maar zwom wel geweldig in Londen. Hij leerde me dat je het ook gewoon plezierig mag vinden. Sterker nog: als je ontspannen blijft, zwem je juist op je best. De druk is enorm op de Spelen, die maar eens om de vier jaar plaatsvinden. De media zitten er dicht op, maar de druk die je jezelf oplegt, nijpt nog meer: je wilt het zo graag. Dat gevoel van nu-of-nooit hindert je meer dan dat het je helpt. Het is mij niet altijd gelukt om ontspannen te zwemmen, maar vier jaar later, op de Spelen van Rio, gelukkig wel. Met olympisch zilver als resultaat.
