Kippenvelmoment voor judoka Ulla Werbrouck: ‘Er zijn geen prijzen voor “goed geprobeerd”’

Judoka Ulla Werbrouck sliep onder de blote hemel.

Mijn grootste prestatie was uiteraard mijn gouden medaille op de Olympische Spelen van 1996. Maar voor mij hangen al mijn sportieve successen samen met de trips die we daarna maakten als beloning. Mentaal, in mijn herinnering, vormen de winst, de medaille en de reis één geheel.

De traditie begon in de winter van 1993, toen we de Mont Blanc beklommen. Als je het jaar voordien een medaille had gewonnen op het EK, het WK of de Olympische Spelen, mocht je mee. Zelfs voor fitte judoka’s was de Mont Blanc een hachelijke onderneming, die fysiek veel van je vroeg. Maar het gevoel van de top van die berg te bereiken, was onbetaalbaar. Die trips bevatten telkens een psychologische boodschap. Na de Mont Blanc was dat bijvoorbeeld: wat heb je moeten doen om de top te halen, en was het dat waard?

Toen onze coach Jean-Marie Dedecker voor het eerst over die beloningsreizen begon, vonden we het een raar idee, want wij waren het gewend om als team alles samen te doen. Maar achteraf bekeken heeft het wel een winnaarsmentaliteit gecreëerd. Dat alleen de medaillewinnaars mee mochten, was natuurlijk zuur voor degenen die ernaast grepen. Maar zo werkt het in de topsport. Er zijn geen prijzen voor ‘goed geprobeerd’. Alleen presteren telt en the winner takes all.

De volgende beloningstrip was een loodzware expeditie door Burkina Faso, na Atlanta ’96 trokken we met de medaillewinnaars naar Lapland. Gella Vandecaveye, Harry Van Barneveld en ik werden met een sneeuwscooter naar het midden van een enorme ijsvlakte gereden. We kregen een overlevingspakket en moesten slapen onder de blote hemel. ‘Trek je plan.’ We maakten zelf vuur en zorgden zelf voor ons eten.

Toen we aankwamen bij een spectaculair, bevroren meer dachten we dat we het einde hadden bereikt, maar daarna werden we nog in zee gedropt. Onvergetelijke ervaringen die mij tot op de dag van vandaag kippenvel geven. Na Lapland stond de ploeg scherper dan ooit. Een paar maanden later wonnen de Belgen een recordaantal medailles op het EK in Oostende. En weet je waar wij die dag onderling vooral over praatten? Over welke reis we dit keer zouden maken als beloning.