Kippenvelmoment voor ex-schaatster Linda Rombouts: ‘Ik dacht dat ik zou gaan knallen’

Schaatser Linda Rombouts kreeg van de bond te dunne kleding.

Als ik atleten van nu vertel wat ik meemaakte tijdens het belangrijkste toernooi van mijn leven, dan geloven ze me niet, of ze denken dat ik uit de middeleeuwen kom.

Eén week voor de Olympische Spelen van 1976 schaatste ik een toptijd op de 1000 meter, mijn favoriete nummer. Ik dacht dat ik zou gaan knallen op de Spelen, die plaatsvonden in het Oostenrijkse Innsbruck.

De schaatsbond eiste dat ik mijn trainingskamp in Italië verliet om terug te keren naar België, om dan met z’n allen af te reizen naar Oostenrijk. Italië-Oostenrijk is natuurlijk een makkelijkere verplaatsing dan Italië-België-Oostenrijk, maar er moest een foto van ons vertrek in de krant staan.

In België bleek dat de bondsafgevaardigden met het vliegtuig zouden reizen en de atleten met de trein. Om geld uit te sparen, en zo konden wij nog koffers meenemen voor de bondslui. Ook toen spraken we daar schande van, maar echt protesteren deed ik niet. Het kwam niet in me op.

Wat er tijdens de openingsceremonie gebeurde, was erger. De bond had veel te dunne kleding voor ons gekozen: geen rekening mee gehouden dat het in Innsbruck weleens fris kan zijn. Ik rilde van de kou. Maar in het olympisch dorp circuleerde een virus.

Op de 1500 en de 500 meter presteerde ik onder mijn niveau. Dat deerde me niet al te erg, want de 1000 meter was het nummer waar het moest gebeuren. Maar op de dag van de wedstrijd lukte niks. Het virus had me te pakken. Ik ben zelfs niet aan de start verschenen.

Toch ben ik niet verbitterend. Het amateurisme van de bond kostte mij mijn gloriemoment, maar dat was in die tijd gewoon de realiteit. Je moest er het beste van maken. Later ben ik nog wel boos geworden op de bond. Mijn ouders moesten 30.000 frank (komt in 2025 overeen met 3250 euro, nvdr) voorschieten voor mijn deelname aan de Spelen, en dat hebben ze nooit teruggekregen. Toen ik daarover klaagde in de krant, werd ik geschorst.

Toch bleef mijn liefde voor de sport overeind. Ik ben nog jaren blijven schaatsen. Ik ben trots op wat ik heb neergezet. Op een manier was ik de voorloper voor de Belgische schaatssuccessen van vandaag.

Kippenvelmoment voor kunstschaatser Jorik Hendrickx: ‘Misschien was het too much’