Paralympisch dressuurruiter Michèle George houdt van eigenzinnige paarden.
Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun mooiste sportherinnering.
Na mijn ongeval in 2009 belandde ik in een rolstoel. Wie weet hoe het mij zou zijn vergaan als ik toen mijn paard Rainman niet had gehad. Hij was nieuw in de stal, ik kocht Rainman vlak voor het ongeval.
We kenden elkaar niet goed, maar vreemd genoeg begreep Rainman instinctief wat ik nodig had. Hij gaf mij een reden om actief te zijn, om niet bij de pakken te blijven neerzitten. Het voelde alsof mijn paard mij elke dag opwachtte, als een personal coach die mij aanmoedigde.
Toen ik mijn comebackwedstrijd won, tegen valide atleten, kwam het Paralympisch Comité aankloppen. Met Rainman won ik twee keer olympisch goud in Londen 2012 en nog eens zilver en goud in 2016 in Rio. Die medailles waren natuurlijk geweldig, maar emotioneel kan niks tippen aan het moment dat ik met Rainman de piste in stapte in Rio.
Ik wist dat het de laatste keer was dat ik met hem een wedstrijd zou doen. Een laatste keer samen schitteren. Rainmans belang in mijn leven kan ik niet in woorden uitdrukken. Hij maakte mij de persoon die ik vandaag ben. Mijn dochter heeft nog twee jaar met Rainman gereden. We bleven bij elkaar, dat was een troost.
Na Rainman kwam Best of 8. Rainman was een autistisch paard: koppig en moeilijk van zijn idee te brengen – zijn naam verwijst naar de film. Best of 8 is al even eigenzinnig. Voor ze bij mij kwam, was Best of 8 meermaals verkocht en weer teruggebracht naar haar oorspronkelijke stal omdat geen enkele ruiter er iets mee aan kon vangen.
Maar ik had meteen een goed gevoel bij haar. Als ik haar vertrouwen kan winnen, dan is dit een paard uit de duizend, besefte ik. Met Best of 8 heb ik alles gewonnen: dubbel goud op de Wereldruiterspelen, olympisch kampioen in 2020 en 2024. Maar makkelijk werd het nooit tussen ons. Alsof ik voortdurend moest bewijzen dat ik haar vertrouwen waard was.
Ik kreeg een flashback naar het afscheid van Rainman toen ik met haar voor de laatste keer de piste betrad in Versailles, op de Spelen van vorige zomer. Na die laatste, perfecte oefening heb ik haar een warme knuffel gegeven. En ook al is het een dier, ik weet dat ze voelt hoe dankbaar ik ben.
Paralympics in Parijs: drie vragen aan dressuurruiter Michèle George
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
