Kippenvelmoment voor biljarter Frédéric Caudron: ‘Dat was mijn gelukkigste dag als sporter’

Biljarter Frédéric Caudron won een keu ingelegd met diamanten.

Onbedoeld had Ludo Dielis de druk behoorlijk opgedreven. In 2013 organiseerde de gestopte biljarttopper het wereldkampioenschap driebanden, dat doorging in de Antwerpse Lotto Arena. ‘Frédéric Caudron is de topfavoriet’, zei Ludo op de persconferentie. Ik sloeg me voor het hoofd: alsof de druk al niet hoog genoeg was! Maar achteraf bekeken moet ik vaststellen dat de spanning me geholpen heeft.

Op zo’n groot internationaal toernooi bepalen de details wie wint, de wereldtoppers zijn aan elkaar gewaagd. 2013 was de uitzondering. Ik won al mijn wedstrijden met ruim verschil. In de kwartfinale en de halve finale klopte ik Daniel Sánchez en Martin Horn, beiden gewezen wereldkampioenen. Vooral tegen Horn was ik onstuitbaar. Ik pak uit met een serie van 17 punten! Het publiek werd wild. Duizend fans waren naar Antwerpen afgezakt voor de finaledag, die in een zinderende sfeer verliep. Bij elke geslaagde stoot veerden de Belgische toeschouwers op. Gedragen door het publiek leek het alsof niets mij kon overkomen.

In de finale wachtte Filipos Kasidokostas, een Grieks supertalent dat veel indruk maakte. Hij had als tiener al zilver gepakt op het WK en was in 2013 een van de dominante biljarters in het circuit. Kasidokostas begon het best en bouwde een kleine kloof uit. Maar zelfs toen ik achterstond, had ik naar mijn gevoel de partij onder controle. Vlak voor de pauze deelde ik de genadeklap uit. Een break van 8 punten, met daarbij enkele erg moeilijke stoten, sneed Kasidokostas de adem af. Nadien was het zaak te consolideren. 40-25 in 22 beurten. 14 jaar na mijn eerste wereldtitel in Bogota werd ik opnieuw wereldkampioen. Met als bonusprijs een speciale keu ingelegd met 80 diamantjes: een geste van de Antwerpse diamantsector.

Ik word niet vlug emotioneel, maar dat WK in Antwerpen was mijn gelukkigste dag als sporter. Winnen in eigen land voor een enthousiast publiek is een droom. Als je naar de uitslagen van dat WK kijkt, dan lijkt het een walk-over. Maar ik herinner me dat ik niet helemaal tevreden was over mijn niveau. Normaal speel ik vlotter en vloeiender. Het was met horten en stoten, op karakter. Maar als het goed afloopt, dan koester je zo’n herinnering des te meer.