Amazone Karin Donckers eindigde op één punt van brons in Barcelona.
Pas veel later besefte ik hoe goed ik was op de Olympische Spelen van Barcelona in 1992. Met het landenteam hadden we Le Cadre noir de Saumur gewonnen, een topwedstrijd in het eventing. Ik was 21 en alles leek vanzelf te gaan.
Zonder er echt naartoe te werken, plaatsten we ons voor de Spelen, haast spelenderwijs. Ik werd achtste in de individuele olympische wedstrijd en het team eindigde op één punt van brons. De jury twijfelde om een paard van de Nieuw-Zeelanders af te keuren, maar liet hen uiteindelijk ongemoeid. Ik maalde er amper om. Je denkt: ik ben nog zo jong, die medaille komt later wel. Niet dus. Ik deed mee aan vijf olympiades, maar beter dan in Barcelona zou ik nooit presteren.
In de jaren 1990 kon je als atleet nog gewoon drie weken in het olympisch dorp blijven en alle wedstrijden meepikken. Ik ben een enorme sportfan en had er de tijd van mijn leven. Tegenwoordig gaat het er veel koeler en zakelijker aan toe.
In Barcelona reed ik op Britt. Een geweldig paard, waarmee mijn vader zijn kennersoog bewees. Britt had dezelfde moeder als de legendarische Big Ben, een tweevoudige wereldkampioen jumping. Maar toen we Britt kochten, was Big Ben nog maar een veulen. Ik ben opgegroeid met Britt. Ik bereed haar op kleine juniorenwedstrijden en later ook in absolute topconcoursen. Het deed pijn toen we haar op haar achttiende met sportpensioen stuurden. Britt belandde bij Alfonso Romo, een wereldvermaarde fokker uit Mexico. Bij Romo heeft ze nog vier veulens gekregen toen ze de twintig al voorbij was. Eén jaar voor haar dood ben ik naar Mexico gereisd om haar nog eens te zien. Ze leefde er in een paardenparadijs, vrolijk tussen andere merries in de wei. Het deed deugd om te zien dat mijn Britt, met wie ik zo veel had meegemaakt, gelukkig was in haar laatste levensjaren.
Een van haar veulens ging mee naar België dat was de deal. Magnolia heeft nooit aan topsport gedaan, maar ze is wel de oermoeder van een fameuze stamboom, met nakomelingen die schitteren in viersterrenwedstrijden. Ze loopt hier nog altijd op de manege rond. Het is een braaf paard, ideaal om nieuwe ruiters te leren rijden. Als ik Magnolia zie stappen, moet ik denken aan hoe de piepjonge Karin haar moeder zadelde.
Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun strafste sportherinnering.
