Kippenvel voor triatleet Luc Van Lierde: ‘Nooit was ik zo blij als na de finish van dat EK’

Triatleet Luc Van Lierde stopte met topsport, maar vocht terug.

Het wordt vergeten omdat ik achteraf grote successen boekte, maar het begin van mijn carrière verliep bijzonder moeilijk. Ik had talent, maar ook een fragiel lichaam. Dertien keer kreeg ik een stressfractuur. Voor een duursporter is dat een hard verdict. Trainen met een dreigende stressfractuur voelt alsof er schuurpapier over je naakte bot wordt gewreven. En als ik te zwaar pushte, was de volgende breuk daar. Daar kwam nog een zwaar verkeersongeval bovenop. In 1994 werd ik op training aangereden door een bestelwagen. Een zenuw in mijn biceps raakte beschadigd. Ik heb nog elke dag pijn van dat ongeval.

Ik verloor mijn contract en stopte met topsport. Twee maanden werkte ik als pakjesbezorger – lukraak de eerste job die het interimkantoor aanbood. Toen greep mijn vrouw in: ‘Het mag zo niet eindigen voor jou, Luc.’ Ik volgde intensieve kinesitherapie om de pijn in mijn arm te verdragen en versierde een minimumcontract. Zij vond goedbetaald nachtwerk, zodat we net konden rondkomen. Ons zoontje was toen anderhalf.

Nog geen twee jaar later won ik de Europese titel op de olympische afstand in het Hongaarse Szombathely. Na de zwemproef lag ik op kop. Ik fietste 30 kilometer solo, tot een heel peloton mij op de nek viel. Mijn tegenstanders hadden krachten gespaard en bij elkaar in het wiel gezeten, wat verboden is.

De eerste drie loopkilometers had ik het lastig, maar ik zette door, terwijl de anderen één na één kraakten. Ik moest enkel nog afrekenen met de Nederlander Dennis Looze, normaal een betere loper. Vlak voor de spurt ben ik, vol lef, naast hem beginnen te rennen. Dennis werd zenuwachtig en begon zijn sprint te vroeg. Hij nam twee meter, maar viel stil.

Nooit was ik zo blij als na de finish van dat EK. De pure ontlading, de herinnering aan al die fysieke ellende, het opgeven en het terugvechten: het kwam er in één gulp uit. Die overwinning heeft mij op weg gezet naar mijn latere successen. De Ironman van Hawaï winnen was historisch en heeft mijn leven op zijn kop gezet. Ik zou nog een tweede keer winnen in Hawaï en het wereldrecord breken, maar qua gevoel verbleekt het voor mij bij het EK van 1996.

Ironmanwinnaar Frederik Van Lierde: de slimste van de klas