Een speler met persoonlijkheid, zo wordt Gerard Piqué doorgaans omschreven. En dat blijkt ook uit dit gesprek met de centrale verdediger van FC Barcelona en de nationale ploeg.

Terwijl het bandopnemertje niet meer draait en we ons glas rode wijn leegdrinken, geeft Gerard Piqué (27) een definitie van zichzelf: “Ik ben altijd optimistisch, positief. Shaki daarentegen denkt vaak dat er iets slechts gaat gebeuren juist omdat we zo gelukkig zijn en in theorie alles hebben. Ik bekijk de zaken niet zo.” Het typeert Piqué, die erg gehecht is aan zijn familie en zijn vrienden. Met de kameraden uit zijn jeugd gaat hij nog één keer per jaar op vakantie. Op zijn kosten uiteraard. De anekdote van zijn grootmoeder Lina, die niet wist wie Shakira was toen hij haar voorstelde, vertelt hij nog altijd graag. Hij lacht luid, met open mond. Geregeld gaat hij met zijn hand door zijn haar. Zoals veel voetballers spreekt hij monotoon wanneer een vraag hem niet boeit, dan schakelt hij over op automatische piloot. Hoewel hij heel relaxed overkomt, is hij niet iemand die zich snel laat meeslepen. Hij doet wat hij wil en hij zegt wat hij wil en tot nog toe is hem dat niet slecht afgegaan.

Wanneer word jij voorzitter van Barcelona? Het lijkt nu geen slecht moment…

Gerard Piqué: “Kalm aan, ik ben nog maar 27. Ik heb nog minstens tien jaar te gaan als voetballer.”

Maar meende je het toen je zei dat je voorzitter wilde worden?

“Ja, maar er is nog een lange weg te gaan. Op mijn tiende wilde ik profvoetballer worden en dat is alvast gelukt. We zullen wel zien.”

Waarom zou je graag voorzitter worden?

“Omdat het mijn club is, omdat ik het in me heb, omdat bijvoorbeeld mijn opa vicevoorzitter van Barcelona geweest is. Ik heb de club met de paplepel binnengekregen. Eerst en vooral ben ik natuurlijk gek van voetbal, maar ook andere dingen interesseren me, zoals hoe je een bedrijf moet leiden.”

Je hebt je jongensdroom vervuld. Bovendien ben je nu miljonair, ben je samen met een vrouw die zelfs nog meer succes heeft dan jij, hebben jullie een zoontje en is er een tweede op komst. Kortom, je lijkt alles te hebben. Is dat zo?

“Ik weet niet of ik alles heb. Ik weet dat ik gelukkig ben, dat ik bevoorrecht ben en dat ik gekregen heb wat ik wou, maar dat komt ook omdat ik ervoor gewerkt heb.”

Toch moet het niet gemakkelijk zijn om jou een cadeau te geven. Je hebt alles al.

“Ik ben daarin niet moeilijk, hoor. Het is ook geen kwestie van geld, vaak zijn het kleine dingen die je emotioneren. Onlangs kreeg ik bijvoorbeeld van mijn ouders een kader cadeau met alle medailles die ik in mijn carrière gewonnen heb. Van het EK, het WK… Daar was ik erg blij mee.”

Wie zet jou met je voeten op de grond?

“Mijn ouders. Er is bijna geen moment dat ze niet aan het werk zijn. Ze hebben hard moeten knokken om te staan waar ze nu staan. Voor mij zijn ze een voorbeeld.”

Op je zeventiende werd je van hen gescheiden toen je naar Manchester vertrok. Was dat moeilijk?

“Heel zeker. Het was hard. Vooral de eerste zes maanden. Bovendien was mijn Engels niet erg goed. Ik was in de zomervakantie weleens een maand gaan studeren in Ierland en een in Canada. Ik kon me verstaanbaar maken, meer niet. En als je een taal niet beheerst, kun je je ergens nooit op je gemak voelen. Dat is essentieel.”

Je werd in Engeland ondergebracht in een gastgezin: Linda en Tony. Wat weet je daar nog van?

“Het was heel vreemd om van mijn huis in Barcelona naar Manchester te trekken. Linda en Tony waren echt geweldig, maar de gewoontes, de cultuur… alles was anders en ik was eigenlijk nog een kind. Om zes uur ’s avonds gingen ze al aan tafel! Ik herinner me dat ze de eerste dag bij wijze van welkom een citroentaart hadden gebakken. Nu, ik ben niet zo aan desserts en zoetigheden, maar om geen slechte indruk te maken, heb ik er toch van gegeten. Ik moest bijna overgeven!

“Uiteindelijk pas je je aan en word je ook harder. Ik denk dat ik volwassen geworden ben in Manchester. Ik ging naar daar als een jongen en ik kwam terug als een man.”

Hoe slaagde je erin, met je basis-Engels, om Alex Ferguson te begrijpen? Die heeft dan ook nog een Schots accent.

“Dat ging slecht. Je Engels moet al een bepaald niveau hebben om een relatie op te bouwen met de Britten en met Ferguson ligt de lat natuurlijk nog hoger. Hij heeft een zwaar accent en praat erg snel. Tijdens zijn uiteenzettingen raakte ik snel de draad kwijt, dat geef ik toe.”

Een aantal dagen voor je tekende bij Manchester was er een etentje met Ferguson en je ouders. Was daar dan een tolk bij?

“Arturo Canales, al sinds jaar en dag mijn makelaar, was erbij. Zijn Engels is heel goed. Maar wat me vooral bijgebleven is van dat etentje – ik was toen zestien jaar – was hoe groot Sir Alex is. Ik was toen een groentje, hij moet duizenden projecten zoals ik gehad hebben en toch nam hij de moeite om met ons te gaan eten. Dat is de andere kant van Sir Alex die ik heb mogen ontdekken. Hij deed ook een inspanning om traag te spreken, en dat is in zijn geval zeker niet gemakkelijk.”

Heb je nog altijd contact met hem?

“Ja, af en toe spreken we elkaar nog. Hij is een mythe. Dertig jaar heeft hij bij United gezeten en als je hem niet kent, begrijp je niet hoe hij zolang is kunnen blijven. Hij was veel meer dan een trainer. Hij was de godfather, de pater familias. Alles leidde naar hem, er was niets dat hij niet onder controle had.”

Je hebt ook nooit een verkeerd woord gezegd over Cristiano Ronaldo, met wie je samen in de kern zat bij Manchester United. Hebben jullie elkaar nog gesproken? Heb je zijn nummer nog?

“Neen, ik ben al een paar keer van gsm-nummer veranderd – net zoals Cristiano, veronderstel ik. Dat ik positief over hem ben, komt omdat ik hem graag heb. De mensen trekken hun conclusies op basis van bepaalde handelingen van hem of commentaren over hem, zonder hem echt te kennen. Ik moet wel zeggen dat hij de laatste tijd een beetje veranderd is, maar ik kom goed met hem overeen en hij heeft me veel geholpen in mijn periode bij United.”

Over naar een ander fenomeen: je kent Lionel Messi al van bij de cadetten van Barcelona. Weet je nog hoe hij was de eerste keer dat je hem zag?

“Neen, de eerste keer herinner ik me niet meer. Ik weet nog wel dat zijn integratie de eerste maanden niet goed verliep, hij zat altijd apart in de kleedkamer. De rest van de ploeg kende elkaar al jaren en hij was er nog maar pas bij gekomen. Hij zei bijna niks en was heel timide. Ik denk dat hij gewoon wat ruimte nodig had.”

Er wordt gezegd dat je toen al zag dat hij iets speciaals had. Klopt dat of is dat onderdeel van de legende?

“Hij had een speciaal talent, dat wisten we meteen. Rodolf Borrell, onze trainer, vroeg ons – en ik vertel dat altijd omdat het in mijn geheugen gegrift staat – alstublieft, pak hem niet te hard aan op het veld! Maar dat ging gewoon niet omdat hij ons altijd te vlug af was! Ook al zouden we dat gewild hebben, hij was ongrijpbaar. Ik was bij wijze van spreken tien keer groter dan hij, maar wat een natuurtalent! Het gemak waarmee hij zich bewoog en dribbelde…”

In de discussie wie de beste is – CR7 of Messi – sta jij in het kamp van Messi, dat heb je al eens gezegd. Waarom? Geef eens wat voetbalargumenten.

“Oei, argumenten… Het zijn eerder percepties dan argumenten. Cristiano is de perfecte machine, een geboren werker die altijd beter wil worden. Hij is erg veeleisend met zichzelf, bij United was dat al zo. Maar het meest verrassende – en wat ik echt aan hem waardeer – is dat hij, nadat Messi vier keer de Gouden Bal gewonnen had en hij al die tijd op het tweede plan stond, de kracht had om dat allemaal te boven te komen. De mentale kracht. Ik ben blij dat hij de Gouden Bal gewonnen heeft. Hij verdient dat voor zijn parcours, maar Leo is anders, hij is een natuurtalent… Misschien is hij niet zo obsessief of zo werklustig als Cristiano, maar als hij aan de bal komt, is het alsof de rest stilstaat en in slow motion speelt, echt waar.”

Zoals in tekenfilms?

“Ja, je ziet dat hij op je afkomt en wat hij gaat doen, maar je kunt hem de bal niet ontfutselen. Hij is een genie. Om over zijn afwerking nog maar te zwijgen. In de zestien is hij de beste speler ter wereld. In die zin is hij een geboren 9. Zijn schot is onhoudbaar.”

Van Messi wordt gezegd dat hij zich beter zal kunnen aanpassen aan de tand des tijds door een rij naar achteren te schuiven, terwijl Cristiano, die alles moet hebben van zijn fysiek, het veel moeilijker zal hebben. Akkoord?

“Het is duidelijk dat Cristiano het van zijn fysiek moet hebben, ja, maar Messi ook. Op het hoogste niveau kun je niet meer mee zonder lichamelijk in orde te zijn. Met louter talent kom je er niet. Het lijkt alsof Leo alles op talent doet, maar dat is niet zo. Hij heeft zo’n groot achterwerk (opent zijn handen als om het te meten), keihard, heel sterke benen, en een grote motor die hem heel krachtig maakt. Als hun fysiek het laat afweten, gaan ze allebei afzien. Dat kan niet anders.”

Verraste het je dat Cristiano Ronaldo, toen hij begin dit jaar de Gouden Bal kreeg, begon te huilen?

“Neen. Misschien vond de wereld dat wel verrassend, maar ik niet. Meer nog, ik vond het zelfs mooi. Hij heeft de naam een harde te zijn, boven goed en slecht verheven. Daarom was het goed dat hij zo reageerde. Hij vond het echt belangrijk. Hij had afgezien en was er toch geraakt. Ik vond het mooi.”

De erfenis van Pep

Van welke trainer heb je het meest geleerd?

“Van Pep Guardiola, zonder twijfel. Hij is de nummer een.”

Wat leerde je van hem?

“Het voetbal beter te begrijpen. Trainers zeggen je vaak wat je moet doen, of je mee naar voren moet gaan, waar je je moet positioneren. Pep legde je ook uit waarom. Hij hielp me deze sport beter te begrijpen. Dat is iets wat je niet zomaar vergeet. Hij is de beste.”

Was het voor hem onmogelijk om nog langer bij Barça te blijven doordat hij alles zo intens beleefde?

“Hij zei dat hij alles had gegeven en dat hij compleet leeg was. Hij beleefde het 24 uur op 24 en dat vreet aan je.”

Was de relatie tussen hem en de ploeg ook ‘op’?

“Het was zijn beslissing, zoals begin dit jaar die van Sandro (Rosell, de voorzitter die aftrad, nvdr) ook de zijne was. Dat zijn nooit onze beslissingen geweest, maar die van hen.”

Het gerucht gaat dat een van de redenen van het vertrek van Guardiola was dat hij gevraagd had om jou buiten te gooien. Heb je dat ook gehoord?

“Ja, natuurlijk, maar dat zul je aan hem moeten vragen.”

Lijkt het je waarschijnlijk dat het zo was?

“Hij heeft het me nooit gezegd. Ik weet niet of het klopt.”

Hoe was je relatie met Guardiola?

“Het was een relatie… zoals hij is. Heel intens. Tijdens die vier jaar heb ik enorm veel geleerd en ik vind dat hij de nummer een is, echt waar. Het is wel zo dat we minder goede momenten kenden, maar daar wil ik niet te diep op ingaan. Ik onthoud liever het goede. Hij liet ons allemaal een erfenis na, een manier om het voetbal te zien, die we nog altijd aanhangen en die de club geen windeieren gelegd heeft.”

Is het huidige Barcelona nog zo briljant?

“In de tijd van Pep benaderden we de volmaaktheid. Sommigen zeiden zelfs dat we de beste ploeg uit de geschiedenis waren en wanneer je op dat punt terechtkomt, kan het alleen maar bergaf gaan. Maar we blijven een hoog niveau hebben.”

Homeland

Weet je exact hoeveel geld er op je bankrekening staat?

“Ja, min of meer. Exact niet, neen.”

Dus miljonairs die zich geen zorgen hoeven te maken over hun geld, kijken toch naar hun rekening?

“In mijn geval is het niet omdat ik wil weten hoeveel geld ik heb. Ik controleer graag. Bovendien heb ik verschillende bedrijven. De firma waar ik het meest tijd in steek, is Golden Manager. Ik ga graag naar het kantoor. Er werken 26 mensen, onder wie mijn broer en een van mijn beste jeugdvrienden.”

Beschouw je jezelf als een geïnformeerd iemand?

“Ja. Ik volg wel wat er gebeurt. Met Javier Mascherano praat ik bijvoorbeeld soms over de moeilijke economische situatie in Argentinië. We beseffen wat er gaande is, hoewel dat misschien niet voor iedereen in de kleedkamer geldt. Ik heb alleszins de bedoeling om me te informeren. Kranten koop ik niet, ik lees vooral op websites.”

Een van je hobby’s is poker. Je nam al aan verschillende toernooien deel. Wat is er zo speciaal aan pokeren?

“Getallen. Het is wiskunde plus competitie. Ik speel het erg graag. Mensen hebben een verkeerd beeld van poker, het heeft een slechte naam. Het is geen gokspel, roulette of casino, het is een kaartspel. Dat de deelnemers er vreemd uitzien met hun brillen en petten? Ja, oké, maar ook de programmeurs in mijn bedrijf zijn volgens sommigen vreemde vogels. Ze hebben een gave, het is hun specialiteit, ze leven een beetje in hun wereld, maar ik vind dat interessant.”

Je wist dat het ooit aan het licht zou komen dat je pokert, maar het kan je blijkbaar niets schelen. Waarom niet?

“Ik heb altijd geprobeerd om te doen wat ik wil en wat ik graag doe. Dat is niet eenvoudig omdat iedereen in de voetbalwereld altijd een mening heeft en die ook ventileert, maar als ik ervan overtuigd ben dat iets geen enkele repercussie heeft op mijn rendement als voetballer, dan zal ik het zeker doen. Ik weet dat er mensen zijn die dat niet zullen aanvaarden, die me zullen bekritiseren of straffen, maar ik ga geen leven leiden zonder de dingen te doen die ik graag doe en die geen kwaad kunnen. Je hebt uiteindelijk maar één leven.”

Ben je goed in poker?

“In de drie of vier toernooien die ik gespeeld heb, ben ik in de prijzen gevallen. Maar dat maakt mij niet uit, ik doe het gewoon graag. Ik kijk naar spelers zoals Phil Ivey, Daniel Negreanu en ik heb het geluk gehad om Jason Mercier te leren kennen, een interessante kerel. Iedereen heeft zijn hobby’s. Ik speel ook graag verschillende sporten, vooral basketbal en handbal. Het zou me niet verwonderen mocht Milan (het zoontje van Piqué en Shakira, nvdr) zich op een dag ook gaan interesseren in een bepaalde sport, hoewel Shakira hem ook geregeld meeneemt naar de opnamestudio’s, dus muziek zal ook heel aanwezig zijn in zijn leven.

“Ik volg ook een aantal tv-series. Ik zit nu bijvoorbeeld in de helft van de derde reeks van Homeland. Ook Breaking Bad, The Walking Dead en The Blacklist volg ik. Naar de cinema ga ik ook geregeld, het liefst naar films in de originele versie. Een van de dingen die Shakira me geleerd heeft, is dat het belangrijk is om films en series in de originele versies te zien, vroeger deed ik dat niet. Spanje is een van de weinige landen waar alles gedubd wordt, zo zullen we nooit Engels leren. Voor Shaki is het een obsessie om Engels te spreken met Milan. We voeden hem op in drie talen: Spaans, Catalaans en Engels.”

Durf je je politieke mening te geven?

“Het is onmogelijk om als voetballer een mening te geven over politiek, want ze gebruiken ons. Natuurlijk heb ik er een, maar het heeft geen zin om ze uit te drukken. Als je dat doet, gaat de ene of de andere partij je aanduiden als zondebok. Ik beperk me tot mijn werk, daar word ik ook voor betaald. Iedereen heeft zijn mening en je kunt jezelf of je gevoelens niet verloochenen, maar in het voetbal wordt een mening niet op prijs gesteld. Het is het ene extreme of het andere. Je hebt wel gematigden, maar dat is de minderheid. Voor de meesten is het: of je denkt zoals ik of ik kraak je.”

Wat een wereldje…

“Mijn werk is om voor mijn club te spelen en voor de nationale ploeg. Meer niet. Sport en politiek mag je niet vermengen. Als dat toch gebeurt, is dat omdat zij het willen.”

Zij?

“De politici. De sport zou zuiver moeten blijven. Wat het thema Spanje-Catalonië betreft, zijn we op een punt beland dat we het moeten oplossen. Er is geen weg meer terug. Gemakkelijk zal het niet zijn, maar ik hoop dat het opgelost geraakt.”

Hoe?

“Wist ik dat maar.” ?

DOOR GEMMA HERRERO – BEELDEN: BELGAIMAGE

“Alex Ferguson was de godfather bij Manchester United. Er was niets dat hij niet onder controle had.”

“Pep is de beste. Hij hielp me het voetbal beter te begrijpen.”

“We voeden Milan op in drie talen: Spaans, Catalaans en Engels.”