Wat gebeurde er na de olympische tijdrit in Parijs, waar Remco Evenepoel en Wout van Aert goud en brons behaalden? Een reconstructie van vijf hectische uren, waarin de twee medaillisten elk even intens genoten van hun succes.
‘Yeeaaaaah!!!’ Vlak voor ons brult Remco Evenepoel als leeuw wanneer hij, met de linkervuist gebald, de finishlijn van de olympische tijdrit overschrijdt, als de nieuwe olympische kampioen. Allicht hadden we met onze accreditatie van de schrijvende pers niet zo dicht bij de eindstreep mogen postvatten, maar niemand die ons tegenhield. Dat moment zal niemand ons nog afnemen.
Een dertigtal meter verder, op de zogenaamde hotseats, zien we in een oogopslag Wout van Aert een zucht van verlichting slaken nu hij een (onverwachte) bronzen medaille heeft veroverd – weliswaar mede dankzij de fietswissel van de Brit Josh Tarling. Hij stapt meteen verder, tot na de finish, waar hij Evenepoel in de armen valt, zoals hij nog nooit zo gemeend heeft gedaan. Ook vrouwlief Sarah krijgt een innige kus, terwijl Oumi, de vrouw van Remco, haar man proficiat wenst.
Wanneer de twee medaillewinnaars zich opfrissen, krijgen de twee vrouwen achter de tribunes felicitaties van koning Filip en koningin Mathilde. ‘Pro-fiii-ciat, pro-fiii-ciat’, zegt Mathilde met haar bekende hoge timbre. Ze is verbaasd dat beide renners recht zijn gebleven op het kletsnatte wegdek. Sarah deelt haar opluchting. Oumi lijkt intussen overdonderd door weer een straffe stoot van haar man. Hoewel we een opdringerige Franse steward erop wijzen dat ze de vrouw van de nieuwe olympische kampioen is en hier wél mag staan, heeft ze weinig zin om te spreken – later doet ze dit wel voor de tv-camera’s.
Sarah is wel haar vriendelijke zelf. Ze vertelt over hoe ze is overstelpt door berichtjes. ‘Een zeventigtal, en we zijn pas een half uur na de finish. En dat voor een bronzen medaille.’ Een die op het thuisfront veel losmaakt, maar ook bij Sarah. ‘Qua emoties zet ik dit bovenaan alles wat Wout heeft gepresteerd. Hij had het niet verwacht, maar misschien wel gehoopt. Zeker de laatste dagen had hij er echt zijn goesting op gezet. Hij kon probleemloos de switch na de Tour maken. Dat kan hij als de beste.’
Dat de zege bij haar zoveel losmaakt, is niet toevallig, gezien de mentaal moeilijke periode die Van Aert heeft meegemaakt na zijn zware val in Dwars door Vlaanderen, eind maart. ‘Nog moeilijker dan na zijn zware val in de Tour van 2019. Ook omdat er sindsdien twee kindjes bij zijn gekomen. En Wout daardoor ook meer relativeert. Toen hij na zijn val Jonas Vingegaard (zijn Visma-Lease a Bikeploegmaat) zwaar zag crashen, dacht hij wel even: waarom ben ik eigenlijk aan het koersen? Zeker omdat hij thuis amper iets kon doen, door zijn gebroken ribben. Hij kon zelfs onze Jérome niet uit zijn bed halen, omdat buigen te veel pijn deed. Hij was thuis, maar eigenlijk niet thuis. Dan is het heel moeilijk om de knop om te draaien.’
Sarahs vader, Roger, komt even tussen. ‘Toen Wout eens een moeilijk moment had en nog niet kon fietsen, heeft Sarah hem gezegd: oké, al die kansen moest je laten liggen, maar we maken gewoon een nieuw plan. Dat dat nu resulteert in een olympische medaille, is een overwinning op zich.’
Mislukte selfie
Even later begint op de Pont d’Alexandre III de podiumceremonie, met de Eiffeltoren op de achtergrond. Van Aert en Evenepoel hebben intussen hun officiële outfit van Team Belgium aangetrokken. Evenepoel ziet zijn Oumi, die met haar smartphone een filmpje maakt. Hij zwaait naar haar en naar het koningspaar, die enthousiast terugzwaaien. Sarah, Jean-Michel Saive en Cédric Van Branteghem, voorzitter en CEO van het BOIC, staan ook naast hen.
Na het Belgische volkslied, dat Evenepoel met de hand op het hart heeft meegezongen, probeert Van Aert een selfie van de drie medaillewinnaars te maken. Zijn smartphone spartelt echter tegen. Filippo Ganna, die zilver behaalde, wil de gsm voor de grap weggooien.
Nog een grappig moment volgt wanneer de 1m73 grote Evenepoel plaatsneemt tussen de 1m93 grote Ganna en de 1m90 grote Van Aert. De Italiaan aait hem over de kortgeknipte haren, maar met respect voor zoveel pure klasse.
Ganna verlaat even later het podium. Evenepoel en Van Aert blijven op verzoek van de Belgische fotografen nog even staan voor een duoportret. Gevolgd door een grotere groepsfoto van de hele Belgische équipe, inclusief verzorgers, coaches en mecaniciens. Het is duidelijk dat dit teamwork was.
Volle voorwielen
Intussen hebben we een berichtje gestuurd naar Mathieu Heijboer, de head of performance van Visma-Lease a Bike. Wie op het idee van het snellere, volle voorwiel (in plaats van een wiel met drie spaken) van Wout van Aert was gekomen? ‘Ik heb het vorige winter al bij Wout neergelegd, omdat ik verwachtte dat er in de olympische tijdrit weinig wind zou staan – een vereiste om zo’n wiel te gebruiken, anders is het te gevaarlijk. Hij was meteen enthousiast.’
‘Vanaf dat moment zijn we begonnen met de ontwikkeling en de testen in de windtunnel van Silverstone. Voor de Tour heeft Wout er in het ‘geheim’ mee getraind: tweemaal op de baan, in Heusden-Zolder, en éénmaal op de weg. En de voorbije week, na de Tour, nog drie keer buiten. De specifieke tijdritvoorbereiding verliep, door Wouts val in het voorjaar, niet zoals gepland, maar hij wilde het voorwiel wel gebruiken. Ondanks de regen, maar dat is geen bepalende factor. Mede dankzij Wouts grote stuurvaardigheid in de bochten. Ongekend hoe hij die vandaag met zoveel snelheid heeft genomen’, vertelt Heijboer.
Evenepoel en Van Aert staan intussen een hele rist cameraploegen te woord, van zowel buitenlandse als Belgische media. Beiden maken een uitermate ontspannen en frisse indruk, alsof ze net een trainingsritje achter de rug hebben. Van Aert staat met de handen in de zakken, Evenepoel jongleert met een flesje water.
Op het einde van de interviewsessie gaat Van Aert nog even bij zijn familie langs. Hij geeft schoonvader Roger en Guy Van Dijck (een diehardfan en een vriend van de familie) een zeer innige knuffel. Beide mannen kunnen hun tranen niet bedwingen. Ze weten van hoe ver hij komt en hoe moeilijk hij het heeft gehad. ‘Wout is een grote kampioen, met een enorme vechtlust, maar hij is nog groter als mens’, benadrukt Roger.
Winnen doet winnen
De twee medaillisten worden vervolgens meegenomen naar de persconferentie voor de schrijvende media, in Le Grand Palais, even verderop. Ze maken beiden wel nog tijd voor een foto met een groep veiligheidsagenten.
Cédric Van Branteghem en Jean-Michel Saive, de ceo en de voorzitter van het BOIC, omhelzen elkaar intussen op weg naar Le Grand Palais. De Spelen zijn amper een dag ver en België heeft al twee medailles binnen. ‘Dat geeft aan de hele delegatie een ongelofelijke rust. In Peking 2008 veroverden we pas twee medailles in het laatste weekend, en voelde je de ongerustheid. Nu zal dat het omgekeerde zijn. Zien winnen doet winnen, hé, dat is besmettelijk. Andere atleten zullen hierdoor begeesterd raken. Wout en Remco zullen hen inspireren. Dat weet ik zeker’, zegt Van Branteghem.
Van Aert en Evenepoel zitten intussen in de perszaal. De Kempenaar heeft via de persverantwoordelijke al een blauw tasje met pasta gekregen. Evenepoel kijkt geamuseerd toe terwijl zijn collega begint te eten. Zelfs na het winnen van een olympische bronzen medaille denkt Van Aert aan zijn recuperatie. Volgende week staat voor hem namelijk een nog belangrijkere opdracht op het programma: de olympische wegrit, met nog meer kansen op een zege.
Dat benadrukt Evenepoel ook in de persbabbel, terwijl Van Aert zijn schoteltje pasta smakelijk opeet: dat beiden zullen genieten van dit succes, maar niet te veel. ‘Hopelijk kunnen we dan na de wegrit een écht feestje vieren.’ Voor de Schepdaalnaar is dit weer een, zoals hij zelf omschrijft, ‘magical moment’ in zijn carrière, waarin hij er al zoveel heeft beleefd. ‘Soms lijkt het nooit genoeg wat ik doe, maar ik besef goed wat ik op jonge leeftijd al heb gepresteerd. Ik ben daar heel trots op.’
Van Aert wordt door een journalist gewezen op zijn vermogen om telkens weer terug te vechten, na een moeilijke periode. ‘Dat is een deel van mijn karakter. Soms wil ik niet meer, en heb ik er genoeg van. Maar de volgende morgen wil ik toch weer proberen. Dat verlangen zit in mij. En zal er allicht nooit uitgaan.’
Viering in Belgian House
De avond is na de persconferentie echter nog niet voorbij, want er staat nog een viering in het Belgian House op het programma. We hollen de Champs-Elysées op, richting de Arc de Triomphe, naar de Avenue Hoche, waar de twee wielerkampioenen ruim na 22 uur worden ontvangen. De ingang staat volgepakt met mensen die ‘Remco! Remco!’ roepen, en daarna ‘Woutje van Aert! Woutje van Aert!’
In de gang naar de binnenkoer ziet Evenepoel voor het eerst zijn ouders. Vooral moeder Agna is diep ontroerd en drukt haar zoon tien seconden lang tegen de borst, om hem daarna een kus op de mond te geven.
Tien meter verder krijgt Evenepoel een klopje op de schouder, van die andere olympische kampioen, Greg van Avermaet. Hij wijst hem op de aanwezigheid van de allergrootste: Eddy Merckx. Die feliciteert de 24-jarige jongeman, en krijgt zelf bijval: ‘Eddy! Eddy!’
Evenepoel en Van Aert zetten vervolgens, als rocksterren begeleid door securityguards tussen rijen van fans, hun weg voort naar de lift. Die brengt hen naar de feestzaal, waar ze zullen worden gehuldigd voor een nog grotere menigte. Journalisten mogen daar niet binnen. Dus stopt ook onze ‘achtervolging’ van twee renners wier passie, drive en verlangen hen naar het olympische podium heeft geleid.
Voor de ene was daar goud en voor de andere was er brons weggelegd. Maar tijdens deze avond was het overduidelijk zichtbaar dat de twee medailles voor beiden, na alle obstakels die ze hebben overwonnen, evenveel waard zijn.
Olympische Spelen 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier