Boksster Delfine Persoon deelde een eerste tik uit bij de weging.
Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun mooiste sportherinnering.
‘Op 20 april 2014 bokste ik om de WBC-wereldtitel tegen de Argentijnse Erica Farias. Maar de eerste tik werd één dag eerder uitgedeeld, bij de weging. Mijn coach Filiep Tampere had me op het hart gedrukt: ‘Wat je ook doet: niet wegkijken, Delfine.’ Filiep wist dat Farias van de weging een mentaal spelletje maakte. We stonden neus aan neus, wat moet voor de foto, maar Farias bleef maar in mijn ogen staren. Ik liet mij niet van de wijs brengen en… Farias wendde zich af. In de auto zei Filiep: ‘De eerste slag heb je gewonnen.’
Farias was de regerende kampioen, maar ik denk dat ik toch startte als favoriet, zeker omdat de kamp plaatsvond in Zwevezele. De zaal schaarde zich natuurlijk helemaal achter de thuisvechter. Maar anders dan bij de weging bleef Farias daar onbewogen bij. Ze is een erg sluwe boksster. Ik domineerde de kamp, zoals ik meestal doe, maar zij liet mij ook de controle. Ze wilde dat ik overmoedig werd. Dat is een moeilijk evenwicht: je weet dat je de sterkste bent, je lijkt met haar te doen wat je wilt en toch moest ik tien ronden lang oppassen om niet in haar val te trappen. De jury riep me na de kamp unaniem uit tot winnaar, maar ik wist dat ik tot op de laatste seconde op een van haar gevaarlijke counters kon lopen.
‘In de bokszaal ervaarde ik de ontlading, maar in de frituur voelde ik me echt gelukkig.’
De bomvolle zaal ontplofte toen ik die kampioenenriem omhoogstak. We hebben stevig gevierd maar… de realiteit van boksen in België is dat ik ‘s anderendaags om 9 uur weer in de zaal stond op te ruimen. Met mijn team de stoelen aan de kant zetten, dweilen, en tussendoor samen niet kunnen geloven dat ik wereldkampioen was van de allergrootste boksbond. ‘s Middags ben ik, volgens de traditie, met heel de bende frietjes gaan eten. De lekkerste bak friet aller tijden! Het voldane gevoel van die frieten en weten dat alles waar je jaren voor gewerkt hebt, heeft opgeleverd wat je wilde. In de bokszaal ervaarde ik de ontlading, maar in de frituur voelde ik me echt gelukkig.
‘s Anderendaags ben ik weer gewoon gaan werken bij de politie. Alleen als ik me echt had bezeerd, nam ik na een kamp een paar dagen vrij. Meestal was het: make-up over de blauwe plekken en doen alsof je niks voelt.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
