Vorige week las ik dat Van Dale de stemming had geopend om het Woord van het Jaar te kiezen. Tussen het rijtje kandidaat-woorden herkende ik eigenlijk alleen vliegschaamte (je schamen dat je het vliegtuig neemt, wegens de overlast voor het milieu), al kon ik me bij de term testosterontweet ook wel een of andere Vlaamse politicus voor de geest halen. Op de website kon je de woorden aanklikken en dan verscheen hun betekenis. Zo las ik bij hempathie: ‘sympathie die mannen en vrouwen van nature voelen voor machtige mannen, vooral als die in opspraak komen of ten val worden gebracht’. Denk maar aan de Amerikaanse rechter Brett Kavanaugh, die beschuldigd werd van verkrachting. Ondanks een overtuigende getuigenis van het slachtoffer – dat vond zelfs Donald Trump – bleven veel mensen Kavanaugh de hand boven het hoofd houden, zelfs veel vrouwen. Had Kavanaugh een arme zwarte Amerikaan geweest, hij was tot de grond afgebrand ( no pun intended). En zo vergaat het blijkbaar ook Cristiano Ronaldo. De bewijslast tegen hem is mede dankzij Football Leaks zó overweldigend dat niemand nog aan de feiten zou mogen twijfelen. Maar Ronaldo geniet blijkbaar veel hempathie. Omdat hij bekend is, omdat hij machtig is, omdat hij stinkend rijk is, omdat hij met een atletische omhaal de bal oogstrelend in de winkelhaak kan schieten. Hij geniet het aanzien dat vroeger bij ons de pastoors hadden: die doen zoiets toch niet! Ondertussen weten we beter. Hempathie is misschien hip, het wordt ook altijd achterhaald.