‘Heeft Jacques Borlée de Belgian Tornados willen saboteren? Het heeft er alle schijn van’

Jacques Borlée kondigde zondagnamiddag aan dat hij stopt als atletiekcoach. Dat deed hij op een zeer ongelukkig moment, net voor de 4×400 meterfinale op het EK indoor in Apeldoorn. Het enige positieve is dat zijn afscheid het beste is wat de Belgian Tornados nu kan overkomen.

Hij was vorige zomer, zoals gepland, al gestopt als hoofdcoach van de Belgian Tornados. Zondagnamiddag, even voor 16 uur, maakte Jacques Borlée (67) in een persbericht ook bekend dat hij definitief een punt zet achter zijn carrière als atletiektrainer. Sinds de Olympische Spelen van Parijs begeleidde hij alleen nog Jonathan Sacoor, Daniel Segers en zoon Dylan Borlée.

Borlée benadrukte in zijn communiqué zijn trots, passie en continue drang naar verbetering, en bedankte iedereen die hem heeft gesteund. ‘Na 33 internationale medailles hoop ik een blijvende indruk te hebben nagelaten. Niet door de cijfers, maar door de werkethiek en de geest van excellentie die we samen hebben gekoesterd.’

Het was een waardig bericht, van een coach die terecht trots mag zijn op zijn palmares. Het verhaal van de Belgian Tornados, waarin zijn zonen Kevin, Jonathan en Dylan een cruciale rol speelden, is een van de mooiste in de Belgische atletiekgeschiedenis.

Besmeurd afscheid

Bijzonder jammer is het daarom dat Borlée zijn erelijst, erfenis en grote verdienste de laatste maanden zelf heeft besmeurd. Op een manier die diametraal staat tegenover de waardigheid van zijn afscheidsboodschap.

Alleen al de timing van zijn persbericht was op zijn minst zeer ongelukkig. Je kan het zelfs beschamend noemen. Niet een dag ná het EK indoor in Apeldoorn – wat logischer en gepaster was geweest – maar amper een kleine drie uur voor een van zijn atleten, Jonathan Sacoor, de finale van de 4×400 meter op dat EK zou lopen.

Sacoor zelf wist het naar eigen zeggen al van de avond ervoor, en had het eerder ‘voelen aankomen’. Uiteraard heeft zo’n aankondiging op zo’n moment een negatieve impact op een atleet.

Heeft Jacques Borlée bewust de sereniteit en zo de medaillekansen van de Belgian Tornados willen verstoren? Het heeft er wel alle schijn van.

Feit is dat Sacoor zelf bevestigde dat het afscheid, en vooral alles wat daaraan is voorafgegaan, ‘tot veel stress’ had geleid. ‘Dat raakt en beïnvloedt ons. Stress is nooit goed voor atleten.’

Hij eindigde met de Tornados desondanks nog als derde in de EK-finale. Door het nipt gemiste zilver (de Spanjaarden waren twee duizendsten van een seconde sneller) en de voorgaande stress liepen ze echter niet over van vreugde.

PLATAAAAAAAAAAAAAAAAA 🥈🥈🥈
SUBCAMPEONES DE EUROPAA

ESPAÑA 🇪🇦 logra la Medalla de Plata 🥈 en el Campeonato de Europa Pista Cubierta en Apeldoorn 🏃🏽‍♂️ en el 4×400 MASCULINO (MARKEL FERNÁNDEZ, MANU GUIJARRO, OSCAR HUSILLOS Y BERNAT ERTA)pic.twitter.com/DIX95fPlm9

— Amante Olímpico (@Tokio20206) March 9, 2025

Sacoor haalde niet toevallig ook de blessures van Dylan Borlée en Daniel Segers aan, waardoor zij moesten afhaken voor de 4×400 meterfinale. ‘Ik zeg niet dat dat het gevolg is (van de stress, nvdr), maar het heeft zeker niet geholpen…’

Verbod

Die stress had zich in de weken voor het EK opgebouwd. In januari verbood Jacques Borlée, als individuele coach van Sacoor en Segers, hen om een meeting en training met de Belgian Tornados in Gent bij te wonen. Die werden geleid door de Nederlander Bram Peters, die nu alle Belgische aflossingsploegen coördineert. Sacoor gehoorzaamde niet, Segers wel.

Net voor het EK werden beiden ook uitgekafferd door Jacques Borlée. Dat gebeurde in Louvain-La-Neuve, toen de Belgische aflossingsselectie (zes mannen, drie vrouwen) een laatste training en meeting hielden en Segers en Sacoor daar logischerwijs present tekenden. Om de hoogspanning te verminderen, gingen beiden daarop met Jacques verder trainen.

Tijdens het EK indoor verbood Borlée Daniël Segers ook om te starten in de mixed relay. Twee weken voor het EK werden nochtans concrete afspraken gemaakt over de aflossingsselecties, met Segers als lid van de gemengde estafetteploeg. Die aflossingen krijgen voorrang, gezien de topsportcontracten van Sport Vlaanderen en Adeps (Wallonië).

Segers wilde dat ook (er was een medaillekans in de mixed relay), maar toen hij zich in laatste instantie ook individueel kwalificeerde, krabbelde hij onder druk van Jacques Borlée terug. Geen gemengde aflossing.

Hij plaatste zich individueel voor de halve finale, maar liep daarin een contractuur op – al dan niet het gevolg van stress. Zo kon Segers ook niet meelopen met de Belgian Tornados en miste hij twee medailles, want de Belgian Waffles behaalden zilver in de mixed relay.

Dylan Borlée kwam zelfs helemaal niet meer in actie, omdat hij net voor de start van het EK zich op training ook blesseerde.

Opvallend: Dylan traint al sinds februari niet meer onder Jacques Borlée. Dylan was het gezeur en gestook van zijn vader kotsbeu. En wendde zich tot zijn broer Kevin Borlée. Die leeft nota bene al sinds vorig jaar op gespannen voet met Jacques. Dylan wilde daarom in alle sereniteit voluit voor de Tornados gaan, zonder vaderlijke inmenging.

Hollandse dictatuur

De timing van zijn definitieve afscheid en de beïnvloeding van Segers en Sacoor zijn het gevolg van de grote onvrede van Jacques Borlée over zijn opvolger Bram Peters. Hij vond het niet kunnen dat hij daarin niet werd geconsulteerd, en hekelde de keuze voor een ‘onervaren Nederlander, die nog niets had bewezen’.

Borlée bestempelde het als een ‘Hollandse dictatuur.’ Ook de topsportcoördinator van Atletiek Vlaanderen, Rutger Smith, is namelijk een Nederlander. Hij stelde Peters aan als opvolger van Borlée.

Nadat Jacques Borlée in oktober naast het voorzitterschap greep van de Waalse atletiekfederatie, werd hij de initiatiefnemer van de open brieven die 23 atletiekcoaches ondertekenden. Daarin maakten zij hun ongenoegen duidelijk over de centralisatieplannen van Atletiek Vlaanderen. Er werd in de brieven gewag gemaakt van ‘een sfeer van angst en onderdrukking’, onder leiding van Rutger Smith.

De heisa ging daarna liggen, ook omdat het centralisatieproject honderd procent gesteund werd door Sport Vlaanderen en minister van Sport Annick De Ridder (N-VA). En niet onbelangrijk: boegbeeld Alexander Doom, die voor zijn succesjaar in 2024 genegeerd werd door Jacques Borlée, schaarde zich ook achter Smith en de nieuwe coach Bram Peters.

Wissel van de wacht

De onvrede bij Jacques Borlée bleef wel voortduren. Daarom probeerde hij via zijn individuele atleten een impact te hebben op de Belgian Tornados. Nadat al zijn beïnvloedingspogingen mislukten, heeft hij nu de eer aan zichzelf gehouden. Zes maanden te laat. En met een laatste, pijnlijke poging om zichzelf in de picture te zetten, net voor de EK-finale.

Het enige positieve is dat het afscheid van Jacques Borlée het beste is wat de Belgian Tornados kan overkomen. Hopelijk keert de sereniteit nu terug. En kunnen alle atleten weer honderd procent focussen op hun sport. Dat uitgerekend in Apeldoorn de Belgian Tornados voor het eerst sinds 2008 een finale liepen zonder een Borlée aan de start, kun je zelfs symbolisch noemen.

Mogelijk stapt Kevin Borlée wel later nog in, als coach van de Tornados, in een tandem met Bram Peters. Het zou een mooi verhaal kunnen zijn: zoon als opvolger van vader. Alleen had de wissel van de wacht veel serener kunnen verlopen.

Nooit presteerden Belgen zo goed op internationale atletiekkampioenschappen