Heeft het snooker na Ronnie O’Sullivan, zevenvoudig wereldkampioen, nog een toekomst?

Zijn sterspeler dreigt te verdwijnen, de iconische locatie voor het WK staat onder druk en een belangrijke zender stopt. Het snooker moet zichzelf dringend heruitvinden.

Het is de nacht van 28 op 29 april 1985. Meer dan 18,5 miljoen Britten zitten gekluisterd aan hun tv, voor de finale van het WK snooker. Steve Davis, de ongenaakbare snookerkoning van de jaren tachtig, neemt het op tegen Dennis Taylor, de underdog met de kenmerkende omgekeerde bril.

Een strijd die bekend zal worden als de ‘black ball final’. Taylor maakt een 0-8-achterstand goed en wint het beslissende frame, op de enige overgebleven zwarte bal: 18-17. Een mijlpaal in de geschiedenis van de sport, die daarna nog meer boomt.

Veertig jaar later, aan de vooravond van het WK, blikt de snookerwereld terug op die legendarische finale. Maar een vraag overschaduwt de nostalgie: kan een ‘trage’ discipline als snooker overleven in een sport- en medialandschap dat razendsnel evolueert?

Het voorlopig goede nieuws: ondanks licht dalende kijkcijfers – gemiddeld zo’n 4 tot 5 miljoen – blijft snooker een vaste waarde in het Verenigd Koninkrijk. De BBC verlengde onlangs ook de uitzendrechten voor de drie grote toernooien (het WK, de UK Championship en de Masters) tot 2032. Dat wijst op een stabiele basis.

Flashback naar 7 mei 2012: Ronnie O’Sullivan voor de vierde keer wereldkampioen snooker

X-factor

Een afscheid van Ronnie O’Sullivan kan dat fundament doen afbrokkelen. De zevenvoudig wereldkampioen is hét boegbeeld van het snooker. Hij wordt beschouwd als de beste speler ooit.

De laatste maanden groeiden de twijfels over zijn toekomst. ‘The Rocket’ won dit seizoen geen enkel toernooi, trok zich in januari terug uit de Masters, brak zijn keu na een woede-uitbarsting in Leicester en sloeg de German Masters over.

De intussen 49-jarige O’Sullivan blijft onvoorspelbaar, maar hij is getekend door periodes van verslaving en depressie. Onlangs bekende hij in de Britse media dat hij soms bang is om aan de snookertafel te verschijnen, zelfs voor trainingen.

Pas in laatste instantie, na een paar goede oefensessies, maakte hij bekend dat hij zou deelnemen aan het WK. O’Sullivan heeft zoveel talent dat hij vanuit het niets wereldkampioen kan worden, maar een vroege uitschakeling lijkt waarschijnlijker.

Kan snooker zonder hem floreren? Huidig wereldkampioen Kyren Wilson is optimistisch: ‘De sport overleefde het vertrek van iconen Alex Higgins, Jimmy White, Steve Davis en Stephen Hendry. Dat zal nu ook lukken.’ Maar O’Sullivan is een klasse apart, met een charisma en spelstijl die fans wereldwijd charmeert. Zonder hem dreigt de belangstelling van het brede publiek te zullen tanen.

Daar komt nog bij dat Eurosport, dat jarenlang alle toernooien uitzond, is gestopt in het Verenigd Koninkrijk. De vraag is hoeveel fans de overstap willen maken naar TNT Sports, dat een dure abonnementsprijs hanteert van 37 euro per maand. Dan houden de meesten het wellicht op de BBC.

Ondertussen zoekt het snooker naar een nieuwe generatie sterren. Met Luke Littler heeft het darts een tienerfenomeen dat de sport transformeert. Zo’n sensatie heeft het snooker niet. Britse talenten als Stan Moody en Liam Pullen beloven veel, maar missen de X-factor die O’Sullivan al op zijn zeventiende had. Kyren Wilson en Judd Trump, de nummer één van de wereld, nemen de fakkel over, maar hun populariteit reikt niet tot O’Sullivans niveau.

Kruispunt

Ook onzeker is hoe lang het WK nog als vanouds zal kunnen doorgaan in het Crucible Theatre in Sheffield. Het contract loopt af in 2027. Er zijn geruchten over een verhuizing naar China of Saudi-Arabië, waar het snooker boomt. China telt 60 miljoen spelers. Het land organiseert steeds meer toernooien.

Ook Saudi-Arabië investeert fors – Ronnie O’Sullivan heeft in hoofdstad Riyad zelfs een eigen snookeracademie. Een verhuizing kan de sport globaliseren en een ruimer publiek aantrekken, maar critici vrezen dat het WK zonder het Crucible Theatre, het historische hart van de sport, zijn ziel verliest.

Veertig jaar na de black ball final bevindt het snooker zich op een kruispunt. Als Ronnie O’Sullivan in de coulissen verdwijnt, laat hij een grote leegte achter. De sport zal stevig moeten moderniseren en verjongen om daar iets tegenover te stellen.