Gunter Verjans (30), speler Sint-Truiden

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen ?

“We kenden elkaar al lang voor het begin van onze relatie. Zij en haar ouders woonden op straatafstand van mijn ouderlijk huis. Onze eerste echte contacten dateren van onze periode bij de KLJ. Op zekere dag, negen jaar geleden, gingen we naar een concert van Bon Jovi. Heel de dag hingen we rond in elkanders buurt, toen het begon te regenen kropen we samen onder een paraplu… en het was de muziek op de achtergrond die voor het ultieme ingrediënt zorgde : onze relatie was een feit. Welk liedje het juist was, weet ik niet meer (lacht). Maar het heeft zijn effect niet gemist : we wonen nu zes jaar samen.”

Aan wat besteden jullie graag veel geld ?

“Het is zeker niet zo dat we extreem veel geld uitgeven aan bepaalde zaken. We smijten er niet elke maand enkele honderden euro tegenaan voor nieuwe kledij. Als we echt iets nodig hebben, zullen we dat zeker kopen. We leiden een comfortabel leven, denk ik. We kijken zeker niet altijd in de eerste plaats naar ons geld. Vooral aan reizen kunnen we met alle plezier veel geld uitgeven.”

Vertel eens iets over jullie mooiste reiservaring.

“Kenia was zalig (Bianca knikt). Vier dagen gingen we er met een busje op safari en iedere avond sliepen we in een ander kamp. Een echte wildernis, maar wel een enorm levensverrijkende ervaring. Wilde olifanten die het safaribusje gevaarlijk dicht benaderden, leeuwen die een zebra omsingelden in hun jacht op een lekkere prooi. (Bianca : “Daar kon ik niet zo goed tegen, ik ben een echte dierenliefhebster.”) Na het avontuurlijke deel van onze reis hebben we nog tien dagen op hotel doorgebracht.”

Werden jullie als toerist in Kenia geconfronteerd met de armoede van de bevolking ?

“De Masai-krijgers berusten er eigenlijk in hun materiële armoede. Die willen toch niets van de westerse wereld weten. Maar in de steden zag je wel echte armoede. Je voelde er ook afgunst tegenover toeristen. Aan de ogen van de stadsmensen merkte je goed dat we er als toerist maar weinig te zoeken hadden. Het hotelpersoneel was wel erg vriendelijk, maar die leven van het toerisme natuurlijk. Het contrast met de stad is enorm. Toen we van de safari naar ons kamp terugkeerden, kregen we zelfs legerbegeleiding op de bus. Op de weg naar het kamp werden namelijk vaak struikrovers gesignaleerd.”

Terug naar België : hoe vullen jullie een doordeweekse avond ?

“We kijken televisie of huren wel eens een dvd. Sinds twee jaar staat er een home cinema in de leefruimte. Vroeger gingen we elke zondag naar de bios- coop, maar die zijn me allemaal te druk tegenwoordig. Lekker thuis zitten met alles binnen handbereik om er een gezellig avondje van te maken én kunnen pauzeren tijdens een film : dat is veel leuker.”

Wat is de laatste schitterende film die jullie zagen ?

“Ik sta heel kritisch tegenover films… De Zaak Alzheimer moeten we nog zien, maar iedereen raadt ons hem aan. Als er één film is die er voor mij boven uitsteekt, dan is het Gladiator. Echte superfilms koop ik zelf op dvd : naast Gladiator heb ik ook nog Ocean’s Eleven en Pearl Harbour liggen.”

Lees je graag ?

“Een fervente lezer ben ik zeker niet, maar Vlaamse klassiekers spreken me wel aan. Onlangs las ik nog De leeuw van Vlaanderen : een mooi boek en het feit dat ik zelf nog in Brugge heb gespeeld, maakte het extra boeiend. Kranten lees ik op de club, tijdschriften bekijk ik oppervlakkig. Wel ben ik een teletekstjunkie. ’s Ochtends, ’s middags en ’s avonds kijk ik naar pagina 500 om de allerlaatste voetbalnieuwtjes mee te pikken.”

Bianca Donné (25)

Jij wist dat Gunter een goede voetballer was voor je hem echt goed leerde kennen. Heeft dat meegespeeld om een relatie met hem te beginnen ?

“Nee, helemaal niet. Hij is bij mij komen aankloppen. (Gunter : “Ik denk zelfs dat ze niet in voetbal geïnteresseerd was. “) Ik keek naar alle sporten : atletiek, tennis… Nu word ik automatisch bij het voetbal betrokken, waardoor het ook mijn hobby is geworden. Uitwedstrijden, thuiswedstrijden…, ik volg STVV overal. Het is een prioriteit in ons leven.”

Spelen de zenuwen je wel eens parten tijdens een wedstrijd ?

“Niet echt. Van nature ben ik tamelijk optimistisch. Ik blijf altijd hopen op een goede afloop. De andere spelersvrouwen zien het altijd veel pessimistischer in, maar ik blijf in de ploeg geloven. Op Standard stond Sint-Truiden 1-0 achter en iedereen zat al te zeuren : ‘Doe de boeken maar dicht, hier pakken onze mannen vandaag geen punten mee naar huis.’ Ik daarentegen zei : ‘Het is nog een paar minuutjes, alles kan nog keren.’ Kort na mijn woorden scoorde Sint-Truiden in de allerlaatste minuut. Iedereen verbaasd kijken naar mij natuurlijk (lacht).”

Ben je een echte dierenliefhebster ?

“Ja, daarom ben ik ook vegetariër. We hebben een hondje, Nike. Hij is zes jaar. Gunter kocht hem voor mijn verjaardag toen we ons eerste jaar samenwoonden in Brugge. (Gunter : “Sindsdien hoopt ze bij elke verjaardag op een extra huisdier. Als het van haar afhing, was het hier nu een echte dierentuin.”) Nike hield me in Brugge gezelschap als Gunter enkele dagen van huis weg moest voor een Europese wedstrijd. Later komen er misschien nog wel meer beestjes, maar hij heeft aan één voorlopig al genoeg. We kijken ook vaak naar National Geographic.”

Welke muziek staat hier meestal op ?

“In huis staat er eigenlijk niet vaak muziek op. We beleven onze muziekmomenten in de wagen. Gunter hoort graag muziek die ook op Studio Brussel gespeeld wordt : Pearl Jam en Live bijvoorbeeld. Ik verkies R&B.”

Stel dat jullie allebei een vrije dag hebben, wat doen jullie dan het liefst ?

“Genieten ! ’s Morgens begint dat met heel uitgebreid ontbijten. Een uur of langer aan tafel is geen uitzondering. Gunter verheugt zich soms ’s avonds in bed al over het ontbijt dat hij de volgende ochtend voorgeschoteld zal krijgen. Sommige mensen hebben stress en maken geen tijd om met elkaar gezellig te ontbijten. Bij ons is het altijd relaxed en rustig. Of we maken ons op en we vertrekken voor een dagje uit : picknicken in Durbuy, shoppen in Maastricht of Aken, de dierentuin bezoeken… alles is mogelijk.”

Welk beroep beoefen je ?

“Ik werk als parttime onthaalbediende bij het Medisch Centrum AZ in Bilzen. Groot voordeel dat het maar vijf minuutjes rijden is. Eigenlijk heb ik etalage gestudeerd. Daarom heb ik in het verleden vooral in de verkoop gestaan. Groot nadeel was dan wel dat ik ook in de weekends moest werken. Vaak kwam ik ’s avonds te laat thuis om de wedstrijd van Gunther nog te kunnen zien. Verplaatsingen waren al helemaal hopeloos. Nu kan ik mijn weekends volledig vrij houden. Ik doe dit werk ook veel liever dan de verkoop. Het is werk met piekmomenten : ’s ochtends staan we met twee voor de opname van de patiënten en de consultaties. ’s Middags is er een beurtrol en dan zit ik of mijn collega meestal alleen. Dan kan het echt wel eens druk zijn. Maar toch, een betere job kan ik me eigenlijk niet bedenken.”

Jullie zijn niet getrouwd. Komt daar nog verandering in ?

“Ik sluit dat niet uit. We hebben het daar eigenlijk nog niet zo vaak over gehad. We zijn ook al zo lang samen. Mochten er kinderen komen, dan zetten we de stap misschien wel. Maar ik zou niet weten waarom we opeens zouden trouwen.”

door Wannes Heirman