Michael Verschueren, de nieuwe sterke man van RSC Anderlecht, heeft grootse plannen met de Brusselse club. Maar zal hij de middelen krijgen om zijn ambities te verwezenlijken? Analyse van hoe hij de club naar zijn hand probeert te zetten.
Maandag 17 december. Karim Belhocine en Gunter Van Handenhoven wonen op de Bosuil de wedstrijd bij tussen de U21 van Antwerp en Anderlecht. Tussen de mannen wordt er wat over en weer gelachen. Het ontslag van hun directe baas Hein Vanhaezebrouck een dag eerder lijkt al vergeten te zijn. Intussen heerst er een gezellig sfeertje op Neerpede: in de coulissen wordt het vertrek van HVH door enkele spelers op licht gejuich onthaald. Ze geven hem deels de schuld voor de beklemmende sfeer die zich de voorbije maanden in de kleedkamer had verspreid. Het ontslag van Vanhaezebrouck hing al een tijdje in de lucht, de nederlaag bij Cercle heeft het proces alleen maar versneld.
Michael Verschueren wil het blazoen van de club oppoetsen en de mislukkingen van de laatste jaren uitwissen.
Drie dagen later deelt Anderlecht via een communiqué de komst mee van zijn nieuwe sportief directeur Frank Arnesen. De totaal gedesoriënteerde supporters houden hun feestmuts nog op zak, maar het is voor hen wel de eerste hoopgevende aankondiging in maanden. De Deense zestiger kan geweldige adelbrieven voorleggen en hij heeft als speler een verleden bij het grote Anderlecht van de jaren 80, bij Ajax en PSV en hij verdiende zijn sporen als bestuurder bij Chelsea, Tottenham en Hamburg. Zijn cv is een knaller in vergelijking met die van zijn voorganger Luc Devroe, die verantwoordelijk wordt gehouden voor alles wat misliep bij Anderlecht.
WORKAHOLIC
De aanwerving van Arnesen is het werk van één man: Michael Verschueren, de nieuwe nummer twee bij Anderlecht, die zich als doel heeft gesteld om het blazoen van de club op te poetsen en de mislukkingen van de laatste jaren uit te wissen. Verschueren junior droomt ervan om in de voetsporen van zijn vader te treden. Anderlecht heeft te lang op zijn verworvenheden uit het verleden geteerd en is daardoor zijn Europese én Belgische aura verloren. Zelfs in eigen land jagen de Brusselaars de andere clubs allang geen schrik meer aan. De uitdaging is dus aanzienlijk groter en ingewikkelder dan die van mister Michel. In de jaren 80 was Anderlecht nog een grote Europese mogendheid, terwijl het nu stiefmoederlijk behandeld wordt door de big spenders van het oude continent. De Europese campagne van dit seizoen heeft het imago van de club nog meer besmeurd.
Tijdens zijn regeerperiode kon Michel Verschueren rekenen op de kennis en competenties van Constant Vanden Stock. Aangezien Marc Coucke er niet meteen om bekendstaat een geraffineerde voetbalkenner te zijn, kwam Michael Verschueren, die beseft dat hij op tactisch vlak geen specialist is, al snel tot de conclusie dat hij zich goed zou moeten omringen. In zijn puberjaren was Michael Verschueren niet zelden aanwezig toen zijn vader in de woonkamer de onderhandelingen met spelers voerde en hij heeft ook het voordeel dat hij de laatste tien jaar in de hoogste sferen van het voetbalbestel kon vertoeven. Door zijn werk als voorzitter van de Financial Group bij de European Club Association (ECA), een lobbygroep die de grootste Europese clubs vertegenwoordigt, werd hij nog maar sporadisch opgemerkt op Neerpede. Het liet hem wel toe om in alle luwte zijn netwerk uit te breiden en banden te smeden met internationale beleidsmakers als Edwin van der Sar (Ajax) en Ed Woodward (Manchester United). Om de spelerskern, die een schrijnend gebrek aan kwaliteit vertoont, te versterken speelt de nieuwe patron van Anderlecht met het idee om via zijn connecties overbodige spelers van Europese topclubs te huren.
Voor Verschueren is dit het moment om de knowhow van paars-wit naar andere werelddelen te exporteren.
Het gewaagde plan van de bijna 50-jarige Verschueren, die net als zijn vader een onvermoeibare workaholic is met torenhoge ambities, is een blauwdruk van hoe hij in elkaar zit. De zakenman, in het verleden actief in de marketing- en in de immobiliënsector, bewaart in alle omstandigheden zijn zelfverzekerdheid en kan op alle terreinen zijn plan kan trekken.
PROPAGANDAMACHINE
Het programma van Verschueren is hoofdzakelijk gebaseerd op het winnen van zieltjes via zijn propagandamachine. Hij haalde niet toevallig oude gloriën als Pär Zetterberg en Frank Arnesen van onder het stof. Een manier om de grandeur van de club, die in haar bestaan zelden met een crisis van deze grootteorde geconfronteerd werd, in herinnering te brengen. En hij bezocht geregeld supportersclubs om kennis te nemen van hun woede en naar hun noden te peilen. Verschueren weet dat hij dichter bij de basis moet staan en dat hij in tegenstelling tot Herman Van Holsbeeck niet vanuit zijn ivoren toren kan regeren. Hij onderkent de macht van de vox populi. Hij herinnert zich nog levendig dat zijn vader er niet voor terugdeinsde om voor een belangrijke match de cafés te bezoeken waar de meest heetgebakerde en veeleisende supporters rondhingen.
Net als zijn vader wil Michael Verschueren de club een internationaal cachet geven. De ambities van Verschueren stoppen niet aan de landsgrenzen. ‘Anderlecht haalt in het buitenland weinig geld op. Grote clubs als Barcelona, Juventus en AC Milan genereren respectievelijk 65, 60 en 45 procent van hun inkomsten in het buitenland’, gaf hij terloops mee, toen hij een tijdje geleden zijn plan voorstelde om Anderlecht op de internationale markt te introduceren.
Voor Verschueren is dit het moment om de knowhow van paars-wit op het vlak van jeugdopleiding en het Brusselse kwaliteitslabel naar andere werelddelen te exporteren. De Rode Duivels bezetten namelijk al een tijdje de bovenste plaatsen in het FIFA-klassement met acht spelers in hun rangen die opgeleid werden bij Anderlecht. Binnen de achttien maanden moet een eerste academie verrijzen in de VS en de club hoopt in de loop van 2020 een partnership te tekenen met twee Chinese topclubs. De twee landen, die beschouwd worden als toonaangevende groeimarkten, werden niet bij toeval gekozen: de VS organiseren het WK in 2026 en China hoopt om in 2030 gastheer te spelen voor het grootste sportevenement ter wereld. Anderlecht heeft er dus alle belang bij om actief te participeren in de ontwikkeling van het jeugdvoetbal in die twee grootmachten.
VET SALARIS
Na de degradatie van Devroe was de aanstelling van een sportief directeur met een zekere reputatie of iemand die over een internationaal adressenboekje beschikt, noodzakelijk geworden om de club uit het moeras te trekken. Bij Anderlecht was het management het eens dat ze de zaken groter moesten zien en dat er een einde moest komen aan het gescharrel met Belgische makelaars. Voor Verschueren moest de toekomstige sportief directeur aan enkele criteria voldoen: het moest gaan om een buitenlander die het Engels machtig is, jong en dynamisch is, bij voorkeur niet ouder dan 50 jaar, en ervaring koppelt aan een solide netwerk. Behalve de leeftijd beantwoordde Arnesen, die in september 62 werd, aan het gewenste profiel. In eerste instantie mikte Verschueren op een vakman met minder jaren op de teller. De rechterhand van Coucke contacteerde enkelen onder hen, maar hij zag snel in dat RSCA niet meer dezelfde aantrekkingskracht heeft als vroeger. Toen hij zich realiseerde dat zijn droomtargets onhaalbaar waren, nam hij eind november een eerste keer contact op met Arnesen. De Deen legde het voorstel beleefd naast zich neer en hapte pas toe nadat hij tijdens zijn vakantie in Miami telefonisch gestalkt werd door Verschueren. Diep vanbinnen was Arnesen toch opgetogen dat hij PSV, waar hij in quarantaine zat in de raad van commissarissen, kon verlaten. ‘We kwamen slechts acht keer per jaar samen. Ik miste dus het echte werk’, vertelde Arnesen aan La Dernière Heure. ‘Ik voelde mij te jong om zo weinig om handen te hebben. Transfers regelen en spelers helpen bij hun ontwikkeling is mijn ding. De jobinhoud bij Anderlecht past perfect bij mij.’
Arnesen zal er zeker niet armer van worden. Het Anderlechtbestuur toonde zich bijzonder genereus om de oud-medewerker van Tottenham en Chelsea aan te trekken. Naar verluidt zouden Coucke en co de jaarwedde van 1,5 miljoen euro die initieel gebudgetteerd werd, ruim overschreden hebben.
Tijdens de selectieprocedure voor de aanwerving van een nieuwe trainer botste Anderlecht andermaal op zijn limieten. Phillip Cocu viel qua loon te duur uit en bij de Deen Kasper Hjulmand, die de voorkeur genoot van Arnesen, liep het spaak door de gevraagde transfersom. Fred Rutten was niet meer dan een back-upplan, met Frankie Vercauteren en een niet nader genoemde Nederlander als plan C. De cryptische mededeling van Anderlecht – ‘we gaan een samenwerking met Rutten aan om dit en volgende seizoenen mooie successen te realiseren’ – doet vragen rijzen over de reële intenties van de twee partijen.
SPAANSE DROOM
Nu het dossier van de trainer van de baan is, zal het duo Verschueren-Arnesen overuren moeten kloppen om de groep te versterken met spelers die er op technisch vlak boven uitsteken. Het soort spelers dat een curiosum geworden is in het Vanden Stockstadion. ‘Anderlecht staat gelijk aan klasse. Spelers die bij Anderlecht een contract tekenen moeten weten dat de supporters spektakel eisen en dat een nederlaag niet zomaar aanvaard wordt’, vertelde Pär Zetterberg onlangs in Sport/Voetbalmagazine. ‘In vergelijking met twintig jaar geleden is het voetbal fel veranderd, maar je moet als club trachten om je eigen principes te behouden en het DNA niet te grabbel te gooien. Ik zag de match tegen Genk – voor mij de ploeg die qua voetbal en rekrutering het verste staat in België – en de marge tussen de twee ploegen was niet groot. Maar zij hebben een Pozuelo, Trossard of Malinovski die het verschil kunnen maken als de ploeg niet goed speelt.’
In zijn zoektocht naar een speler met een x-factor zou de directie bereid zijn om de opstapclausule van Alejandro Pozuelo, die naar verluidt 8 miljoen euro bedraagt, te activeren. Het is maar de vraag of Anderlecht sexy genoeg is voor de Spaanse spelverdeler die met Genk de competitie overvleugelt. ‘De uitdaging waar Michael Verschueren vandaag voor staat, doet mij denken aan de situatie van Bart Verhaeghe toen hij in februari 2011 Club Brugge overnam’, zegt Jesse De Preter, die in een vorig leven nog in Jan Breydel werkte en nu spelersmakelaar is. ‘Ik ken Michael. Ik weet dat hij de kwaliteiten en werkethiek heeft om de uitdaging tot een goed einde te brengen.’
De komende weken zullen richtinggevend zijn voor de manier waarop Verschueren en zijn running mate Arnesen, de twee nieuwe gezagvoerders van Anderlecht, het huishouden willen runnen. Niemand kan er echter omheen dat het instituut Anderlecht een likje verf kan gebruiken.
Verschueren pakt medisch departement aan
Michael Verschueren zat de voorbije weken niet stil. Hij drukte zijn stempel op het sportieve departement van de club en herstructureerde in alle stilte de werking van de (para)medische afdeling op Neerpede. Een van zijn eerste ingrepen was het medische departement bij operationeel manager Jo Van Biesbroeck weghalen. Veschueren vond het niet logisch dat het sportieve en het medische, twee domeinen die nauw met elkaar verbonden zijn, in twee verschillende bevoegdheidspakketten zaten. Voortaan moet Kristof Sas, het nieuwe departementshoofd van de medische cel, rechtstreeks rapporteren aan Verschueren en Frank Arnesen.
Een andere nieuwigheid is het feit dat de medische staf meer betrokken zal worden bij de keuring van een nieuwe speler. In het verleden werden er te vaak spelers aangetrokken die voorafgaand niet op controle waren geweest bij een van de clubdokters. Op basis van objectieve criteria zoals leeftijd en kostprijs zal in samenspraak met de stafleden een risicoanalyse gemaakt worden van een nieuwkomer.
De samenstelling van de medische staf wijzigt voorlopig niet. Na een eerste doorlichting van de verschillende profielen blijkt dat Sas niet ontevreden is over het aanwezige personeel. Het is niet uitgesloten dat er in een later stadium nog iemand bij komt, maar dat zal vooral afhangen van het budget dat vrijgemaakt kan worden door Verschueren. De Brusselaars gaan ook door met Geert Declercq en Lieven Maesschalck – hun naambekendheid is zo groot dat Arnesen hen ook kende. Al is het wel de bedoeling dat de revalidatietrainingen meer en meer op Neerpede plaatsvinden en niet bij externen. Enkel wanneer een specialist ingeschakeld moet worden, zullen spelers doorverwezen worden.
Door een gebrek aan samenhang en sturing van de leidinggevende figuren was de chaos soms niet te overzien binnen de medische staf. Een van de eerste missies van Sas zal zijn om het vertrouwen van spelers, technische staf en bestuur terug te winnen.
