Faustino Asprilla

Niet altijd de allergrootsten, maar toch bewonderd. Omdat ze net dat ietsje meer hebben. Humor. Een uitgesproken mening. Of iets tragisch. Cultfiguren in het voetbal, aflevering 7: Faustino Asprilla.

In een dronken bui een paard weggeven die om en bij de 40.000 euro waard is en dan vervolgens een klacht indienen bij de politie wegens diefstal, condooms op de markt brengen met de zoetzure smaak van guave of afgeperst worden door een criminele bende. Rustig van zijn voetbalpensioen genieten, het is niet aan Faustino Asprilla (49) besteed. Onlangs werd de Colombiaanse tovenaar geopereerd aan de hand, ‘na overmatig gebruik van de smartphone’, liet Asprilla weten op… Twitter. Daar konden zijn fans ook het verhaal van zijn depressie lezen, toen de politie er maar niet in slaagde om de ontvoerde Lagrimon terug te vinden. Lagrimon was zijn favoriete… stier. Geen moment van verveling met de excentrieke balartiest, meer dan twintig jaar na zijn vertrek nog altijd een cultheld in Saint James’ Park in Newcastle, waar hij in de winter van 1997 afscheid nam met een hattrick tegen FC Barcelona. Een adieu in stijl.

Tino begon zijn profcarrière in 1988 bij Cúcuta Deportivo, waar hij op zijn achttiende werd weggeplukt door Atlético Nacional, een grootmacht in het voetbalgekke Colombia. Hij scoorde en liet scoren, dirigeerde Los Verdolagas naar de landstitel en versierde een transfer naar Italië. Parma betaalde om en bij de 10 miljoen euro, in 1992 een gigantisch bedrag, maar aan de zijde van onder anderen Georges Grün, Gianfranco Zola, Tomas Brolin, Dino Baggio, Lorenzo Minotti en Antonio Benarrivo schreef hij mee aan de mooiste pagina’s in de geschiedenis van I Gialloblu: Europabeker der Bekerwinnaars (1993) – na een finale tegen Antwerp -, Europese Supercup én de UEFA Cup (1995), die hij na zijn terugkeer uit Newcastle met Parma ook in 1999 won.

Asprilla voetbalde zich met Freddy Rincón en Carlos Valderrama in zijn land met twee goals in de historische 0-5 in en tegen Argentinië naar de legende, maar Parmatrainer Nevio Scala was geen fan van de Colombiaan. Na 3,5 seizoenen, gekruid met 40 goals, mocht hij beschikken. Newcastle United zag een buitenkansje. En terecht. Minder dan 24 uur na zijn aankomst zat hij in de kleedkamer, hij dronk een glas… wijn en zette in een korte invalbeurt de scheve situatie in Middlesbrough (1-0) op zijn eentje recht. Immens populair bij de fans, maar ook aan de Tyneside had de manager – Kevin Keegan – het niet begrepen op de wispelturigheid van de Colombiaanse nachtbraker. Toen hij na een nederlaag op Arsenal door Keegan keihard werd aangepakt, nam hij snel een douche en stapte achteraan op de motor van een vriend. ‘Ik begreep amper wat hij stond te roepen. En door wat vroeger te vertrekken, kon ik de files vermijden.’

Een geweldig team dat wekelijks voor spectaculair en aanvallend voetbal tekende. David Ginola, Peter Beardsley, Les Ferdinand en Asprilla gingen de geschiedenis is als The Entertainers, maar die tegelijkertijd in amper een paar maanden een voorsprong van twaalf punten op Manchester United uit handen gaven. De komst van Asprilla, vonden insiders, hadden het teamproces verstoord. Onzin, reageerde Les Ferdinand jaren later. ‘Er stonden nog tien andere jongens op het veld.’ Ook in zijn tweede seizoen in Newcastle, waarin hij aan de zijde van clublegende Alan Shearer tien keer zou scoren, strandden The Magpies op de tweede plaats.

‘Wat mij van Newcastle het meest zal bijblijven, zijn de vrouwen. Ik kon het aantal vriendinnetjes in de stad amper bijhouden’, blikte hij terug op zijn 2,5 seizoenen in het noordoosten van Engeland. Met zijn voetbalcarrière ging het snel bergaf. Hij moest nog 30 jaar worden, maar het mooie leven had zijn tol geëist. De entertainer werd een bankzitter.