De Sea Coast Stables, een paardenparadijs in Moerzeke bij Hamme, opent van 20 tot 23 juli uitzonderlijk de staldeuren voor de Equestrian Cup. Die viersterrengrandprix wordt voor het eerst georganiseerd.
‘Meerdere olympische medaillewinnaars en de beste Belgische ruiters tekenen present,’ vertelt profamazone Gudrun Patteet, die in de Sea Coast Stables haar thuisbasis heeft. Patteet doet zelf ook mee aan de Equestrian Cup. Het wordt letterlijk een thuismatch, want de amazone woont naast de manege. ‘Ik benader het als een wedstrijd als alle andere, maar er zitten natuurlijk veel fans in het publiek en er zal zeker een hoop aandacht zijn voor de thuisrijdster. Afwachten hoe mijn paard daarop reageert. In voetbal spreken ze over “thuisvoordeel”, maar ik weet niet of dat in de paardensport ook bestaat.’
Er loopt een prijsbeest rond in uw stal. Vertel eens iets over Enjoy, een paard waar veel om te doen is.
Gudrun Patteet: Enjoy is een negenjarige hengst. In juni maakte hij zijn competitiedebuut in de Landenprijs in het Poolse Sopot die we met Team Belgium wonnen. Enjoy bleef foutloos. Het lijkt een paard dat op termijn olympisch niveau aankan. Ik heb hem per toeval ontdekt. De neef van mijn schoonzus zei dat hij een beloftevol paard in de stal had. Enjoy was toen vier en pakte mij meteen in. Lef en kracht voor tien, maar ook onstuimig, op het brutale af. In de omgang is het een moeilijk paard. Als de verzorger hem niet ligt, dan bijt hij. Hij durft zelfs mij aan te vallen als hij zijn dag niet heeft. Enjoy heeft een sterke persoonlijkheid, zullen we maar zeggen. (lacht) Wat voor mensen geldt, gaat ook voor paarden op: genieën zijn niet de makkelijksten om mee om te gaan.
Wat als een sjeik miljoenen biedt voor Enjoy?
Patteet: Hij is niet te koop. Just The Music, mijn vorige toppaard, heb ik wel verkocht. Zakelijk was dat een logische beslissing, maar sportief sloeg het mij terug. Just The Music was een paard om kampioenschappen mee te rijden, net als Enjoy. Als ik naar de top wil, heb ik Enjoy nodig.
Als uw paard zich misstapt, is het misschien niets meer waard.
Patteet: Dat kan, maar dit is een paard dat je maar één keer in je leven tegenkomt. Gelukkig is Enjoy een hengst. Sowieso kan hij later nog opbrengen voor dekkingen. Als ruiter moet je drie aspecten in evenwicht brengen: het sportieve, het zakelijke en het emotionele. Van de verkoop van Just The Music ben ik nog altijd niet goed. Ik heb dat paard zien opgroeien. We hebben jarenlang lief en leed gedeeld. Dat verdriet heeft ook een ‘prijs’. Het is alsof je je hond verkoopt.
Bij topruiters leeft vaak de frustratie dat de beste paarden soms worden verkocht aan klungelaars met een dikke portefeuille.
Patteet: Dat is jammer genoeg waar. Geld bepaalt veel in de paardensport. Veel ruiters hebben vermogende of zelfs steenrijke ouders. Dat wil niet zeggen dat die miljardairskinderen per definitie slechte ruiters zijn, maar het wordt wel makkelijker als je je de beste paarden en de beste trainers kunt veroorloven. Ik heb een andere achtergrond. Mijn ma zag een advertentie voor een paard in de krant. Ze bezat al een wei en een stal en dacht: ik wil wel een paard. Dat paard kreeg een veulentje, dat toevallig heel goed bleek te zijn. Dat was Nelke, het paard dat mijn carrière lanceerde als jonge amazone. Ik heb onnoemelijk veel geluk gehad in mijn weg naar de top.
Heel de wereld kijkt met bewondering naar de Belgische paardensport. Maar in eigen land krijgt ze weinig aandacht.
Patteet: De aandacht staat niet in verhouding tot het niveau dat we halen. Maar het betert wel, ook omdat de resultaten in stijgende lijn gaan. België pakte brons op de Olympische Spelen en we wonnen net nog maar de Landenprijs. Er is een supergetalenteerde generatie opgestaan, met talloze ruiters die hoog op de wereldranglijst staan (11 Belgen staan in de top honderd, Patteet zelf staat op 101e plek, nvdr). Wat vooral veranderde, is dat de Belgische topruiters hun beste paarden willen behouden. Niet makkelijk, want er worden hoge bedragen geboden.