Is Filip een gemakkelijk man om mee te leven ?

Jawel. Ik was opvoedster, we kennen elkaar al twintig jaar, we zijn samen geëvolueerd. ( Filip: “Ze heeft een veel directer contact met de mensen dan ik.”) Ik ben gestopt met werken toen Karsten geboren werd, maar ik heb toch mijn gevoel voor onafhankelijkheid bewaard. Filip helpt me zoveel hij kan. Hij kan koken en in de tuin verdelen we de taken : hij maait het gras en snoeit de hagen, ik zorg voor de bloemen ( Filip: “Maar strijken kan ik niet.”). Ik moet aan zijn carrière denken, maar ik heb niet het gevoel dat ik me daar helemaal voor moet wegcijferen. Hij brengt ook zijn problemen niet mee naar huis ( Filip: “Onrechtstreeks wel, want het heeft invloed op mijn humeur.”) Ik heb trouwens liever dat hij thuis over zijn problemen spreekt. Maar dat durft hij wel eens te vergeten en dan moet ik het via de krant vernemen.

Net als Filip lees je graag.

Maar we zien ook graag films : een goed drama of een thriller, maar liever geen horrorfilms of te gewelddadige dingen. Maar qua lectuur verkies ik historische of liefdesromans. Ik heb ook boeken over het leven in China gelezen. En we hebben een boek over een geisha. Die hebben een belangrijke rol te spelen in de ceremoniële kant van het leven in China. Ze leren dansen, een muziekinstrument bespelen. Ik hou ervan om het leven van andere beschavingen te ontdekken. En naar het journaal kijken we altijd samen.

Er gaan stemmen op om het geweld op televisie te beperken.

We proberen zoveel mogelijk te controleren naar welke programma’s onze kinderen kijken, en daar praten we ook met hen over. Ze begrijpen het als we hen uitleggen dat een bepaalde uitzending niet voor hem bestemd is. Hoe dan ook kijken we altijd in gezinsverband naar televisie. En uiteindelijk worden er soms ook in het journaal vreselijke beelden getoond. Denk maar aan de beelden van die Taliban die ze gefolterd en dan vermoord hebben. Het is toch verschrikkelijk wat daar gebeurt ( Filip: “Je vraagt je af hoe zoiets mogelijk is, maar die dingen gebeuren hier ook. Zoals na de oorlog. En onlangs hebben ze een supporter van Anderlecht gedood. Hij lag op de grond en ze zijn op hem blijven inslaan.”)

We kijken ook toe op de videospelletjes van de kinderen. Er is zo’n spelletje waarbij je met je wagen voetgangers moet ontwijken. Komaan, zeg.

Zijn jullie streng ?

Streng niet, maar we stellen wel grenzen. En die schuiven we geleidelijk aan op, zeker voor de oudste. Het komt er op aan dat de kinderen weten tot waar ze kunnen gaan. Dat is niet altijd gemakkelijk. Nu, onze kinderen groeien op in een beschermd milieu. Zele is een rustig dorp. ’s Middags komen ze thuis eten, en dan zijn ze natuurlijk ook veilig. Voor ons is het belangrijk dat er altijd één van ons twee aanwezig is.

Mogen ze aan sport doen ?

Karsten doet niets van sport. Rutger speelt voetbal bij Lokeren, bij de gewestelijke jeugdploegen. We hebben hem bij Lokeren ingeschreven omdat er bij een grote club toch een betere opleiding en omkadering is. Hij speelt ook gitaar. Jana speelt tennis. We steunen hen volop en we zouden blij zijn mochten ze in die activiteiten doorbreken, maar ik denk niet dat daar veel kans toe bestaat. Zeker niet als ze op mij gelijken ( lacht).

Je bent niet sportief?

Toch wel. Ik ga twee keer per week joggen en één keer per week doe ik aan fitness.

Hou je van voetbal ?

Ik heb geleerd om ervan te houden. Een goede match intereseert me wel en dan kijk ik heus niet alleen naar Filip ( Filip: “Jammer.”). Naar de thuismatchen gaan de kinderen mee. Dat zijn echte supporters. Zo is de carrière van Filip ook een gezinskwestie geworden. Natuurlijk hoor ik soms opmerkingen, maar die negeer ik. Ook de kinderen lijden er niet onder. En hier in Zele wordt er ook niets van gezegd. De mensen hier zijn supporter voor Anderlecht of voor Club Brugge, maar tegen ons beginnen ze daar niet over.

Hou je van dieren ?

Als kind had ik zelf een hond en Mazzel hebben we geadopteerd toen we naar Portugal vertrokken, om te compenseren voor de kinderen. In het begin was hij bijzonder wild en dan had ik er nogal werk aan. Maar het is een braaf beest en toch een goede waker.

door Pascale Pierard