Ieder WK staat bol van de verrassingen en grote verhalen, maar wat worden die in Qatar? Een overzicht.
Qatar (en zijn schandalen)
‘Ik ben vandaag ook Qatarees, Arabier, Afrikaan. Ook ik ben homo en gehandicapt. Ook ik ben een gastarbeider’, klonk het zaterdagmiddag opvallend in Qatar toen Gianni Infantino van wal stak tegen Europa en de kritiek die Qatar te verduren krijgt. Al jaren ligt het land onder vuur nadat het eerst de FIFA had omgekocht om het WK te mogen organiseren, daarna toen naar buiten kwam dat er duizenden gastarbeiders in erbarmelijke omstandigheden aan de gloednieuwe stadions werkten. De speech van Infantino, het late verbod op alcohol in de stadions en de beschuldiging dat Qatar Ecuador zou hebben omgekocht voor de openingswedstrijd zijn gewoon volgende schandalen die het WK teisteren. Zal het kleine land nog meer schandalen moeten verwerken of gaat de storm liggen eenmaal de bal aan het rollen gaat? En kan de Qatarese nationale ploeg de wereld verbazen? We zullen het vanaf zondagavond zien.
Wereldkampioen in nesten
Met tien zijn ze nog, de overgebleven spelers in de huidige selectie van Frankrijk die in 2018 de wereldtitel veroverden. Met Kylian Mbappé, Antoine Griezmann en heel wat nieuwe youngsters lijkt Frankrijk op papier een van de topfavorieten om zichzelf op te volgen. Alleen is er de laatste jaren wat zand in de machine gekomen. Op het EK vorig jaar werd het uitgeschakeld door Zwitserland in de 1/8 finales na penalty’s en in de laatste Nations League bleef het maar nipt in de A-groep.
Bovendien zit de ziekenboeg meer dan vol met onder meer Paul Pogba en N’Golo Kanté en op het allerlaatste moment ook Karim Benzema die verstek moesten geven voor het WK. Laten we dan misschien uitkijken naar de nieuwe toptalenten in de kern met Aurélien Tchouaméni en Eduardo Camavinga aan kop. Kunnen zij Frankrijk naar een tweede opeenvolgende titel leiden of treft de vloek van de wereldkampioen ook Les Bleus? Zo gingen de wereldkampioenen van 2006, 2010 en 2014 er de volgende editie namelijk meteen uit in de groepsfase.
De Zuid-Amerikaanse droom
Twee Zuid-Amerikaans landen azen ondertussen op de Franse kroon. Brazilië en Argentinië zijn misschien wel dé absolute topfavorieten om deze 22ste editie van het WK te winnen. Voor de Goddelijke Kanaries zou dat al een zesde titel zijn, Lionel Messi en co gaan voor een derde. Beide landen zullen zeker beter willen doen dan in Rusland, toen Argentinië eruit ging in de 1/8 finales tegen Frankrijk en Brazilië zich verslikte in de kwartfinales tegen de Rode Duivels.
Het is trouwens al geleden van 2002, 20 jaar geleden, dat er nog eens een Zuid-Amerikaans land kon winnen. Een droogte waar Neymar en Messi op hun laatste WK een einde aan willen maken. Dat is trouwens al de langste periode dat het continent moest wachten op een nieuwe titel. Eerder was dat ook al van 1930 tot 1950 en van 1950 tot 1970. Beide keren was het Brazilië dat de reeks stopte.
Ronaldo nog een laatste keer?
Bij Manchester United is hij na het interview met Piers Morgan persona non grata. Het is bijna het logische vervolg van zijn dramatische terugkeer bij de Engelse club waar hij zijn niveau niet meer haalt en vaker niet dan wel op het veld staat. Bij Portugal wil CR7 die miserie even vergeten en zich opnieuw laten zien aan de wereld. Het is al de vijfde keer dat de Portugees op een Wereldbeker staat, maar hem winnen lukte nog nooit. Meer nog, enkel in 2006 kwam hij dicht bij een wereldtitel. Toen eindigde de Portugese ploeg vierde. Daarna was ofwel de groepsfase (2010 en 2018) ofwel de 1/8 finales (2014) het eindstation.
Kan CR7 op zijn 37ste dus nog een laatste keer knallen op het allergrootste voetbalpodium? Portugal heeft met onder meer nog Rafael Leão, João Félix, Bruno Fernandes en Bernardo Silva een geweldige ploeg op papier. Zo goed zelfs dat CR7 er misschien zijn plaats niet meer in heeft, volgens verschillende fans. Ronaldo is dus meer dan ooit gebeten zich te laten zien.
De wraak van Ghana
Ook Ghana zal in Qatar uit zijn op wraak. Herinnert u zich nog de kwartfinale op het WK 2010 tegen Uruguay? Beide landen stevenden af op strafschoppen, tot in de verlengingen Ghana het beslissende doelpunt leek te maken. Leek, want toen haalde Luis Suárez zijn fameuze trukendoos boven en dook hij als een volleerde doelman naar de bal om die met de handen weg te duwen. Een rode kaart was zijn deel, maar dat nam hij er achteraf maar al te graag bij. Ghana verloor namelijk na penalty’s.
Met onder meer Denis Odoi, Elisha Owusu en toppers als Thomas Partey en Iñaki Williams willen de Ghanezen Uruguay laten boeten voor die handsbal. Ze zullen daarbij nog wel een geschiedenisles krijgen van Jordan Ayew die op de bank zat die noodlottige dag. Ghana-Uruguay, vrijdag 2 december om 16 uur, schrijf het alvast in uw agenda.
De wankele benen van België
Wraak nemen en de ‘laatste dans van een generatie’, dan hebben we het ook over de Rode Duivels. België stond dicht bij een eerste finaleplaats op een WK vier jaar geleden, maar een uitgekookte Franse ploeg gooide toen roet in het eten. De ‘gouden generatie’ Rode Duivels wil nog een laatste keer schitteren vooraleer spelers als Axel Witsel, Toby Alderweireld en Jan Vertonghen afscheid nemen van de ploeg.
Maar na het WK bleef er van het fantastische voetbal van de Belgen niet veel meer over. Van een ijzersterke verdediging gingen we naar eentje vol gaten – in de laatste 16 wedstrijden wisten ze 4 keer de nul te houden. Zeker na de 2-1-nederlaag tegen Egypte is het vertrouwen in de ploeg erg laag, maar dat kan net de sterkte van deze ploeg worden? Na de groepsfase zullen ze niet snel meer de favoriet zijn. Kunnen ze het tij keren en zich nog één keer laten zien aan de wereld? En kan Martínez ondertussen de nieuwe generatie al laten proeven van het grote werk? We zullen het zien.
De generale repetitie van de VS
Van het kleinste WK – de verste afstand tussen twee stadions is 46 km – gaan we over vier jaar naar misschien wel het allergrootste wanneer de VS het zal organiseren samen met Canada en Mexico. Over de Grote Oceaan begint het voetbal trouwens meer en meer te leven. De Amerikaanse nationale ploeg bulkt van het talent, waarvan enkele bij de grootste clubs in Europa spelen. Denk daarbij maar aan Christian Pulisic bij Chelsea, Weston McKennie bij Juventus of Sergiño Dest bij AC Milan. En dan hebben we het nog niet gehad over Dortmund-talent Giovanni Reyna of Brenden Aaronson van het Engelse Leeds. Zij moeten nu al laten zien dat ze er klaar voor zijn om over vier jaar de wereld te ontvangen in eigen land en daar geen blauwtje te lopen. Een hoge druk op de jonge schouders.
Duitsland en het post-Löwtijdperk
Op dit WK zullen we voor het eerst echt kennismaken met het nieuwe Duitsland, zijnde de Mannschaft na de regeerperiode van Joachim Löw. Onder hem stelde de ploeg nooit teleur en werd het zelfs in 2014 wereldkampioen. Alleen was het de laatste jaren wat op tussen hem en de ploeg, wat resulteerde in de uitschakeling in de groepsfase van het WK in 2018. En vorig jaar op het EK ging het land er ook al in 1/8 finales uit tegen Engeland.
Onder Hansi Flick is Duitsland echter een andere weg ingeslagen. De voormalige succescoach van Bayern wil opnieuw schwung in de ploeg krijgen. Hij doet dat met ervaren spelers als Thomas Mûller en Manuel Neuer maar ook met erg jonge gasten als Youssoufa Moukoko (18), Jamal Musiala (19) en Karim Adeyemi (20). In de Nations League liep het allemaal nog niet van een leien dakje, maar het WK is weer iets helemaal anders, zeker voor een toernooiploeg als Duitsland. Kunnen zij opnieuw aanknopen met de top?
Nog maar eens Van Gaal?
Louis van Gaal en zijn Oranje hebben een missie: voor de eerste keer wereldkampioen. Met zoveel woorden hebben ze het nog niet gezegd bij onze noorderburen, maar je voelt aan alles dat de ambitie er is. En als er iemand Memphis Depay en co naar die beker kan leiden, dan is het wel Van Gaal. De 71-jarige Nederlander leidde zijn land, toen ook de laatste dans van een generatie, al in 2014 naar de derde plaats in Brazilië. Acht jaar later wil hij Nederland terug op de voetbalkaart zetten nadat het het WK in Rusland miste. Hup, Holland, hup!
Verras ons
Een WK is geen WK als er geen grote verrassingen zouden zijn. Wie wordt in Qatar het Uruguay van 2010, het Colombia van 2014, het Kroatië van 2018 of het België van 1986? Er zijn veel kanshebbers. Denk bijvoorbeeld maar aan Denemarken dat geweldig voetbal speelt onder bondscoach Kasper Hjulmand en spelverdeler Christian Eriksen of Mexico dat het altijd goed doet op WK’s. En dan heb je nog landen als Senegal, weliswaar zonder sterspeler Sadio Mané, Marokko, Canada of Servië. Maar is het ook echt een verrassing als je het op voorhand een beetje verwacht? Laat het WK maar gewoon beginnen!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier