Er was een vaderfiguur nodig om van de Portugese ruwe diamant een glanzend sieraad te maken.
In de groepsduels moest Rafael Leão wat lijdzaam toezien dat bondscoach Fernando Santos de voorkeur gaf aan João Félix of Ricardo Horta om Cristiano Ronaldo bij te staan in de spits. Verder dan drie invalbeurten (en één doelpunt) kwam hij niet. Ook in de knock-outfase keek Santos over zijn Serie A-ster, tot hij zich opnieuw liet zien bij zijn invalbeurt en scoorde tegen de Zwitsers. De dribbelkont van AC Milan is dan ook een gamechanger geworden en van controversieel speler transformeerde hij naar publiekslieveling.
‘Ik hou van rap en Spaanse muziek. Nee. Weet je, eigenlijk ben ik liefhebber van alles. Ook liedjes waarop je eens goed op kan dansen.’ In augustus 2019 onthulde Rafael Alexandre da Conceição – zoals het officieel op zijn identiteitskaart staat – dit tegenover de clubmedia van AC Milan kort na zijn overstap van Lille OSC voor ongeveer 30 miljoen euro.
Een typerende uitspraak. Rafael Leão werd in 1999 geboren in Almada uit Angolese ouders. Een arme metropoolregio van Lissabon, waar hij als kind vaak niet eens over een bal beschikte om zijn geliefkoosde sport te beoefenen.
Nu is het anders. Een turbosprint, begeleid door wat groovy techno- of rockmuziek? Geen probleem. Snelle technische trucjes en samba-achtige bewegingen? Behoren tot zijn basispakket. Nauwkeurige steekpassen, prachtige loopacties en die rake afwerking voor doel, de mix van mooiste geluiden in het voetbal draagt de 23-jarige winger allemaal in zich.
Toch verliep zijn weg naar de top eerder moeizaam. Dat werd vooral duidelijk in zijn eerste Milanese dagen. Merkwaardig, zeker voor iemand die op een goede dag bijna alles kan op het veld.
Angst voor eigen veiligheid
Eerst moeten we even terug naar het absolute begin. Het was Luis Santos, een jonge coach, die Rafael Leão ontdekte. Santos’ zoontje kwam elke dag naar huis met verhalen over een rastalent, een dribbelwonder die de meest spectaculaire acties opzette. Eentje die er op amper negenjarige leeftijd al met kop en schouders boven uit stak in de jeugdacademie van Sporting CP.
In de Portugese hoofdstad, bij de voormalige werkgever van CR7, krijgt Rafael Leão de tijd om te rijpen. Het is succescoach Jorge Jesus die hem als achttienjarige laat debuteren op 11 februari 2018. Nog geen maand later, op 2 maart, maakt de groeibriljant zijn eerste doelpunt in het toptreffen tegen FC Porto. Op zijn palmares stond toen al een Europese titel, behaald met de U17 in 2016. Het leek er dus sterk op dat Sporting CP over een nieuwe ruwe diamant beschikte.
Maar een vijftigtal fanatieke aanhangers beslisten er anders over: ze bestormden het trainingsveld en vielen negen spelers ook fysiek aan, onder wie Rafael Leão. Daarna besliste de 1,88 meter grote flankaanvaller om zijn contract op te zeggen. De reden: ‘angst voor de eigen veiligheid’.
Druk
Lille OSC reageerde meteen. Het kaapte hem weg voor de neus van Borussia Dortmund, Manchester City en Atlético Madrid. Een transfervrije overgang, zo leek het. Sporting CP eiste al snel een schadevergoeding van meer dan 16 miljoen euro. Het geschil sleepte jaren aan. Het Internationaal Sporttribunaal sprak zich pas in oktober dit jaar uit. De Portugese topclub kreeg gelijk. De Noord-Fransen dienden een compensatie van 20 miljoen euro neer te tellen voor Rafael Leão.
En hoewel hij in augustus 2018 een vijfjarig contract ondertekende bij Lille, kwam de jonge Portugees ook daar zijn overeenkomst niet na. Ditmaal door magere sportieve prestaties: amper acht doelpunten in 24 Ligue 1-duels. Te weinig voor een speler met het intrinsieke potentieel van Rafael Leão.
Maar AC Milan, waar sinds oktober 2019 Stefano Pioli (57) de sportieve lijnen uitzet als coach, wilde een jeugdige opfrisbeurt koppelen aan de komst van routiniers zoals Zlatan Ibrahimovic, Olivier Giroud en Simon Kjaer. Bijna 30 miljoen euro werd er geïnvesteerd in de jonge Portugees, die een mislukte start meemaakt in Lombardije. ‘Ik voelde dat ik de druk niet aankon’, verklaarde hij eerder dit seizoen in de Italiaanse media. ‘Ik bleek niet in staat om een goede wedstrijd te spelen.’
De statistieken spraken boekdelen: 6 goals in 31 optredens, maar 19 keer gewisseld waarvan 7 maal vroegtijdig. Ook het seizoen 2020/21 verliep moeizaam, met opnieuw amper 6 goals in 30 duels. Leão dribbelde op het verkeerde moment, schoot te vaak zonder succes op doel en miste opgelegde kansen. Op de koop toe weigerde hij mee te verdedigen.
Grote broer
Pioli wilde hem echter niet opgeven. Leão bedankte zijn trainer op twee manieren. Eerst met woorden. ‘Ik kon de kans niet missen om mezelf te bewijzen. Zij geloofden zo sterk in mij. Die blijk van vertrouwen hielp me door te groeien, te verbeteren als mens en speler.’ En ook met acties op het veld.
Vorig seizoen ontplofte de flankaanvaller, met 11 treffers en 10 assists in 34 Serie A-matchen. Hij maakte het snelste doelpunt (6,7 seconden) in de Italiaanse voetbalcompetitie. Een record binnen de zes Europese topcompetities. Hij zet als Speler van het Seizoen zijn naam ook in de geschiedenisboeken, door AC Milan de eerste scudetto te schenken sinds 2011.
Een belangrijk jaartal, want toen lag ook Zlatan Ibrahimovic onder contract bij het rood-zwarte deel van Milaan. Het is de oude Zweedse krijger die vandaag wordt aangewezen als belangrijkste bouwsteen voor de sportieve hoogconjunctuur van Rafael Leão. De 41-jarige spits neemt als een soort van vaderfiguur de dribbelaar onder zijn vleugels. Hij maakt er een glanzend sieraad van. Vaak worden ze al lachend en knuffelend samen gezien.
‘Ibra is als een grote broer voor mij’, verklaarde de Portugees begin 2020 aan Sky Sports Italia. ‘Hij praat constant met mij. Zlatan geeft me regelmatig tips over hoe ik me nog meer kan verbeteren. Of hoe ik me best positioneer bij een penalty. Hij blijft een geweldige speler. Een voorbeeld en motivator.’
Transferprijsclausule
Rafael Leão, dit seizoen al goed voor 6 doelpunten en 4 assists in 14 duels bij Milan, ontwikkelde ook een vast ritueel om een goal te vieren. Hij vormt een hart, bij Milan vaak samen met viceaanvoerder Theo Hernandez, maakt een diepe buiging voor de eigen aanhang of neemt zelfs de (denkbeeldige) telefoon. Waarom? De reden ligt bij zijn vader. ‘Het is alsof ik hem op dat moment bel en zeg: ‘Hé pap, ik maakte weer een doelpunt voor jou!’
Zien we dit gebaar ook straks in Qatar nog terug, waar zijn ster verder kan rijzen? Richting Leão señor, maar misschien ook een beetje als eerbetoon aan leermeester Zlatan Ibrahimovic? Wordt vervolgd. Want Chelsea en Manchester City liggen op de loer, ondanks een overeenkomst tot 2024 en een transferprijsclausule van 150 miljoen euro. Een bod van 100 miljoen euro door de Londenaars zou trouwens afgelopen zomer al zijn geweigerd door technisch directeur Paolo Maldini en sportief directeur Frederic Massara.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier