In deze rubriek gaan we op zoek naar het verhaal achter een foto van vroeger. Deze maand: wijlen ‘Dikke Swa’, manusje-van-alles bij KV Mechelen.
‘Dit beeld is genomen op 12 mei 1988 op het hoofdveld van KV Mechelen’, vertelt Aad de Mos, de toenmalige hoofdtrainer van Malinwa, rechts vooraan op de foto. Daags voordien had KV in Straatsburg ‘Europacup II’ gewonnen, dankzij een 1-0-zege tegen Ajax. De Mos: ‘De vedette op deze foto is de assistent-‘terreinmeester’ uit die tijd, genaamd ‘Dikke Swa’. Om hen heen staan supporters.’
Dikke Swa – inmiddels overleden – staat in Mechelen te boek als een volksfiguur. Hij was bijzonder graag gezien door supporters en spelers. ‘Met hen dook hij graag café Martinique in’, zegt Greet Janssens. Zij is een nicht van Dikke Swa, die voor de grap soms ook ‘Klein Swa’ke’ werd genoemd. Officieel heette hij François Verbruggen. Dertig pinten op een avond – ‘fluitjes’ – en nog niet zat. ‘En als we ’s middags gingen lunchen, at Dikke Swa op zijn gemakje twee volledige kippen op’, lacht De Mos. Janssens: ‘Dan smaakte de laatste hap hem evenzeer als de eerste. Nonkel was een bon vivant. Een levensgenieter. En KV was zijn leven.’
De Mos: ‘Dag en nacht spande Dikke Swa zich in voor de club. Als de match om kwart voor tien werd afgefloten, stonden hij en Jef, de ‘hoofdterreinmeester’, om tien voor tien het veld al weer in te trappen. Ik had veel respect voor hen. Als rond elven de stadionlichten doofden, liet ik hen bij ons komen in het spelershome. Wanneer we op zondagochtend rond halfnegen terug aankwamen op de club, waren Dikke Swa, Jef en vrijwilligers het veld al aan het ‘wellen’, zoals ze dat noemden – rollen met een machine. Ik bracht dan koffiekoeken voor hen mee.’
Ook Piet den Boer, maker van het enige doelpunt in die finale tegen Ajax, herinnert zich de alomtegenwoordigheid van Dikke Swa op Malinwa: ‘Hij was puur en puur KV Mechelen. Elke dag zag je hem op de club. Bekijk op internet maar eens oude filmpjes over Malinwa; gegarandeerd stapt hij links of rechts door het beeld. Ik kende hem al sinds ik in 1982 bij KV kwam. Ik zag hoe hij genoot van de stroming waarin zijn club belandde. Eerst ging KV almaar beter presteren, dan kwam de beker, het seizoen erop die Europacup. Ik zie Dikke Swa nog lopen op de luchthaven. Voor mensen zoals hij, die het niet al te breed hadden, was de verplaatsing naar Straatsburg een wereldtrip. Vergeet niet dat men vroeger nog niet zoveel vloog als nu. Met de Europacup werd voor Swa een jongensdroom werkelijkheid.’
Den Boer: ‘Voor ons, de spelers, was Dikke Swa ook een soort van beschermengel. Als hij naast je liep, voelde je je toch prettig.’ Janssens: ‘Met zijn 2 meter en zijn 168 kilogram werd nonkel regelmatig als buitenwipper aan de deur van Klub 25 geposteerd, de socioclub van Malinwa. Dan moest hij voorkomen dat supporters zich in het feestgedruis van spelers, bestuursleden en sponsors stortten.’ Den Boer: ‘Maar achter die imposante figuur schuilde een vent met een gouden hart. Altijd stond hij voor je klaar, elke keer een omhelzing, altijd weer die humor. Hij was gewoon een troetelbeer.’
Bij zijn overlijden in 1995 vormden de spelers van die legendarische finale in Straatsburg een erehaag voor Dikke Swa. ‘Lei Clijsters, Den Boer, De Mos’, allemaal waren ze present, zegt Janssens. ‘Logisch’, aldus De Mos. ‘Net als Myriam, de koningin van het spelershome, zorgde Dikke Swa mee voor de familiale sfeer bij KV. Die sfeer was toen een sleutel tot het succes.’ Den Boer knikt: ‘Voor mij verpersoonlijkt Dikke Swa mee het Malinwa uit die tijd.’
Ligt in jouw kelder ook nog een sprekende voetbalfoto waar een mooi verhaal aan vasthangt? Laat het ons weten via sportmagazine@roularta.be
