De mooiste sportherinnering van Gymnaste Gaelle Mys: ‘Ik had getoond dat ik het wél kon’

Gymnaste Gaelle Mys (31) liet een zekere medaille liggen en won er één die niemand had verwacht.

‘De vloeroefening van mijn leven heb ik geturnd op mijn veertiende, terwijl ik erg droevig was. Het Europees Kampioenschap voor junioren in het Griekse Volos in 2006 werd mijn grote doorbraak. Op vier onderdelen behaalde ik de finale. Van de balk werd het meeste verwacht. Na de kwalificaties had ik de beste score. Ik was topfavoriet. Ik wist: als ik mijn niveau haal, dan win ik.

Dat besef legde te veel druk. Hoe ik van die balk gevallen ben, kan ik je vandaag niet meer zeggen. Ik denk dat ik het verdrongen heb. Ik eindigde zesde: ver onder mijn verwachtingen. Tijd om te treuren was er niet, want de vloerfinale begon. Ik had een goede vloeroefening in de benen, maar op het podium rekende ik niet. Toch stapte ik vastberaden de mat op. Probeer je te herstellen na die misser op de balk, was het idee. Na mijn oefening verliet ik de zaal, nog ontgoocheld door die domme val tijdens mijn balkoefening. Toen ze me naderhand kwamen zeggen dat ik brons had gewonnen, kon ik het moeilijk geloven. In één dag liet ik een bijna zekere medaille liggen en won ik een medaille die niemand had verwacht. Toch zou ik blijer zijn geweest met een medaille op de balk.

Doorspoelen naar de Olympische Spelen twee jaar later. Ik was zestien en had een erg turbulente periode achter de rug. In de aanloop naar de Spelen hadden ze me een andere coach opgedrongen. Die samenwerking liep van geen kanten. Ik was zijn tijd niet waard, vond hij. Gelukkig was ik omringd door mensen die honderd procent achter me stonden en me lieten inzien dat wat die coach zei en deed niet normaal was. Twee maanden voor Peking 2008 heb ik de federatie voor de keuze gesteld: of ik ga naar de Spelen met mijn vorige trainster, of ik stop met turnen. Ze gaven toe. Mijn coach Valentina Soldatenkova heeft me in een paar weken opnieuw op het niveau gekregen waar we samen al die jaren zo hard voor hadden gewerkt.

Ik behaalde als tweede Belgische turnster ooit de allroundfinale, een enorme erkenning. Ik landde goed bij mijn afsprong van de balk na een foutloze wedstrijd, op koers naar een finaleplaats op de Olympische Spelen! Valentina sprong dolgelukkig op en neer, we vlogen elkaar in de armen, trots op wat ik had gepresteerd. Ondanks alles stond ik er wanneer ik er moest staan. Ik had getoond dat ik het wél kon.’