Jonas Creteur

‘Chapeau voor de Fransen, maar laat de atleten voortaan weg uit de openingsceremonie’

Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

Hoe magisch, spectaculair en (zeer) Frans de openingsceremonie van de Olympische Spelen van Parijs ook was, de show maakte weer één zaak duidelijk: de atleten willen en hoeven daar niet meer bij te zijn.

‘We’re not here to play, we’re here to slay.’ – ‘We zijn hier niet om te spelen, we zijn hier om te doden.’

Zo stond het bij de Instagrampost van Team Belgium met vijf Belgische vrouwelijke olympiërs die in hun prachtige gele outfit en met de nodige swagger richting de openingsceremonie stapten. Het was, op een vreemde manier, symbolisch voor de Belgische delegatie die zou opdraven en in een boot op de Seine zou stappen. Bestaande uit slechts 29 atleten, aangevuld met een tiental stafleden en acht reserven.

‘Slechts’, want het totaalaantal Belgische olympiërs in Parijs bedraagt 165. Zeventien procent van hen wilden er dus bij zijn. De anderen waren nog niet in Parijs of pasten bewust voor de ceremonie. Je wil als atleet geen urenlang wachten en rechtstaan de dag of enkele dagen voor een van, zo niet dé belangrijkste competitie van je carrière – vooral als daar ook nu weer een covidrisico aan vasthangt.

Geen toeval dus dat er acht reserveatleten wel present tekenden. De kans is immers veel kleiner dat zij in actie komen. Net zomin het geen toeval was dat er onder de 29 Belgen amper of geen medaillekandidaten waren, op de twaalf Belgian Cats na. Emma Meesseman was dan ook vlaggendraagster, naast jumpingruiter Jérôme Guery.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Al de anderen bleven in het olympisch dorp omdat ze inderdaad niet naar Parijs zijn gekomen om te spelen (of om op te draven in een show), maar om te winnen (ja zelfs hun tegenstanders te ‘doden’). In een tijdperk waarin de verschillen in de mondiale topsport zo miniem zijn en elk minuscuul detail het verschil kan maken is dat een volkomen logische keuze.

Atleten zullen niet worden veroordeeld door het publiek, de media en door federaties omdat ze hebben gepast voor de openingsceremonie. Wel als ze op het moment van de waarheid op het competitieveld niet hebben gepresteerd. De afwezige Belgische atleten hadden dus gelijk. En zullen nog minder wroeging hebben gehad als ze hun collega’s in hun plastieken poncho’s de gietende regen zagen trotseren.

Ze waren overigens niet de enigen, want van veel nationale ploegen was de afvaardiging opvallend klein. Van de grote naties waren alleen de Verenigde Staten, met vlaggendrager LeBron James, en uiteraard Frankrijk met ruim meer dan de helft van hun atleten vertegenwoordigd. De miljarden tv-geld van de Amerikaanse zender NBC, voor wie de openingsceremonie altijd een kijkcijferkanon is, en het Franse thuisprestige spelen daarin uiteraard een rol.

Meest Franse avond ooit

Vrijdagavond werd bovendien nog eens duidelijk dat het in zo’n ceremonie al lang niet meer gaat om de atleten, maar om de show errond. Vooral om hoe het gastland zich aan de wereld wil presenteren. Dat deed Frankrijk, zoals je kon verwachten, op zijn bekende pompeuze manier. Van Lady Gaga over het subliem gezongen volkslied op het dak van het Grand Palais tot de lichtshow op de Eiffeltoren. Tijdens wat misschien de meest Franse avond ooit was, ondanks de regen – hoeveel pech kan je als organisator en stad hebben.

Maar dat deed de magie niet verdwijnen. Zélfs op de BBC noemden ze het de ‘greatest show on earth’, en op de NBC pinkte een presentatrice een traantje weg. Zelden zullen zoveel mensen verliefd zijn geworden op de ‘stad van de liefde’. Dat Céline Dion aan de voet van de Eiffeltoren de avond afsloot met Édith Piafs ‘Hymne à l’Amour’ was dan ook zeer symbolisch.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

De tocht van de 85 boten op de Seine – waar je van langs de kant de atleten amper of niet kon herkennen – verzonk ermee in het niets. Die duurt in deze sociale mediatijden ook veel te lang.

Onze boodschap aan het Internationaal Olympisch Comité – al zal die uiteraard niet luisteren: haal de atleten voortaan helemaal uit de openingsceremonie. Tenzij je die één of twee dagen zou vervroegen, zullen veel olympiërs elke keer weer wegblijven. En waarom zou je als sportfan dan enthousiast worden als je maar een klein deel van je nationale sporthelden ziet paraderen? Hou het bij twee vlaggendragers (m/v), en laat de show en traditionele momenten van de ceremonie voor zich spreken.

Dat dat ook ‘magique’ kan zijn, hebben de Fransen zelfs op een uitgeregende vrijdagavond met verve bewezen.

Partner Content