De wittebroodsweken tussen Barcelona en Frenkie de Jong zijn begonnen. De middenvelder blijft ook in alle hectiek gewoon zichzelf en beseft dat alles pas nú begint. ‘Er is geen volgende stap meer.’
Pagar? Nooo, señor!
Daar staat Frenkie de Jong dan met zijn bankkaart in zijn hand. Betalen mag hij niet in restaurant Buenos Aires in Barcelona. La cuenta is voor de zaak, door deze rekening gaat een dikke streep. De Jong kijkt naar zijn familie. Ze zijn met zes en ze hebben goed gegeten na een lange dag, die begon met de vlucht in een privévliegtuig van Amsterdam naar Barcelona en eindigde met een uitgebreide fotosessie in de fanshop van de club, waar Frenkie alvast poseerde in het nieuwe tenue van Barcelona. De dag had hen zo hongerig gemaakt, dat in Buenos Aires de chef de grill lekker oppookte en de specialiteiten van het huis serveerde: Combinado de Tierra y Mar en Brocheta Royal de Solomillo. Nog een keer vraagt Frenkie of de ober het wel zeker weet, maar het handgebaar laat aan duidelijkheid niets te wensen over: spelers van FC Barcelona, señor, betalen niet. ‘Het is een eer dat u onze gast wilde zijn.’
Iedereen praat over druk, maar wat is druk? Ik heb niet het gevoel dat ik iets moet, of zo.
Welkom in Barcelona
Frenkie de Jong vertelt de anekdote de volgende dag, terwijl hij glimlachend neerploft in een comfortabele fauteuil in de lobby van het Hotel Princesa Sofia. Hij heeft er dan alweer een paar uur opzitten in een strak ritme van medische keuringen en wat fysieke testen. Zo zal het blijven gaan, voorspelt hij: busje in en uit, afspraak hier en daar, maar overal waar hij komt, wordt hij met alle egards behandeld en met hem zijn familie. Gisteravond hadden ze het er nog over gehad, hoe bijzonder het wel niet is dat je met een hele groep je buik vol eet en de eigenaar van het restaurant de rekening verscheurt. ‘Weet je, ‘ zegt Frenkie, ‘voor mij begint al die aandacht vanzelfsprekend te worden, zonder dat het gaat wennen. Maar voor mijn familie natuurlijk niet. Daarom wilde ik iedereen er per se bij hebben. Zij zijn belangrijk voor me. Zíj zijn er altijd bij geweest, vanaf het eerste moment. Ze hebben me gesteund, bij Arkel, Willem II en Ajax. Voor hen is het ook speciaal, natuurlijk. Hun zoon, broer, kleinkind gaat naar het buitenland, tekent bij Barcelona… Misschien is het voor hen wel specialer. Doordat ze er altijd zijn, maken ze best wel wat mee, maar toch nooit zo’n circus als dit. Soms zie ik mijn familie kijken van: hé, hoe kan dat nou?’
Film
Princesa Sofia Barcelona is een symbolische plek om even bij te praten. Al jaren is dit het hotel van FC Barcelona. Frank Rijkaard rookte er tijdens wedstrijddagen twee pakjes Barclay leeg op de hoogste etage, Ronaldinho kwam er steevast te laat voor wedstrijdbesprekingen, er werden deals gesmeed, successen voorbereid, alle sterren hebben er geslapen. Het is een stukje Barçahistorie, zoals zo veel in de stad, dat iets zegt over de grootsheid van de club. En vannacht heeft Frenkie de Jong er nauwelijks een oog dicht gedaan. ‘Barcelona.’ Hij proeft het woord. ‘Dit ís de grootste club ter wereld’, denkt De Jong te weten. ‘Als je alle aandacht ziet, alle media, alle supporters… Dan kan het bijna niet anders.’
Hij legt uit hoe hij wordt geleefd. ‘Je stapt als het ware een film in’, vertelt hij. ‘Een compleet andere wereld dan ik gewend ben. Maar ik ben eerlijk: het is wel fantastisch om mee te maken én tegelijk óók fantastisch dat het straks allemaal weer voorbij is. Dan heb ik de tijd om even nog wat rust te pakken in Nederland. Opladen en voorbereiden op de trainingen. Ik maak nu kennis met de grootsheid van Barcelona, ik vóél wat deze club is en wat ze betekent voor de mensen. Ik zal hier mijn weg moeten vinden, al betekent dat niet dat ik bang ben dat ik niet aanhaak.’
Het zijn zorgen voor morgen. Eerst mag hij nog genieten en mijmeren. Frenkie vertelt over hoe de liefde voor Barça ontstond en dat die onlosmakelijk was verbonden met zijn liefde voor voetbal. ‘Het voetbal dat deze club al jaren speelt, de spelers die hier hebben gezeten en nog steeds lopen… Xavi, Iniesta, Busquets, voor zo’n middenveld ging ik zitten. En dan Lionel Messi erbij, de allerbeste ter wereld, mijn idool. Camp Nou, het stadion. Tel dat allemaal bij elkaar op en het is niet zo ingewikkeld dat veel jonge jongens Barcelona of Real Madrid als hun favoriete club kiezen. Ik dus ook, hoewel ik Arsenal eigenlijk ook best wel mooi vond, vroeger. In mijn hoofd heb ik heel lang het volgende rijtje gehad: Ajax-Arsenal-Barcelona, zeg maar de MarcOvermarsroute. Maar ja, als je dan direct naar Barcelona kunt, dan bén je dus ook meteen waar je wilt zijn. Sneller dan je zelf ooit durfde dromen.’
Hard to get
Dat hij nu in het Princesa Sofia zit, was trouwens lang geen uitgemaakte zaak. De Jong wilde graag naar Barcelona, maar kreeg niet het gevoel dat Barcelona per se op hém zat te wachten. ‘Uiteindelijk werd het een race tussen Manchester City en Paris Saint-Germain’, blikt de middenvelder terug. ‘Ik heb met Pep Guardiola gesproken en dat was geweldig. Met Thomas Tuchel had ik ook een goed onderhoud, Maxwell, de technische man, heeft er alles gedaan om me te halen. Ik voelde echt heel veel liefde van die clubs en het was echt fiftyfifty wie het uiteindelijk zou gaan worden. Maar ja: in mijn hoofd zat Barça. Alleen moesten ze wel laten zien dat ze me écht wilden hebben en dat gebeurde maar niet. Ik had op een gegeven moment het idee dat dit simpelweg nog niet het moment was om naar Barcelona te gaan.’
Wat volgde was een een-tweetje tussen speler en makelaar, een ultieme poging Barcelona nog een keer aan tafel te krijgen door hard to get te spelen. De Jong: ‘ Ali ( De Jongs makelaar, nvdr) belde de club Barça op en vertelde dat ik wilde afzeggen. Toen-ie had opgehangen, zei hij: ‘Wacht even af en neem de komende dagen niet op als je een Spaans nummer ziet verschijnen in het scherm van je telefoon.’ Woensdag belde Ali weer. Pep Segura ( toen nog directeur spelerszaken, nvdr) had gebeld. Hij wilde snel naar Nederland komen, met voorzitter Bartomeu, hoogst persoonlijk en het liefst direct. Ik was blij. ‘Heel graag’, riep ik, maar Ali belde Barcelona en zei gewoon: ‘Oké, na goed overleg met Frenkie kunnen we wel even wat tijd vrijmaken, maar niet langer dan 45 minuten.’ Ik denk dat Ali het na afloop wel in mijn ogen zag. Dat gesprek had zó veel vertrouwen gegeven… Barcelona liet blijken mij per se te willen, ze gaven hun visie op mij als speler, hoe ze mijn toekomst zagen. Als je droomclub dan net zo’n goed plan heeft als alle andere clubs, is de keuze niet moeilijk.’
Toen ik in die tunnel stond in het shirt van Barcelona en ik hoorde al die mensen mijn naam roepen… Dat was echt het mooiste moment in mijn leven tot nu toe.
Mr. Cool
Hij staat op, tijd voor de apotheose, de presentatie in het stadion en de persconferentie. ‘Hoeveel mensen zullen er zijn, straks?’ Rondom hem heen is het vandaag een pandemonium, met officials, familieleden, supporters, media; iedereen wil wat van hem, maar De Jong blijft zichzelf: Mr. Cool. Hoe hij zich zal presenteren, heeft hij dan ook al in zijn hoofd: gewoon, als zichzelf. Geen gekkigheid. ‘Paar keer hooghouden en klaar, in mijn handen pakken die bal. Ik heb te veel filmpjes gezien van spelers bij wie het mislukte en dat wil je niet op zo’n moment, in zó’n stadion.’
Camp Nou… Toch maar weer even snel een anekdote dan, over hoe het stadion van Barcelona hem al jaren in een greep houdt. ‘Ik was een jaar of zes toen ik hier in de buurt op vakantie was en we het stadion bezochten. Dat ik dát nog weet, zegt wel wat voor indruk het stadion toen al op me heeft gemaakt. Later, tijdens de jaarwisseling van 2015, was ik hier met mijn vriendin Mikky. Barcelona tegen Real Betis, ik weet het nog goed. Ze wonnen met 4-0. We hadden geweldige plaatsen aan het veld. Opnieuw maakte het stadion grote indruk. Dan is het toch vet dat je er jaren later terugkomt als speler van Barcelona.’
Vet is het zeker en ook emotioneel. Voor het eerst in bijna twee dagen moet Frenkie de Jong toch even wat wegslikken, als hij in het tenue van Barcelona Camp Nou betreedt, omhoog kijkt en bijna 20.000 supporters met vlaggen van Barcelona ziet zwaaien. Benvingut De Jong, welkom, in het Catalaans. De club heeft er een hele show van gemaakt, met een deejay die het publiek opzweept, op het veld een entertainer met microfoon die er nog een schepje bovenop doet. Uit de boxen schalt het Cant del Barça, het beroemde clublied en ieder balcontact van Frenkie wordt begeleid door applaus en gejoel. Hij schiet een paar ballen met handtekening de tribunes in, voetbalt wat tegen kinderen, poseert met gehandicapten en spreekt in een paar woordjes Spaanse de meute toe. Na afloop wijst hij op zijn armen: kippenvel. ‘Toen ik in die tunnel stond in het shirt van Barcelona en ik hoorde al die mensen mijn naam roepen… Het voelde voor het eerst echt officieel. Het was echt het mooiste moment in mijn leven tot nu toe.’
Veel tijd om te genieten is er niet, want de officials van de club nemen hem mee naar het Auditori 1899 voor de officiële persconferentie. Hij heeft er een kostuum voor aangeschaft. ‘Eergisteren nog even gekocht in Nederland’, lacht hij. Want hoewel hij liever gewoon in zijn standaard Nike-outfitje had gezeten, maakt Barcelona ook van de eerste kennismaking met de Spaanse media iets speciaals. De voorste rijen zijn gereserveerd voor de Board van de club en er is ook een plekje voor zijn vriendin Mikky. Technisch directeur Eric Abidal trapt af en president Bartomeu vertelt hoe trots hij is dat Frenkie voor Barcelona heeft gekozen. Op het videoscherm dribbelt De Jong door de Champions League, onderop de tekst: Un nou talent per al Barça. In alles blijkt: Barcelona ziet in De Jong een grote speler. Daarna is het podium aan hem en manoeuvreert hij zich handig langs alle vragen die hij kon verwachten.
Waarom Barca?
Frenkie de Jong: ‘Het is mijn droomclub, het was een makkelijke keuze.’
Op welke positie wil je gaan spelen?
De Jong: ‘Maakt mij niet uit, ik kan op iedere positie uit de voeten, als ik maar kan spelen.’
Met welke speler wil je jezelf vergelijken?
De Jong: ‘Ik wil niemand zijn, ik ben gewoon Frenkie de Jong.’
Hoe voelde jij je toen je met Ajax Real Madrid uitgeschakelde?
De Jong: ‘Fantastisch, zeker toen ik na afloop meteen telefonisch de felicitaties kreeg van de voorzitter van Barcelona.’
De verslaggevers zijn tevreden en tikken snel hun stukken. La sonrisa permanente bevalt hen wel, want al na anderhalve dag is dat zijn nieuwe bijnaam: de permanente glimlach, die zelfs om negen uur ’s avonds, na bijna 27 uur nauwelijks slaap, nog steeds op zijn gezicht gebeiteld staat. ‘Elke kleine jongen heeft zo zijn dromen en dit was die van mij. Als je die dan waar maakt en je ziet hoe de club zich voor je uitslooft, hoe ze mij het gevoel geven dat ze echt blij met me zijn, ja, dan maakt mij dat ongelooflijk trots.’
Reflectie
Pas nu alles achter de rug is, voelt hij zich speler van Barcelona. Hij kan niet wachten, want straks gaat het écht beginnen. ‘Je zou het wel kunnen vergelijken met een eerste schooldag’, zegt De Jong. ‘Kriebels in je maag. Iedereen praat over druk, maar wat is druk? Ik heb niet het gevoel dat ik iets moet, of zo. Ik moet niet vijftig keer scoren, of iets anders. Wat ik móét, is mijn best doen. Dan weet ik dat alles goed komt.’
Hij denkt even na. ‘Na Barcelona is er voor een voetballer geen volgende stap meer. Ik zal dus andere doelstellingen moeten hebben, individueler vooral. Een basisplek veroveren, laat ik daarmee beginnen. En daarna goed spelen, met mijn spel van invloed kunnen zijn. Vervolgens prijzen winnen met de club, ik weet nu hoe dat voelt. En dan zien we wel wat er verder nog komt.’
Niettemin, de twee dagen in Barcelona, zitten voor altijd in zijn gedachten gebeiteld. Ze markeren zowel een eindpunt als een nieuw begin. ‘Toen ik hier op donderdag uit het vliegtuig stapte en die Barcelonapolo aantrok, schoot er wel eventjes van alles door me heen. Hoe lang geleden is het dat ik nog in de jeugd speelde van Willem II? Het lijkt gisteren, maar er is in die korte tijd zo veel gebeurd. Niet dat ik nu zo emotioneel ben, maar toen dacht ik wel aan mijn familie en was ik blij dat ze erbij zijn. Ik zal dit nooit vergeten, maar zij ook niet. Dit moment is van ons allemaal samen.’
‘Wij zijn de erfgenamen van Cruijff’
Natuurlijk ging het over Johan Cruijff tijdens de presentatie van Frenkie de Jong in Barcelona. Wat de club ook doet, de Maestro wordt overal bij betrokken, zeker als het gaat om een talentvolle Nederlandse speler die een contract tekent en dus ontkwam ook De Jong niet aan de vergelijking. ‘Cruijff is de allergrootste, hij heeft het voetbal veranderd, dus elke vergelijking loopt mank. Maar als mensen dat toch willen doen, staat dat ze vrij.’
Toch blijft het volgens voorzitter Josep Bartomeu speciaal dat zijn club weer een Nederlandse speler haalt, de 23e in de historie en de zesde die direct de stap maakt van Ajax. ‘Wij als Barcelona zijn erfgenamen van het totaalvoetbal van Ajax en Johan Cruijff’, sprak Bartomeu. ‘Dan is het mooi dat er eindelijk weer een speler van Ajax naar hier komt en wij van hem kunnen genieten, zoals ik denk dat de mensen bij Ajax het mooi vinden dat Frenkie nu bij ons speelt. De band met Nederland en vooral Ajax, is heel groot. Door de jaren heen hebben Nederlandse spelers en trainers hun stempel gedrukt op Barcelona en wij zijn ervan overtuigd dat Frenkie de volgende zal zijn.’
