‘Waarom Monaco nu wel een opleider kiest als T1 van Cercle (en vorig seizoen niet)’

Laurent Guyot, de nieuwe hoofdcoach van Cercle Brugge, is niet toevallig vooral een heel ervaren jeugdcoach en jeugdacademiedirecteur, schrijft Christian Vandenabeele, redacteur van Sport/Voetbalmagazine. ‘Het doel is niet kampioen te worden in België, maar wel in Frankrijk.’

Op het eerste gezicht is het opmerkelijk. Tenslotte werd er vorig seizoen met José Riga een hoofdcoach met opleiderskwaliteiten en een grote zorg voor de kwaliteit van het spel al na elf speeldagen (en slechts drie punten achterstand op de leider) ontslagen. Hij werd vervangen door ‘resultaatcoach’ Frank Vercauteren.

Dat had te maken met de doelstelling: monter! Promoveren! AS Monaco, de Franse topclub die Cercle in mei 2017 overnam, wou absoluut meteen naar 1A, omdat het niveau er beter geschikt is voor de postformatie van zijn talenten. De nieuwe coach bracht zijn enige opdracht onder grote druk tot een goed einde: met voetbal dat wel eens ‘defensief’ werd genoemd, promoveerde Cercle ten nadele van het zogezegd beter voetballende Beerschot Wilrijk. Mission accomplished.

Dit seizoen is de doelstelling helemaal anders. Links en rechts werd er al geschreven dat Cercle Brugge onder de leiding van ‘poenclub’ AS Monaco wel eens een bedreiging zou kunnen worden voor Club Brugge, maar daar ziet het helemaal niet naar uit. Het doel van de club van Dmitri Rybolovlev, 242^ste op de Forbeslijst van rijkste mensen ter wereld, is niet om kampioen te worden in België, maar wel in Frankrijk. Daar moet Cercle een ondersteunende rol in spelen. Die bestaat erin jonge spelers van AS Monaco de kans te geven zich verder te ontwikkelen op een niveau dat hoger is dan dat van zijn tweede ploeg in de Franse vierde klasse om te kunnen groeien naar het niveau van de eerste ploeg van AS Monaco (of om op z’n minst hun marktwaarde te kunnen verhogen).

Door Cercle over te nemen, verwierf AS Monaco volledige controle over wat er met zijn uitgeleende spelers gebeurt. Leent het hen uit aan andere clubs, dan is dat niet zo. Voor bijvoorbeeld een Franse eersteklasser is de verdere ontwikkeling van een geleende speler die eigendom is van AS Monaco allesbehalve prioriteit. Hoofdcoaches worden ook doorgaans in de eerste plaats beoordeeld op het ploegresultaat en kiezen daarom spelers op basis van hun onmiddellijke rendement.

Bij Cercle kan AS Monaco nu een coach zetten die de ontwikkeling van zijn spelers stuurt en voor de opstelling en de spelstijl kiest die daar het meest toe bijdraagt. Het is dat wat bedoeld wordt met ‘le projet‘. Het project.

Laurent Guyot is daar de geschikte coach voor.

Laurent Guyot (48) is daar de geschikte coach voor. De ex-verdediger van FC Nantes, waar hij ooit ploegmaat was van Frank Vercauteren, is sinds de start van zijn trainerscarrière in 2002 vooral jeugdtrainer en academiedirecteur geweest. Tussendoor was hij T1 van US Boulogne en CS Sedan, waarmee hij respectievelijk degradeerde uit de Ligue 1 en de Ligue 2, maar zijn ervaring als ‘formateur’ is indrukwekkend: jeugdtrainer en academiedirecteur bij FC Nantes, U16- en U17-coach bij de Franse voetbalbond en academiedirecteur en beloftetrainer bij Toronto FC. Ongetwijfeld is het de bedoeling van AS Monaco dat hij in Brugge een spelersgroep ter beschikking krijgt waarmee hij wel het behoud kan verzekeren.

De omkadering zal in elk geval top zijn. José Riga sprak begin vorig seizoen in Sport/Voetbalmagazine van een professionelere structuur dan hij bij Standard meemaakte. En Vincent Euvrard, assistent van Frank Vercauteren, had het na de trainerswissel over fantastische randvoorwaarden (ter voorbereiding van trainingen en wedstrijden) die je zelfs niet in 1A vindt: de ijsbaden, de kok, de maaltijden, het voedingsadvies, de suppletie, de psychologische ondersteuning, de taallessen, de afzonderingen, de stages en de dagelijkse aanwezigheid van drie kinesisten en een dokter. Kortom, besloot hij: alles wat nodig is om je als topsporter te kunnen ontwikkelen, was er aanwezig.

Het is positief dat Belgische clubs professioneler worden dankzij de inbreng van buitenlandse investeerders. Maar het is wel te hopen dat die buitenlandse bazen in Belgische clubs ook aandacht zullen schenken aan de postformatie van Belgische spelers.

Meer dan hopen kunnen we niet doen.