US Open: hoe stevig staat de troon van Carlos Alcaraz?

Op de US Open, die maandag begint, moet Carlos Alcaraz zijn prille status als de nieuwe koning van het mannentennis waarmaken.

16 juli 2023 zou wel eens de geschiedenis kunnen ingaan als de dag waarop Carlos Alcaraz in de Wimbledonfinale de machtsverhoudingen binnen het mannentennis deed kantelen. De Spanjaard versloeg toen Novak Djokovic, door het pensioen van Roger Federer en de blessure van Rafael Nadal het enige overblijvende lid van de ‘Grote Drie’.

De zege kwam als een verrassing, want op gras had de pas 20-jarige Alcaraz nog niet uitgeblonken. Djokovic van zijn kant won in zijn loopbaan al zeven keer Wimbledon, naast de zestien andere grandslamzeges die hij op zijn naam schreef. Enkele dagen voor de finale had Nole op het Centre Court zelfs vol zelfvertrouwen verklaard dat hij maar bleef wachten op een nieuwe generatie die hem het vuur aan de schenen zou leggen. ‘Ze willen winnen, maar het gebeurt niet.’

In de finale gebeurde het toch, en wel na een vijfsetter van bijna vijf uur die BBC-analist John McEnroe omschreef als een van de beste tennismatchen ooit. Daarin had Alcaraz op meesterlijke wijze de code van grasspecialist Djokovic gekraakt. De Serviër stijgt in zulke lange matchen nochtans boven zichzelf uit, dankzij zijn onbreekbare mentale pantser en zijn superieure fysieke conditie. Zeker als hij, zoals in die Wimbledonfinale, het publiek tegen zich krijgt.

Wissel van de wacht

Deze keer werd de Serviër echter op alle vlakken overtroefd. Voor het eerst in zijn carrière leek hij oud als gevolg van de jeugdige power, snelheid, explosiviteit én technische finesse van zijn zestien jaar jongere opponent. Dat Djokovic in de vijfde set zijn racket kapotsloeg tegen de paal van het tennisnet was een veelbetekenend moment. Het toonde hoezeer Alcaraz in zijn hoofd was gekropen. Door de manier waarop de overwinning tot stand kwam, spraken veel analisten achteraf over een wissel van de wacht – zoals toen de 19-jarige Roger Federer zevenvoudig Wimbledonkampioen Pete Sampras versloeg in 2001.

Alcaraz bracht zo ook voor het eerst zijn motto in de praktijk: ‘Als je de beste wilt zijn, moet je op de grootste momenten van de besten winnen.’ In 2022 had de tennisser uit Murcia Djokovic al eens verslagen in de finale van het Masters 1000-toernooi van Madrid, maar dat was in een match van drie sets. En eerder dit jaar op Roland Garros ging hij in de halve finale tegen de Serviër ten onder aan stress. Hij kreeg krampen, en werd daarna van het terrein gespeeld. Maar in de finale van Wimbledon bewees Alcaraz dat hij lessen had getrokken uit die slechte ervaring.

Nieuw duel

Zo behaalde Alcaraz zijn tweede grandslamzege, na die op de US Open van 2022. Djokovic was toen wel afwezig, want zonder coronaprik mocht hij de VS niet binnen. Dit jaar zijn de regels versoepeld en tekent hij wel present. En dus kijkt iedereen uit naar een volgend duel tussen de ‘nieuwe’ en de ‘oude’ koning. Een tweestrijd die het mannentennis de komende jaren vast boeiend zal houden, tot het lichaam van de nu 36-jarige Djokovic niet meer kan volgen.

Voor het zover is, wil hij nog minstens één grandslamtoernooi winnen. Om zijn huidige aantal van 23 op te krikken, de kloof met Nadal (22) en Federer (20) te vergroten en zijn kandidatuur voor de titel als de GOAT, de Greatest of All Time, kracht bij te zetten. Daarvoor moet Djokovic wel voorbij Alcaraz. Een speler die, zoals hij na de finale van Wimbledon vertelde, de beste kwaliteiten van hemzelf, Nadal én Federer combineert.

Het is voorbarig om te concluderen dat de Serviër daar niet meer in zal slagen. In de eerste twee grandslamtoernooien van dit jaar, de Australian Open en Roland Garros, was hij nog onaantastbaar. Bovendien zal Djokovic motivatie putten uit zijn nieuwste uitdaging: Alcaraz weer van zijn troon stoten. Vorige zondag heeft hij in de finale van het toernooi in Cincinnati de Spanjaard al doen wankelen, met winst in drie felbevochten sets én matchpunt tegen.

Geeft hij op de US Open nog een fiksere duw? Of bevestigt Alcaraz zijn prille hegemonie?