Team Belgium versus Andy Murray: een ongelijke strijd

België heeft in een zinderend Flanders Expo, met telkens 13.000 toeschouwers, geen tennisgeschiedenis kunnen schrijven. Het verweer van de Belgen was moedig en het Belgische publiek fantastisch, maar een ontketende Andy Murray was niet onder de indruk.

België heeft in een zinderend Flanders Expo, met telkens 13.000 toeschouwers, geen tennisgeschiedenis kunnen schrijven. Het pokerspel van kapitein Johan Van Herck was gedurfd, het verweer van David Goffin, Ruben Bemelmans en Steve Darcis moedig en het Belgische publiek fantastisch, maar een ontketende Andy Murray was niet onder de indruk. De nummer twee van de wereld loodste Groot-Brittannië (bijna) in zijn eentje naar een tiende Daviscupoverwinning, de eerste sinds de legendarische Fred Perry in 1936.

Het was zijn grote doel van het seizoen, zei Andy Murray in de aanloop naar de finale. Een opmerkelijke uitspraak na een indrukwekkend 2015. De 28-jarige Schot speelde in januari de finale van de Australian Open, won in Madrid tegen Rafael Nadal zijn eerste graveltoernooi, was de beste op de prestigieuze Queen’s Club, bereikte de halve finale op Roland Garros en ‘zijn’ Wimbledon, én werd opnieuw de nummer twee van de wereldranglijst, na de ongenaakbare Novak Djokovic. “De Daviscup moest het hoogtepunt van mijn seizoen worden. Samen met je broer die beker kunnen pakken, het leek gewoon onvoorstelbaar.”

‘Moeilijk gaat ook’

En toch. David Goffin, zestiende op de wereldranglijst, had het vrijdagnamiddag in de openingswedstrijd al ongemeen moeilijk tegen de piepjonge Kyle Edmund (ATP 100). Twee sets achterstand, de 12.000 Belgen keken vol ongeloof naar de twijfelende Luikenaar. Maar Goffin knokte zich opnieuw in de wedstrijd en won uiteindelijk in vijf sets. Moeilijk gaat ook.

Kapitein Johan Van Herck verraste toen hij Ruben Bemelmans, en niet Steve Darcis, voor een kansloze missie tegen Andy Murray het veld op stuurde. De 27-jarige Limburger, die dit seizoen voor het eerst in de top honderd dook, speelde goed en gevarieerd, maar het was een ongelijke strijd. Een setpunt in de derde set, meer zat er niet in tegen de nummer twee van de wereld.

Team GB versus de Luikse broeders

Er lagen mogelijkheden in het dubbel, de sleutelmatch van het weekend, besefte Johan Van Herck. Andy en Jamie Murray waren dit seizoen weliswaar nog ongeslagen, maar hadden in hun halve finale tegen Australië geen indruk gemaakt. De Belgische kapitein pokerde en koos voor Goffin en Darcis, Luikse broeders. Een goede keuze. Nipt eerste set verloren, dominant in de tweede en een vroege break in set drie. Tot Andy Murray de matchen in handen nam en Team GB na bijna drie uur naar een 1-2-voorsprong leidde.

De Belgische kaarten lagen niet gunstig voor de beslissende zondag. Goffin versus Andy Murray, die de Luikenaar drie weken geleden in Parijs met 6/0 6/1 van het veld had geveegd. “Maar”, zei Goffin voor de wedstrijd, “we hebben nog nooit op gravel tegen elkaar gespeeld. Ik denk dat ik op, een trage ondergrond andere wapens heb om het hem moeilijk te maken.”

Murray lag er niet wakker van en keek tot ’s avonds laat op zijn hotelkamer naar het wereldtitelgevecht tussen Tyson Fury en Volodymyr Klytsjko. “Ik ging pas rond elf uur slapen. Misschien niet de ideale voorbereiding, maar wel heel inspirerend. Een mooie avond voor de Britse bokssport.”

Net zoals zondag een mijlpaal in de geschiedenis van het Britse tennis én in de carrière van Andy Murray zou worden. Goffin stond voor een mission impossible. De Luikenaar tenniste goed en bracht de Schot bij momenten aan het twijfelen, maar het nummer van de twee van de wereld wroette zich uit elke moeilijke situatie. 6/3 7/5 6/3, na bijna drie uur tennis. Game, set & match.

Niet het Belgische of Britse team, maar Andy Murray schreef geschiedenis. Net als in 2013, toen hij Novak Djokovic versloeg en de eerste Brit sinds 77 jaar (Fred Perry) werd die de Wimbledontitel won. In datzelfde jaar, 1936, won Groot-Brittannië voor het laatst de Daviscup… “Murray was dit weekend fenomenaal”, vond Steve Darcis. Drie matchen gewonnen in een finale, dat was al van 1995 geleden, toen Pete Sampras de Verenigde Staten met 2-3 voorbij Rusland leidde. “Is dat zo? Leuk”, reageerde Murray laconiek.

Johan Van Herck was trots op zijn team en het afgelegde parcours. En: de Belgen maakten ondanks het verlies reclame voor hun sport. 39.000 dolgedraaide tennisfans. Geschminkt, getooid met cowboyhoed of bloemenkransen, gewapend met toeters en bellen, de vlag van het land over de schouders. Chauvinisme. Of, zoals Michael Downey (CEO van de Britse tennisfederatie) het vorige week in Sport/Voetbalmagazine verwoordde: “Daviscup kruipt tot in de diepste vezels van de mensen. Een unieke format. Tennissen met een team en voor je land. Patriottisme…”

Het einde van de droom. Volgend jaar in maart begint Johan Van Herck aan een nieuwe campagne. Geen gemakkelijke opdracht tegen Kroatië, dat drie spelers in de top honderd – Marin Cilic (13), Ivo Karlovic (23) en Borna Coric (44) – heeft. Bij winst mogen de Belgen in de kwartfinale op bezoek bij de Verenigde Staten of Australië, ook moeilijk. Zorgen voor later, nog even het voorbije jaar koesteren.

Chris Tetaert