Novak Djokovic na de comeback: ‘Ik zou vaker in de bergen moeten wandelen’

Novak Djokovic, die in 2018 een indrukwekkende comeback maakte, strijdt om een zevende Australian Open titel. De eerste grandslam van het jaar begint maandag. Sport/Voetbalmagazine sprak met de 31-jarige Serviër: over geïmproviseerde trofeeën, bergen beklimmen en de rivaliteit met Federer en Nadal.

Novak Djokovic heeft met 2018 een opmerkelijk jaar achter de rug. Na Roland Garros nog 22e op de ATP-ranking, sindsdien nauwelijks een wedstrijd verloren en geëindigd op nummer één. En ondanks een nederlaag in de halve finales in Doha vorige week is hij de grote favoriet op de Australian Open, waar hij al zes keer won. Gesprek.

Mr. Djokovic, vorig jaar verliet u Australië met twijfels na verlies in de achtste finales. Nu bent u terug als ’s werelds nummer één en favoriet voor een zevende titel.

NOVAK DJOKOVIC: ‘Dat is een lang verhaal (glimlach)… Toen ik terugkeerde naar Australië, na zes maanden zonder tennis, had ik nog steeds pijn in mijn ellenboog. Na mijn nederlaag (tegen de jonge Zuid-Koreaan Chung, nvdr.), moest ik onder ogen zien dat een operatie de enige uitweg was. Ik begon weer te spelen in Indian Wells en Miami, maar dat was geen succes. Eigenlijk was ik er nog niet klaar voor, maar ik had het gevoel dat ik genoeg tijd had verspild. Het was een goede les en ik ben er weer in gevlogen. Ik veranderde van racket, paste verschillende dingen aan en sloeg op training een ongelooflijk aantal ballen om mijn gevoel terug te vinden. En de klik kwam er in Wimbledon.

Had u dit verwacht? Roland Garros was weer een teleurstelling na een nederlaag in de kwartfinales tegen de Italiaan Cecchinato…

NOVAK DJOKOVIC: Als u mij de vraag had gesteld na Roland Garros, dan had ik zeker mijn twijfels geuit. Ik dacht meer aan de US Open. Aan de andere kant zijn mijn ambities nog steeds erg hoog en gelooft een deel van mezelf sterk in mijn capaciteiten. Hoe dan ook, ik had geen mooiere plek kunnen kiezen. Sinds ik zeven ben, droom ik ervan Wimbledon te winnen. Als kind maakte ik veel geïmproviseerde trofeeën in mijn kamer. Die vierde overwinning is dan ook heel bijzonder, want ik was nog nooit eerder ernstig geblesseerd in mijn carrière.

Wat gebeurde er na Roland Garros? Want sindsdien hebt u, afgezien van uw nederlaag in de Mastersfinale in Londen tegen Alexander Zverev, bijna alles gewonnen…

NOVAK DJOKOVIC: Dat vraag ik me nog steeds af. (glimlach) Om eerlijk te zijn had ik het gevoel dat ik niet ver van het gewenste niveau was, maar ik verloor van Cecchinato. Het frustreerde me vreselijk. Ik moest er even uit. Samen met mijn vrouw heb ik vijf dagen gewandeld in de bergen. We hebben ons geïsoleerd van de wereld en de dingen vanuit een ander perspectief geanalyseerd. Mijn vrouw verbaasde me, want we moesten meer dan drie uur klimmen om de top te bereiken. Haar vastberadenheid is ongelooflijk. En sindsdien is tennis totaal anders. Ik won Wimbledon, Cincinnati, de US Open, en ik werd weer nummer één in de wereld. Ik zou vaker in de bergen moeten wandelen… (glimlacht)

Wist u dat u ook de eerste bent sinds Marat Safin die in eenzelfde jaar vanuit een plaats uit de top 20 weer naar nummer één klom? Is dat niet fantastisch?

NOVAK DJOKOVIC: Dat wist ik niet. Ik geef toe dat, als u mij dat zes of zeven maanden geleden had verteld, ik het hoogst onwaarschijnlijk zou hebben gevonden, gezien mijn 22e plaats en het feit dat ik nog steeds ver van mijn beste niveau verwijderd was. Het is een fantastisch jaar geweest. Ik ben erg dankbaar dat ik er, met de hulp van Marjan (Vadja, zijn vroegere coach die hij weer aannam, nvdr.) en mijn hele team, in geslaagd ben om de situatie om te keren. Mijn spel is goed geëvolueerd. Ik had ook een beetje geluk met Nadals blessure, maar ik ben erg trots op de manier waarop ik de afgelopen maanden heb gespeeld. Het geeft mij veel motivatie voor de toekomst.

U bent een van de weinige spelers die opmerkelijk gebruik maken van de geometrie van het veld. Was u goed in wiskunde op school?

NOVAK DJOKOVIC: Niet in het bijzonder. (glimlach) Ik was meer geïnteresseerd in aardrijkskunde en talen. Maar met mijn eerste coach, Jelena Gencic – mijn tennismoeder zoals ik haar graag noem, hebben we veel gewerkt aan de psychologie en strategie van het spel. Ik was tussen 7 en 12 jaar oud. Ze liet me gedichten voorlezen, naar klassieke muziek luisteren en veel video’s, tennis en andere sporten bekijken. Ze richtte zich op het zoeken naar hoeken, met lange slagen, dan weer korte. Ze had hetzelfde gedaan met Monica Seles en het had heel goed gewerkt.

U haalde Pete Sampras in met 14 grandslamtitels na uw triomf op de US Open. En u bent nog maar zes overwinningen verwijderd van de 20 van Federer. Wat betekent dat voor u?

NOVAK DJOKOVIC: Pete Sampras is een van de sportlegendes. Bovendien was hij mijn idool. De eerste die ik op TV zag toen hij zijn eerste of tweede Wimbledon won. Het is geweldig om hem op dit niveau in te halen. U weet dat ik tien jaar geleden niet zo gelukkig was deel uit te maken van dezelfde generatie als Federer en Nadal. Vandaag ben ik dat wel. Ik heb het gevoel dat onze rivaliteit mij geholpen heeft om de speler te worden die ik ben. Mijn ontwikkeling, mijn tenniscarrière, dat ben ik hun verschuldigd.

Wat vindt u van David Goffin? Hij was onlangs ook geblesseerd.

NOVAK DJOKOVIC: Hij is een heel aardige kerel. We kunnen goed met elkaar overweg, op het veld en erbuiten. Hij was en blijft een van de meest getalenteerde spelers van het circuit. Hij had momenten dat hij heel goed speelde, maar raakte toen gekwetst. Hij heeft zijn racket goed in de hand en is erg snel. Hij is altijd iemand die een echte uitdaging kan zijn, op elke ondergrond.

Wat verwacht u van de Australian Open?

NOVAK DJOKOVIC: Het is een toernooi dat zeer vroeg in het seizoen plaats vindt. Je moet dus heel snel aan de top staan. Ik heb geprobeerd me zo goed mogelijk voor te bereiden. Ik was niet erg blij met mijn nederlaag in de halve finale in Doha (tegen de Spanjaard Bautista Agut, nvdr.), vooral omdat ik de wedstrijd in de hand had, met een set voorsprong en opslag op 4-3. Misschien was ik niet zo fris meer, want ik had ook het dubbelspel gespeeld met mijn broer, maar daar kwam ik voor: zoveel mogelijk wedstrijden spelen. Van de vier grandslamtoernooien boekte ik hier in Australië de meeste successen. Ik hoop dat dit zo doorgaat. Mijn doel is in ieder geval om de titel te winnen.

Trouwens, Novak, hoe heet de berg die u beklom?

NOVAK DJOKOVIC: De montagne Sainte-Victoire. Ze was een bron van inspiratie voor verschillende renaissanceschilders. Ik raad u aan deze te beklimmen. Er zullen geweldige dingen gebeuren in uw leven… (glimlach)