Met de Australian Open zit de eerste grand slam van 2023 erop. Marc De Hous, ex-coach van Kim Clijsters en commentator bij Play Sports, bespreekt de twee belangrijkste thema’s: de 22ste grandslamzege van Novak Djokovic en de gouden toekomst van het Belgisch tennis. Of moeten we dat laatste toch nuanceren?
Novak Djokovic heeft zich in Australië nog meer in de geschiedenisboeken van het tennis gepeeld. Voor de tiende keer won de Serviër het toernooi al, maar belangrijker was dat hij met die overwinning in Melbourne nu ook op 22 grandslamtitels komt te staan. Enkel Rafael Nadal staat nog op gelijke hoogte met ‘Nole’.
Er stond de afgelopen weken geen maat op de ondertussen al 35-jarige tennislegende. Dat zag ook Marc De Hous. ‘Hij was op voorhand al de absolute topfavoriet en er was gewoon niemand die hem een strobreed in de weg kon leggen. Zelfs met een kleine hamstringblessure haalde hij het allerhoogste niveau, al is het maar de vraag hoe ernstig die blessure was. Alles lukte gewoon op deze Australian Open en dan kan niemand hem iets doen.’
Mochten we van de tegenstand niet ietsje meer verwachten?
Marc De Hous: ‘Djokovic is enorm solide en gezegend met een ongelooflijk atletisch vermogen op zijn 35ste. De andere leden van de drie musketiers zitten er ondertussen al wat door, met Federer die al gestopt is, maar Djokovic blijft de tegenstand wegblazen. In tegenstelling tot die anderen blijft hij een oninneembare vesting. Hij is fysiek niet te verslaan, dodelijk met zijn passing en returns en hij blijft beter worden op bepaalde vlakken zoals zijn forehand en opslag. Zijn tegenstanders beseffen dat het bijna onmogelijk wordt en dan speel je ook wat bedeesder.’
Djokovic, Federer en Nadal waren geabonneerd op halve finales en finales, maar de komende generatie lijkt het veel moeilijker te hebben om zo constant te zijn. Is het ook de mentaliteit die het verschil maakt?
De Hous: ‘Absoluut. Djokovic heeft het totale plaatje en die mentaliteit mag je daar zeker niet bij vergeten. Zijn doel is de allerbeste ooit worden en met die mindset gaat hij ieder toernooi in. Hij heeft al alle records te pakken, behalve de meeste grand slams. Om alleen aan kop te komen, moet hij er nog eentje winnen en daar zal hij alles voor doen. Maar daar zal het niet stoppen. Ik denk dat hij de komende jaren zal blijven heersen over de tenniswereld. Wat ik wel vrees, is dat als hij vertrekt het mannencircuit een heel open competitie zal worden. Een beetje zoals bij de vrouwen nu.’
We kunnen uren discussiëren of hij de allerbeste aller tijden is, maar hij is zeker de meest controversiële.
De Hous: ‘Je merkte de laatste weken in Melbourne dat hij aan een charmeoffensief begonnen was. Vorig jaar mocht hij door de hele coronahetze niet deelnemen, maar hij pakte dat nu erg relaxed op. Alsof hij alles vergeten en vergeven heeft, een beetje zoals de paus van het tennis. In de finale kwam echter dat vervelende kantje terug naar boven toen hij zich na wat foutjes en het betere spel van Stefanos Tsitsipas begon af te reageren op de box waar zijn staf zat.
‘Zijn vreemde uitspraken zoals ‘Ik ben opgegroeid tussen de wolven in de bergen’ en ‘ik kan van vuil water zuiver water maken’ zijn nu precies wat voorbij. In Australië leek hij voor het eerst sinds lang opnieuw wat rustiger, maar dan begon zijn vader weer de idioot uit te hangen (hij ging op de foto met een pro-Russische vlag, nvdr). Die man had het eerder ook al aan de stok met Federer en zocht al ruzie bij zowat iedereen die iets met tennis te maken heeft en vertelde dat zijn zoon gezonden was door God. Voor de reputatie van Djokovic helpt dat niet, zeker niet nu hij op zoek is naar de sympathie van de fans.
Raakt hij nog wel van die reputatie af?
De Hous: ‘Mensen vergeten snel. Denk ook maar aan Tsitsipas die een deel van zijn prijzengeld nu schonk aan een school in Victoria. Ook hij heeft een onsympathiek kantje en is niet zo geliefd bij zijn collega’s. Maar door die zet is hij nu ineens veel populairder en zijn de mensen zijn woede-uitbarstingen wat vergeten.
‘Federer zal altijd dé gentleman zijn, daar kan Djokovic nooit meer tegenop. Ik denk ook dat je dat aura hebt of niet. Djokovic mag dan wel voorbeeldig zijn op de baan, maar ook wat je ernaast doet maakt je reputatie. Ik denk dus niet dat hij die kwalijke reputatie nog zal kwijtraken. Of toch zeker niet snel.’
Succes bij de jeugd
Over naar de jeugd. Bij de junioren won er namelijk een Belg de eerste grand slam van het seizoen. Was het een verrassing voor jou dat Alexander Blockx daarin slaagde?
De Hous: ‘Dat is altijd al een erg groot talent geweest. Bij hem, maar ook bij Gilles-Arnaud Bailly, kon je al snel zeggen dat hij het potentieel had om top 100 te spelen. Dat talent toonde hij nu ook in Australië, want er zijn er niet veel die bij de junioren zo’n groot toernooi kunnen winnen. Je moet deze prestatie dan ook erg hoog inschatten, want voor zo’n jonge kerel komt daar erg veel druk en stress bij kijken. Die druk is enorm. Maar nu heeft Blockx getoond dat hij daarmee omkan. Door deze zege krijgt hij ook een enorme mentale boost en heel wat ervaring voor zijn verder carrière.
‘Blockx heeft alles om het te maken als profspeler. Enkel fysiek moet er nog wat gewerkt worden, anders gaat het niet lukken bij de profs. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat zal komen. Heel belangrijk is nu wel dat je hem en Bailly tijd moet geven. Meestal kom je rond je 23 of 24 in de top 100 terecht als je echt goed bent, maar zij gaan er al vroeger zijn. Op dit moment staan ze wel nog heel ver, de weg is nog lang.’
Ondertussen zitten de absolute toppers van die leeftijdscategorie wel al bij de profs, denk maar aan Carlos Alcaraz. Waar moeten we deze prestatie dan plaatsen?
De Hous: ‘Je mag dat eigenlijk niet vergelijken. Die jongens die al zo vroeg naar het profcircuit gaan en zoals Alcaraz zelfs al op hun 18e een grand slam winnen, zijn absolute fenomenen. Dat is bijna appels met peren vergelijken. Toch moet je het maar doen, als je ziet hoe weinig spelers erin slagen om bij de junioren zo’n groot toernooi te winnen. Zeg maar dat Bailly en Blockx bij de beste tien spelers van hun generatie horen, maar de absolute toppers zijn wel al weg. We mogen hopen op een erg mooie toekomst voor het Belgische tennis.’
Hoe moeilijk is die stap naar het professionele circuit?
De Hous: ‘Heel moeilijk, maar dat besef is er ook wel bij de jongens. Blockx zei al in zijn interview na de Australian Open dat hij weet dat de weg nog lang is. Dan zit het wel goed in het hoofd. Zij hebben ook een doel gemaakt van die profcarrière en als de wil en de mentaliteit goed zitten, dan is die stap al veel minder moeilijk. Bij hen is dat geen gewone droom maar eentje met hoofdletter D. Zij weten wat hen nog te doen staat, ze staan voldoende met de voeten op de grond.’
Bailly staat ondertussen wel op nummer 1 bij de junioren, Blockx voor de Australian Open negen plaatsen lager. Mogen we dromen van een nieuw Belgisch tijdperk zoals met Justine Henin en Kim Clijsters?
De Hous: ‘Dat denk ik echt niet. Het is ten eerste al een moeilijke vergelijking met vrouwen, maar ik zie hen toch niet op dat niveau komen. De ambitie is zeker wel top 50 en dan moeten we zien waar het schip strandt. Zelfs al een vergelijking maken met David Goffin, die op een bepaald moment zevende stond, is al erg gewaagd. Maar met Henin en Clijsters mag je hen zeker niet vergelijken. Dat gaat om speelsters die jaren de beste van de wereld waren, die meerdere grand slams wonnen. Op dit moment ziet het er niet naar uit dat ze zo goed gaan worden. Maar zeg nooit nooit.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier