800 euro om een Futures-toernooi te winnen, 2850 om een match te verliezen. De deur voor gesjoemel in de tenniswereld staat wagenwijd open. Zo getuigt onder meer een Russische ex-tennisser in The New York Times.
Vorig jaar werden zeven tennissers en vier officials uit Oezbekistan en Turkije voor matchfixing geschorst, nadat de Tennis Integrity Unit (de anti-corruptiecel) 292 meldingen van verdacht gokgedrag onderzocht. “Van onze partners in de gokindustrie krijgen we steeds meer meldingen binnen. Een evolutie die ons verontrust”, zei Philip Brook, voorzitter van de TIU.
Grote namen waren er niet bij. De hoogst genoteerde speler was de 24-jarige Fransman Constant Lestienne, die ooit 164e op de wereldranglijst stond en toegaf dat hij op 220 matchen had gegokt, zonder zélf wedstrijden te manipuleren. De straf was milder (9500 euro en 3,5 maanden schorsing) dan in het geval van Joshua Chetty (ATP 1370), die tegenstanders betaalde om te verliezen en levenslang werd geschorst. Kleine garnalen, maar volgens Brook “bedreigend door de geloofwaardigheid van de sport”.
Grandslams blijven (voorlopig) uit de greep van matchfixers, al onderschepte de douane op de luchthaven van Melbourne begin dit jaar twee Esten, die volgens de stempels op hun paspoorten verschillende landen hadden bezocht waar kleinere tennistoernooien werden gespeeld. Na een ondervraging gaven ze toe dat ze in het land waren om de uitslagen live – een kleine tien seconden sneller dan de televisiebeelden – door te geven aan “enkele gokkers”, die op hun beurt konden inzetten op een punt dat al was gespeeld.
Een paar dagen voor de start van de eerste grandslam van het jaar werd de Australiër Oliver Anderson, het jaar ervoor juniorenkampioen op de Australian Open, ervan beschuldigd dat hij op een Challengertoernooi moedwillig de eerste set had verloren – twee dubbele fouten bij een 4/4-stand – tegen zijn landgenoot Harrison Lombe, die vervolgens met 6/0 6/2 uit het toernooi werd gekegeld.
Ben Rothenberg, journalist van The New York Times, werd onlangs door een anonieme Russische ex-tennisser én matchfixer ingewijd in de duistere wereld. “Die paar schorsingen zijn slechts een druppel in een grote oceaan”, klonk het bij de Rus, die hem aanraadde om een wedstrijd live te volgen. Speler x, zo voorspelde hij, zou de eerste set verliezen, in het tweede spel van de tweede set zijn service verliezen én het zou 6/0 worden. Rothenberg zag hoe zijn tipgever gelijk kreeg. 6/0 in amper 19 minuten, na een opeenstapeling van dubbele fouten…
Vooral de kleinste Futures-toernooien, waar het prijzengeld van 15.000 dollar (14.200 euro) over de 32 deelnemers wordt verdeeld, zijn ten prooi gevallen aan massale matchfixing, zo getuigde de Rus, die als ex-prof nieuwe klanten voor de matchfixers moet ronselen. “Voor een servicebreak wordt 280 tot 470 euro betaald, een set kost om en bij de 950 euro en een speler die bereid is om een match te verliezen, kan tussen de 1900 en 2850 euro cashen. Enorme bedragen, zeker als je weet dat de winnaar van een toernooi op dat niveau amper 800 euro verdient.”
Chris Tetaert
