In New York start maandag de US Open. Op zaterdag 10 september 2005 won Kim Clijsters er het allereerste grandslamtornooi uit haar carrière. Ze versloeg Mary Pierce in de finale en werd hiervoor gefeliciteerd door Roger Federer en Martina Navratilova. Een terugblik.
Dat was tien jaar geleden. Tien jaar al… Na vier verloren finales – Roland Garros in 2001 en 2003, de US Open in 2003 en de Australian Open in 2004 – triomfeerde de sympathieke 22-jarige Limburgse in de vochtige warmte van New York. Haar overwinning was de kers op de taart van een fantastische terugkeer na een zware polsblessure. Ze versloeg de Française Mary Pierce met 6-3 en 6-2 en kreeg daarvoor de grootste geldprijs uit de geschiedenis van de vrouwelijke sport. Ze ontving maar liefst 2,2 miljoen dollar.
‘Ik ben sprakeloos’, riep ze uit nadat ze haar trofee kuste. ‘Deze overwinning vertegenwoordigt enorm veel voor mij. Het gaat om een ongelofelijk gevoel na alles wat ik meemaakte. Ik heb het gevoel dat al het geleverde werk en alle opofferingen uiteindelijk geloond hebben en dat is voor mij het meest bevredigende’.
Kim Clijsters heeft haar eerste overwinning in een grandslamtornooi niet gestolen. De speelster uit Bree, toen nummer 4 van de wereldranglijst, had alle troeven in de hand om te winnen. Ze maakte haar grote favorietenrol waar en bezweek niet onder het gewicht van de verwachtingen. Op haar weg naar haar zevende toernooizege van 2005 versloeg ze Venus Williams en Maria Sharapova. Ze was zelfs dolgelukkig naar de tribunes gerend om haar succes te delen met haar moeder Els, haar zus Elke, haar coach Marc De Hous en de ouders van haar verloofde Brian Lynch. Ze viel daarbij bijna van een balustrade maar enkele vriendelijke toeschouwers hielden haar op tijd tegen.
‘Ik denk dat het grote verschil tussen deze finale en de vorige mijn fitheid was. Ik voelde me nog fris en fit terwijl ik tijdens de vorige finales mijn beste tennis niet had kunnen spelen. Ik herinner me bijvoorbeeld dat ik me op Roland Garros (NVDR in 2003 tegen Justine Henin) zonder energie voelde. Ik verstond niet waarom’, vertelde ze.
Miss Congeniality
Het is gek hoe het leven soms vreemd kan uitdraaien. Een jaar eerder, in 2004, speelde Kim Clijsters de US Open niet. Ze herstelde toen van een operatie aan de linkerpols en was wel in New York maar om haar ex-verloofde de Australiër Lleyton Hewitt aan te moedigen. Twaalf maanden later stond ze terug aan de top en was ze sterker dan ooit. Clijsters – bijgenaamd Miss Congeniality omwille van haar vriendelijkheid – werd zelfs gefeliciteerd door Roger Federer en Martina Navratilova, beiden gefascineerd door de kwaliteit van haar zware slagen vanuit de basislijn en haar veelvuldige spreidstanden.
‘Door die polsblessure heb ik een zeer frustrerende periode meegemaakt. Ik denk dat ik meer MRI’s ondergaan heb dan dat ik tennismatchen gespeeld heb’, lacht ze. ‘Maar bon, als ik eraan terugdenk denk ik dat dat allemaal niet onschuldig was. En het is misschien daarom dat ik de trofee gewonnen heb…’
Vandaag moeder van twee kinderen, Jada (7 jaar) en Jack Leon (bijna 2 jaar), eigenares van een ultramoderne tennisclub in Bree en gedreven door een passie voor koken heeft Kim Clijsters altijd een bijzondere band gehad met de US Open. En dat komt niet omdat ze met een Amerikaan trouwde, oudbasketter Brian Lynch. Het is ook op het cement van Flushing Meadows in 2009 dat de voormalige nummer 1 één van de grootste comebacks uit de sportgeschiedenis maakte door voor een tweede maal te triomferen na een onderbreking van twee jaar. En na een derde kroning in 2010 is het weer in New York, in 2012, dat ze ervoor koos om haar carrière definitief stop te zetten. Voor de gelegenheid droeg ze een stars and stripes tenue.
‘Het is hier dat alles begon, toen ik 5-3 voor stond tegen Serena Williams in de laatste set en ik uiteindelijk verloor (ndvr : in 1999, haar eerste deelname toen ze 16 was)’, vertelde ze nog. ‘De US Open is de plaats waar één van mijn grootste dromen uitkwam toen ik in 2005 won. Ik was heel erg fan van het terrein en de sfeer. Het kader was een enorme inspiratiebron. Ik heb die sport enorm graag gedaan en ik ben de speelster geweest waarvan ik altijd al droomde. Het was een fantastisch avontuur…’
Serge Fayat
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier