Franse Daviscupcoach Yannick Noah: ‘Je kon geen mooiere finale dromen’

De zanger en voormalige tenniskampioen blikt voor Sportmagazine.be vooruit naar de Daviscupfinale tegen België, van vrijdag tot zondag in Rijsel. ‘Ik ben voor eeuwig verliefd op de Daviscup, het is een prachtige competitie.’

Het Belgische tennis bereidt zich voor op een nieuw groot moment, van 24 tot 26 november, in het Pierre Mauroy stadium in Lille. Voor de tweede keer in drie jaar tijd staat België in de finale van de Daviscup en loopt het de kans om voor de eerste keer de prestigieuze zilveren ‘slabak’ in de wacht te slepen. Na Groot-Brittannië, winnaar in Gent in 2015, staat België tegenover Frankrijk, met aan zijn hoofd de 57-jarige Yannick Noah, voormalig groot kampioen, winnaar van Roland Garros en tegenwoordig populaire zanger.

Hoe voelt het om in de finale van de Daviscup te zitten?

Yannick Noah: ‘Ik ben zeer gelukkig. We dromen van die finale sinds onze eerste bijenkomst (in maart 2016 in Guadeloupe tegen Canada, nvdr.). Ons doel is een Daviscup te winnen. Er wordt altijd herhaald aan die jongens dat ze nooit iets winnen, en als ze winnen, dan is het omdat de tegenstrever slecht was. Ik heb een groep spelers ontdekt die even oud zijn als mijn zoon en ik droom ervan om met hen de emoties te delen die ik beleefd heb. En je kon geen mooiere affiche dromen dan een Frankrijk-België in Rijsel. Het wordt een echt feest.’

U hebt de zilveren ‘slabak’ al twee maal binnen gehaald, in 1991 en 1996, na een finale verloren te hebben als speler in 1982 tegen de Verenigde Staten. Raakt de Daviscup nog altijd een gevoelige snaar?

‘Ja, ik ben voor eeuwig verliefd op de Daviscup. Ik vind het een prachtige competitie die mooie waarden als teamgeest en de nationale trui vooropzet. Je beleeft er altijd iets buitengewoon. Het is niet vergelijkbaar met toernooien van het circuit. Ik heb geen tien Roland Garros tornooien gewonnen (alleen in 1983, nvdr.), maar de overwinningen in de Daviscup en de Fed Cup speelden een belangrijke rol in mijn leven. Je speelt voor je vrienden, je land, je publiek. En wanneer je de trofee opheft, is het een magisch moment.’

Wat denkt u van het Belgische team?

‘Er zijn zeer goede spelers. Ik ben onder de indruk van Goffin, oprecht. Hij is een prachtige speler en wat hij deed in de Masters in Londen is echt opmerkelijk. Het is geen toeval als je Nadal en Federer in hetzelfde toernooi verslaat. Zijn spel is van buitengewone kwaliteit. Hij is een mooie carrière aan het opbouwen. Maar dat wisten we al lang.

‘Darcis is de typische Daviscupspeler die zichzelf overtreft voor de wedstrijden, zijn ploeg, zijn land. Eigenlijk hebben België en Frankrijk dezelfde voorliefde voor die competentie. En de finale kondigt zich mooi aan. Het is de derby!’

Verandert het parcours van David Goffin in de Masters de zaken voor deze finale?

‘De Daviscup is altijd een vergelijking met verschillende onbekenden. Daardoor is het zo een magische competitie. David heeft vijf wedstrijden in de Masters gespeeld. Hij zal sowieso een beetje vermoeid zijn door zijn prestatie. En zijn aanpassingstijd zal niet dezelfde zijn als de onze. Wij hebben twee weken gehad om deze finale voor te bereiden. Maar daarnaast heeft hij vertrouwen kunnen opdoen. Hij zag er uitgeput uit in het laatste toernooi van het jaar (in Paris-Bercy, nvdr.) en dan deed hij iets geks in de Masters. Hij gaat die finale in Lille met een veroveraarsmentaliteit aanvatten. En dat kan vleugels geven…’

Frankrijk blijft op drie verloren finales, de laatste tegen Zwitserland hier in Rijsel in 2014. Is het dit jaar of nooit voor de generatie-Tsonga?

‘Tegenover ons parcours is het echt een mooie kans. We weten niet of een dergelijke kans om geschiedenis te schrijven zich nog eens zal voordoen. België zal grotendeels op één man steunen, Goffin. Onze sterkte is onze grote voorraad.

‘Wanneer er een finale is, is de motivatie altijd vertienvoudigd. Jo-Wilfried Tsonga is gemotiveerd, hij is onze nummer één. Lucas Pouille herstelde zich door zijn overwinning op het toernooi van Wenen. Ik heb al makkelijkere selecties gekend, want iedereen is in vorm.

‘Als we ons beste tennis spelen, zouden we moeten winnen. We hebben grote dingen beleefd, in Guadeloupe, in Japan en in Rouen, maar dat is niets vergeleken met de matchbal van de finale. Ik wil heel graag die match winnen. Dat zou voor ons allemaal geweldig zijn.’

Is een wedstrijd in de Daviscup te vergelijken met een concert?

‘Muziek is veel zachter. In de Daviscup zijn er veel spanningen, die slechts na de laatste bal verdwijnen. Wanneer ik een concert geef, heb ik niet veel te verliezen. En ik geniet van de eerste tot de laatste noot.’

Een laatste vraag. Naar verluidt heeft u Belgische roots. Is dat waar ?

‘Tijdens een concert in Namen heeft een gespecialiseerde toeschouwer onderzoek gedaan naar mijn roots. En hij vond mijn grootmoeder in Saint-Pierre, nabij Libramont. Ik heb die grootmoeder niet gekend, want het is een verborgen familieverhaal, maar het kan want ik ben in Sedan geboren. Ik heb dus Belgisch bloed in mijn aderen…’ (glimlacht).