Sport/Voetbalmagazine sprak met Kirsten Flipkens, de revelatie op deze editie van Wimbledon en sinds kort terug te vinden in de top 20 van de wereld.
S/VM: Is het niet vreemd om nu in de kleedkamer naast pakweg Serena Williams te zitten en een jaar geleden langs een absolute nobody?
Kirsten Flipkens: “Ja, dat is anders. Ik weet ook niet hoelang dat allemaal gaat blijven duren. Ik besef ook wel dat ik ergens tegen mijn top aan begin te zitten. Je moet daar realistisch in zijn.”
S/VM: Een paar jaar geleden was je heel hard gefocust op de top 50. Nu sta je ineens zomaar eventjes 30 plaatsen hoger. Hoe verklaar je zoiets?
“Als je iets te graag wil, is het soms veel moeilijker om dat te bereiken. Die bloedklonters vorig jaar (Flipkens kreeg net voor een reis naar Japan af te rekenen met bloedklonters in de kuit, een levensgevaarlijke situatie, nvdr) heeft me alles heel hard doen relativeren. Het blijft uiteindelijk maar een tennismatch, hé. Volgende week is er een nieuw tornooi.”
“Met die ingesteldheid stap ik al een heel jaar de baan op. Ik speel nog altijd hetzelfde tennis als enkele jaren terug. Iets constanter, want anders word je geen top 20. Dat heeft ook te maken met meer volwassen worden en meer beseffen wat er voor nodig is om het maximum uit je carrière te halen. Vijftien jaar geleden gaf Ivo Van Aken al aan dat ik het potentieel had voor de top 20. Ik ben heel blij dat ik het heb kunnen waarmaken.”
S/VM: Wanneer ga je content zijn op het einde van het seizoen?
“Ach, ik sta nu al ergens waar ik nooit van hebben durven dromen. Ik had eigenlijk drie doelstellingen in het begin van mijn carrière: ooit vierde ronde in een grandslamtornooi spelen, een WTA-tornooi winnen en de top 50 halen.”
S/VM: Dus je kan eigenlijk stoppen?
(lacht) “Ja, ik kan stoppen. Weten dat ik dat allemaal gehaald heb is heel fijn. Alles wat er nu nog bijkomt is bonus.” (FDW)
