De in de jaren 80 en 90 erg succesvolle Spaanse tennisster Arantxa Sánchez schreef een biografie waarin ze de mythe van de gelukkige tennisfamilie Sánchez doorprikt.
Arantxa Sánchez Vicario (40), tegenwoordig kapitein van het Spaanse Fed Cupteam, won als tennisspeelster drie keer Roland Garros (1989, 1994 en 1998) en één keer de US Open (1994). Daarmee is ze een van de meest succesvolle Spaanse tennissters aller tijden. Ook haar twee broers Emilio en Javier waren proftennissers.
In haar onlangs gepubliceerde biografie ‘Vamos! Memorias de una lucha, una vida y una mujer‘ (‘Komaan! Memoires van een strijd, een leven en een vrouw’) hangt ze een ontluisterend beeld op van haar ouders, zo meldt de Spaanse krant El País.
Breuk met familie
“Het was tijd om de maskers te laten afvallen en aan te tonen dat de mythe van de gelukkige familie Sánchez Vicario inderdaad een mythe is”, schrijft ze. “Het gedrag van mijn ouders heeft me erg doen afzien. De laatste maanden heb ik zulke harde situaties meegemaakt dat ik soms denk dat ik in een nachtmerrie terechtgekomen ben. Zeker is dat de relatie met mijn familie niet meer bestaat.”
De reden voor de breuk heeft met geld te maken. “Mijn ouders hebben me gepluimd, ik heb nu schulden bij de Spaanse belastingdienst.”
Dat is erg opmerkelijk voor iemand die 12 miljoen euro aan prijzengeld alleen al gewonnen heeft. Sánchez legt uit in haar biografie: “Mijn vader beheerde mijn geld en maandelijks gaf hij mij een som. De manier waarop hij met mijn geld omging, heb ik nooit in twijfel getrokken. Maar dat ik de Spaanse belastingdienst nu geld moet, heeft me diep geraakt. Ik zit vandaag financieel aan de grond.”
Dominante moeder
In haar biografie vertelt de ex-tennisster dat de schaduw van haar moeder Marisa haar zelfbeeld geen deugd deed. “Voor haar waren discipline en zeges belangrijker dan eender wat, terwijl ik misschien soms gewoon wat lieve woordjes nodig had.”
Zo moest Arantxa eens haar eigen verjaardagsfeestje verlaten om vroeg te gaan slapen. “Het ging zo ver dat ik begon te twijfelen aan mezelf en hulp ging zoeken bij psychologen om mijn zelfvertrouwen terug te winnen.” Het einde van haar tenniscarrière in 2002 voelde dan ook aan als “een persoonlijke bevrijding”. (MSa / SVH)
