Een kaartje voor Wimbledon Centre Court bemachtigen? 36 à 48 uur wachten

Tot 16 juli kunt u in Wimbledon terecht voor tennis en tradities. Maar hoe raakt u binnen?

In 1924, 47 jaar na de eerste editie, werd op het tennistoernooi van Wimbledon de public ballot ingevoerd. Als je als gewone man tickets wilde bemachtigen, moest je een deftige brief naar de organisatie sturen. Je kreeg dan een aanmeldingsformulier in de bus, dat je ingevuld weer op de post moest doen. En dan kon het wachten beginnen, hopend dat je zou worden ingeloot.

Pas in 2019 konden tennisliefhebbers in het Verenigd Koninkrijk zich ook online inschrijven. Dat kon al langer voor buitenlandse fans, maar die kregen een veel beperkter aantal kaartjes toegewezen. Sindsdien kun je online een aanvraag indienen, tussen september en eind december van het jaar voor de editie De gelukkigen worden via de computer uitgeloot, voor maximaal twee tickets per gezin.

Nog een unieke Wimbledontraditie: The Queue, de wachtrij. Daar kun je aanschuiven om een on the day ticket op de kop te tikken, al moet je er véél geduld voor hebben. Volgens Queue-experts is 36 à 48 uur wachten de enige manier om zeker te zijn van een ticket voor Centre Court. Voor Court 1 of 2 volstaat ‘slechts’ 24 à 36 uur. Zelfs voor een ground pass, met toegang tot de kleinere courts, moet je al vanaf 2 à 4 uur ‘s nachts aanschuiven.

De tickets, ook die voor Jan met de pet, zijn niet goedkoop.

Geen braadworsten

Veel Britse tennisfans hebben dat ervoor over, want queuing op Wimbledon is een belevenis op zich. Tennisfan Ben Chatfield schreef er zelfs een boek over: Standing in Line: a Memoir: 30 Years of Obsessive Queuing at Wimbledon. Herinneringen aan de festivalsfeer die er elk jaar heerst. Tennisfans mogen in Wimbledon Park, waar The Queue begint, namelijk overnachten in een tentje. Gaskomforen of barbecues zijn, net als te luide muziek en overmatig drankverbruik, verboden.

Er wordt ook een limiet gelegd op het aantal mensen dat mag aanschuiven, omdat de ruimte in Wimbledon Park beperkt is. Stewards zien erop toe dat de strikte gedragscode wordt gerespecteerd. Voorkruipen is niet mogelijk, want iedereen die op het einde van de rij aansluit krijgt een queue card, met daarop een nummer per positie en tijdstip. Die kaart heb je nodig wanneer je na het aanschuiven een ticket (één per persoon) wilt kopen. De rij verlaten voor een bezoek aan de toiletten of een opfrisbeurt mag ook niet langer duren dan een halfuur. Vanaf 9.45 uur wordt het wachten beloond: dan gaan de ticketkantoren open. De eerste matchen beginnen om 11.00 uur. Voor de drie Show Courts (Centre Court, Court 1 en Court 2) zijn er elke dag 500 tickets verkrijgbaar, tenzij voor de laatste vier dagen op Centre Court. Voor de kleinere courts zijn er, via de ground passes, meer mogelijkheden. De (staan- en zit-) plaatsen zijn daar niet gereserveerd.

Abonnement

Een andere optie is de resale ticket kiosk. Toeschouwers die het tenniscomplex al vroeg op de dag verlaten, kunnen hun ticket te koop aanbieden – weliswaar alleen aan mensen die zich al binnen the grounds bevinden. De opbrengst daarvan, jaarlijks zo’n 250.000 euro, wordt geschonken aan goede doelen.

Voor de meer gegoede tennisfans bestaat ook het Debenture-systeem. Dat verzekert hen voor een periode van vijf jaar en voor elke toernooidag een premium seat op Centre Court of Court 1, en toegang tot de vipbars en restaurants. Kostprijs voor Centre Court (periode 2021-2025): 95.000 euro, of minimaal 1350 euro per dag (als je elke dag van die vijf toernooien gebruik maakt van je abonnement).

Hoe dan ook zijn de tickets, ook die voor Jan met de pet, niet goedkoop: van 32 euro voor de ground passes tot 90 euro op Centre Court (eerste twee dagen). Voor de halve finales en finales loopt dat op tot 255 euro en 295 euro. Kaartjes voor de (halve) finales van de mannen én van de vrouwen kosten evenveel: die prijzen werden vorig jaar voor het eerst sinds 1991 op gelijke hoogte gebracht. In 2021 kostte een ticket voor de vrouwenfinale nog 48 euro minder.