Bianca Andreescu (19) won verrassend de US Open, de eerste grandslamtitel ooit voor een Canadese, deze week hoopt het nummer vier van de wereld ook op de WTA Finals in China te schitteren.
Omstaanders stonden erbij en hoorden het vol ongeloof aan. ‘ Bianca Andreescu zal ooit een grand slam winnen.’ De Canadese tennisdames hadden nipt gewonnen van Kazachstan en het leek alsof Louis Borfiga, technisch directeur van Tennis Canada, zich liet vangen door de euforie van het moment. Andreescu had gewonnen van Jaroslava Sjvedova (WTA 51) en slechts nipt verloren van Joelia Poetintseva (WTA 31), ja, maar ze was amper 16 en stond 188e op de wereldranglijst.
Enkele weken ervoor was de Canadese de sterkste in Rancho Santa Fe (VS) en Santa Margherita di Pula (Italië), maar tennissen tussen de fine fleur was nog iets anders. Dat bleek, want ze overleefde alleen op Wimbledon het kwalificatietoernooi. Het jaar erna lukte zelfs dát niet en had ze ook tegen eind 2018 amper stappen gezet op de ranking: 152e. ‘Geduld’, reageerde believer Borfiga begin januari 2019 op de kritische vragen van Canadese journalisten, die na het verval van Eugenie Bouchard een nieuwe tennisengel in de armen wilden sluiten.
Geen negen maanden later hingen ze in de coulissen van het Arthur Ashe Stadium aan zijn lippen. Andreescu had net de US Open gewonnen, 6/3 7/5 tegen Serena Williams, voor 23.711 toeschouwers. Onbevangen. ‘Vandaag is de fakkel doorgegeven. Ze speelt het tennis van de toekomst. Gevarieerd, power én finesse, heel goed voetenwerk.’ Na het toernooi stond ze vijfde op de wereldranglijst, even hoog als Bouchard in 2015. En: het was toe al een memorabel seizoen. 45 matchen gewonnen en alleen verloren tegen Julia Görges (WTA 14), Anastasija Sevastova (12), Sofia Kenin (35) en Anett Kontaveit (19). Na verlies in Peking in drie lange en felbevochten sets tegen Naomi Osaka staat de teller op 48-5. Opvallend: in negen wedstrijden tegen een toptienspeelster verloor ze alleen van Osaka.
Pam Shriver, ex-speelster en analist voor ESPN, was eerlijk toen ze de Canadese wilde interviewen. ‘Ik denk niet dat ik vorig jaar al van je had gehoord.’ Andreescu schoot in een lach. Een onbevangen tiener, leek het, maar daar dacht Angelique Kerber anders over. In maart moest de Duitse de zege op het prestigieuze toernooi van Indian Wells in drie sets aan de jonge Canadese laten, zeven dagen erna was Andreescu op de Miami Open wéér net iets sterker.
Ze sukkelde met een blessure aan de schouder en kreeg verzorging op het terrein, maar ze verbeet de pijn. ‘Je bent de grootste drama queen tegen wie ik ooit heb gespeeld’, snauwde Kerber haar toe, terwijl ze slappe handjes uitwisselden. Maar Andreescu had geen toneeltje gespeeld: de schouder zou haar bijna vijf maanden weghouden van het circuit. Bij haar terugkeer, begin augustus, won ze zonder matchritme de Rogers Cup in Toronto na zeges tegen onder anderen Kiki Bertens (WTA 5), Karolina Pliskova (3) en Serena Williams.
Een overlever
De wieg van Bianca Andreescu stond in Mississauga, een voorstad van Ontario van goed 720.000 inwoners, maar ze was nog een kleuter toen haar ouders naar Roemenië – hun geboorteland – terugkeerden. Daar proefde ze van voetbal, zwemmen, schaatsen en turnen, op haar zevende begon ze te tennissen. Toen haar ouders, Nicu en Maria, definitief naar Canada verhuisden, werd ze op haar elfde in het nationaal tennisprogramma van Tennis Canada opgenomen.
Bij de U14 trainde ze aan de zijde van Nathalie Tauziat, Wimbledonfinaliste (1998) die ook met Bouchard had samengewerkt, en ze keek op naar haar (halve) landgenote Simona Halep. ‘Ik hoor geregeld dat we een gelijkaardige manier van spelen hebben en dat ik op het veld dezelfde vastberadenheid uitstraal’, klonk het in januari 2014, toen ze in Tarbes Les Petits As op haar naam schreef. Op de erelijst van een van de meest prestigieuze toernooien voor de U14 staan onder anderen ook Jelena Ostapenko (2011), Rafael Nadal (2000), Kim Clijsters (1997), Olivier Rochus (1995) en Martina Hingis (1991, 1992).
Op het einde van het seizoen won ze ook de Orange Bowl in Florida bij de U16, in 2015 deed ze dat kunstje bij de U18 nog eens over. Op haar vijftiende… Een belangrijke stap op weg naar haar grote doel – ooit de US Open winnen. Om zichzelf te motiveren had ze de grote prijzencheque van haar favoriete grand slam nagemaakt, elk jaar paste ze in het vakje rechts bovenaan het bedrag aan. Toen ze eind augustus de échte cheque in ontvangst mocht nemen, stond daar 3.850.000 dollar (3,4 miljoen euro) ingevuld. Ze begon te wenen.
Het was snel gegaan, besefte ze, want exact een jaar ervoor mocht ze na de eerste ronde van het kwalificatietoernooi al opkrassen. Ze kreeg 7188 euro, nauwelijks voldoende om de kosten te dekken. ‘Ik sukkelde al lang met een rugblessure. Een heel moeilijke periode, niet alleen op het veld. Relatieproblemen, dat ook, waardoor ik nog meer begon te piekeren. Maar als je dan de goede lessen trekt, dan kunnen die slechte momenten ook hun nut hebben. Daardoor ben ik mentaal en fysiek sterker aan 2019 begonnen.’
Een overlever. Zoals op de US Open tegen Elise Mertens, die de eerste set had gewonnen en bij 2/2 15/30 op weg leek naar een break. Maar Andreescu vocht terug, won vijf spelletjes op een rij én de derde set (6/3). ‘Soms kan je met één punt een wedstrijd doen kantelen.’ En: ze wil vooral aanwezig zijn op het veld, met een luide kreet of gebalde vuist in het hoofd van de tegenstander kruipen. Ongeacht wie er aan de andere kant van het net staat. Sommige speelster vinden het getuigen van een gebrek aan respect, Serena Williams had er alleen maar lof voor. ‘De manier waarop ze druk zet, is indrukwekkend. Zo veel intensiteit.’ Dat vond ook Osaka. ‘Ik had de hele wedstrijd het gevoel dat ze mijn keel aan het dichtknijpen was.’
Haar coach, Sylvain Bruneau, moet haar soms intomen, gaf hij al toe, beschermen tegen een te hoog verwachtingspatroon. In 2014 zat hij in het team van Bouchard toen ze de finale op Wimbledon speelde en nummer 5 van de wereld werd. Momenteel staat de 25-jarige blondine 220e…. ‘Het was een enorm opwindend jaar, maar we mogen ons nu vooral niet laten meeslepen’, aldus Bruneau, die zich ongemakkelijk voelde toen ook hij op de US Open een trofeetje in de handen kreeg gestopt. ‘Dat is nieuw voor mij.’ Andreescu knipoogde. ‘Misschien kun je er maar beter aan wennen.’
