Met de eindzeges van Novak Djokovic en Naomi Osaka zit de eerste grand slam van het seizoen er alweer op. Wat hebben we geleerd van de voorbije twee weken? Een overzicht aan de hand van drie conclusies.
1. Novak Djokovic lijkt op weg grandslamrecord te breken
Weinig grandslamzeges zullen Novak Djokovic zoveel deugd hebben gedaan als die van zondag in de Australian Open tegen Daniil Medvedev. Alle frustraties van de voorbije weken met de volgens hem onnodige quarantaine, het blessureleed en het afwezige publiek in de tweede week gleden zo van hem af.
Maar er zat nog meer achter, want eigenlijk ging het om de frustraties van de voorbije twaalf maanden. In februari vorig jaar was hij ook al de beste in Melbourne en leek 2020 het jaar van Djokovic te worden. Maar uiteindelijk kwam de Servische nummer 1 van de wereld meer in de media door zijn fratsen naast het veld dan zijn prestaties erop. Eerst kwam Djokovic naar buiten met theorieën tegen vaccinaties, daarna had je de betwiste Adria Tour, zijn pijnlijke diskwalificatie op de US Open en de verloren finale van Roland Garros tegen Rafael Nadal (met in de derde en laatste set een droge 6-0). En dan kwam begin dit jaar ook nog zijn kritiek op de quarantaine en strenge regels van de Australische regering. Djokovic werd eigenlijk met de maand minder populair.
De Australian Open moest dus zijn toernooi worden met een negende titel in Melbourne en een 18e grandslamtrofee. Alles had de Serviër ervoor over om zijn imago terug op te krikken. Zelfs een op het eerste gezicht erge buikspierblessure in de derde ronde leek Djokovic niet te deren. ‘In een ander toernooi zou ik opgegeven hebben, maar hier kan ik dat niet doen’, liet hij enkele dagen later weten.
Djokovic zal nu voor de rest van het jaar gebrand zijn om het grandslamrecord van Nadal en Federer (20 stuks) te breken. ‘De majors zijn momenteel de enige reden waarom ik iedere dag train. Ze zijn ook de trofeeën waar ik de meeste waarde aan hecht.’ We mogen dus een ijzersterke Djokovic verwachten op de komende grand slams. Hij heeft dan ook maar één doel: in de statistieken de beste tenniser aller tijden worden. Ondertussen is Djokovic wel al recordhouder in aantal ‘big titles’ met 18 grand slams, 5 ATP Finals en 36 ATP 1000-toernooien. In totaal zijn dat er 59, drie meer dan Nadal en vijf meer dan Federer.
2. Zelfs half geblesseerd zijn Rafael Nadal en Novak Djokovic nog te goed voor de nieuwe generatie
Wie dacht dat tijdens deze Australian Open de nieuwe generatie de oude van de troon kon stoten, kwam bedrogen uit. Het zat er wel lange tijd aan te komen met Zverev (23), Medvedev (25), Tsitsipas (22), Thiem (28) en Roebljov (23), maar uiteindelijk bleef alles bij het oude. Thiem lag er al uit in de derde ronde tegen Dimitrov, Zverev kon niet winnen van een duidelijk geblesseerde Djokovic in de kwartfinale en Roebljov en Tsitsipas moesten het onderspit delven tegen een ontketende Medvedev.
De Rus leek dan ook dé man te zijn die Djokovic in de finale tot een vijfsetter kon dwingen en zelfs kon verslaan. Met 20 opeenvolgende zeges, onder meer tegen Nadal en Djokovic, was Medvedev in bloedvorm. Maar nogmaals bleek een finale van een grand slam nog iets helemaal anders te zijn dan een gewone wedstrijd. Na 1 uur en 53 minuten droop de jonge Rus van het terrein. Het was de kortste finale ooit van Djokovic. Enkel de finale tussen Agassi en Schuetller in 2003 in Melbourne was nog korter met 1 uur en 16 minuten.
Ook Nadal leek lange tijd op weg te zijn naar de finale. Met onduidelijke rugproblemen (waarvoor hij al de ATP Cup liet schieten) kwam de Spanjaard naar Melbourne en werd in de kwartfinale uitgeschakeld. En ook daarin was hij eigenlijk superieur. Het was pas in de derde set dat Tsitsipas een teken van leven gaf en uiteindelijk een uitzichtloze situatie wist om te keren.
Het is allemaal symbolisch voor de tekortkomingen van de nieuwe generatie op fysiek en mentaal vlak. Maar ook voor de absolute hegemonie van Djokovic, Nadal en Federer. Sinds de Zwitser in 2003 de eindzege pakte in Wimbledon wonnen slechts 8 andere tennissers buiten die drie namen een grand slam. En dat op 69 finales.
Is de generatie misschien nog net te jong om de absolute top te kunnen verslaan op de grootste momenten? Moeilijke te zeggen, maar Djokovic had op de leeftijd van Medvedev wel al zes grand slamtitels op zijn naam. ‘You’re not quite there yet’, grapte Djokovic tegen de 25-jarige Rus na de finale. Een grapje met toch wel wat waarheid.
3. Naomi Osaka kan de nieuwe superster van het vrouwentennis worden
Bij de vrouwen was het onder meer uitkijken naar de prestaties van Serena Williams. Eerder op Sportmagazine.be tipte Marc De Hous, commentator bij Play Sports en ex-coach van Kim Clijsters, de 39-jarige Amerikaanse als een van de favorieten voor eindwinst. Volgens De Hous stond Williams erg scherp en was ze enorm gebrand op haar 24ste eindwinst in een grand slam.
En wat was ze nog eens ouderwets goed. Maar in de halve finale botste ze op een dominante Naomi Osaka, misschien wel de troonopvolgster in het vrouwentennis. Na de wedstrijd spuide Williams nog wat mist over haar toekomst? Zou ze stoppen nu duidelijk is dat de absolute top niet meer haalbaar is? Wordt vervolg.
Naomi Osaka had in haar finale dan weer weinig moeite met Jennifer Brady, de nummer 22 op de plaatsingslijst. ‘Ze speelt zo goed en hard dat je altijd onder druk staat’, vertelde Brady na de verloren finale. Op haar 23ste won Osaka zo al vier grand slams en dat in slechts vier finales (Australian Open in 2019 en US Open in 2018 en 2020). Daarmee komt de Japanse speelster op gelijke hoogte met Monica Seles die 30 jaar geleden hetzelfde deed. En bovendien hebben slechts twee actieve tennissters meer grand slams op hun naam dan Osaka: Serena Williams heeft er 23, zus Venus telt er 7.
Het vrouwentennis zoekt al enkele jaren een nieuwe superster om de sport terug wat aantrekkelijker te maken. Met Naomi Osaka lijkt het die wel gevonden te hebben. Naast het veld komt ze namelijk ook op Black Lives Matter en het mentaal welzijn van mensen. ‘Wat ik de laatste jaren geleerd heb, is dat het ook goed is om je gewoon oké te voelen. Het moet niet altijd geweldig zijn en het is ook eens goed om je zelfs niet OK te voelen.’ Nu nog wat meer regelmaat vinden in haar prestaties, met ook betere resultaten op Roland Garros en Wimbledon, en Naomi Osaka kan wel eens vertrokken zijn voor een hegemonie bij de vrouwen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
