Jonas Creteur gaat op zoek naar een markant cijfer van de sportweek.
U herinnert ze zich misschien nog, de hoogtijdagen van Kim Clijsters en Justine Henin in het eerste decennium van deze eeuw. Twee speelsters uit het ‘kleine’ België die op hetzelfde moment de lift naar het penthouse van het vrouwentennis namen, dat was ongezien. Twintig jaar geleden, in 2003, sloten ze het seizoen af als de nummers een en twee op de wereldranglijst. Henin had Roland Garros en de US Open gewonnen, telkens in een finale tegen Clijsters, en de Limburgse had de WTA Finals, het officieuze WK, op haar naam geschreven.
Je zou haast vergeten dat ze in het spoor traden van twee andere Belgische tennissters die in de jaren negentig opklommen tot de subtop. Met Sabine Appelmans die acht jaar lang, tussen 1990 en 1997, kampeerde tussen plaats 16 en 36 op de WTA-ranking. De poort naar de top tien openbeuken bleek voor haar net te moeilijk. Daar slaagde Dominique Monami op 12 oktober 1998, donderdag exact 25 jaar geleden, wel in. Als eerste Belg ooit in de mondiale top tien, want op Appelmans na was niemand in de buurt gekomen, noch bij de mannen, noch bij de vrouwen.
Des te opvallender is dat weinigen hadden durven te voorspellen dat Monami zo ver zou komen. Haar frêle lichaam, blessuregevoeligheid, zwakke opslag en grote foutenlast waren tot het seizoen 1997 te grote minpunten. Toen haar man Bart Van Roost haar begon te begeleiden, werd Monami stabieler. In het dagelijkse leven en op het terrein, waardoor ze haar risicovolle slagen preciezer en dieper binnen de lijnen sloeg.
Dat leidde in oktober 1998 tot een negende plaats op de WTA-ranking, nadat de Waalse op het indoortoernooi van Filderstadt de halve finale had bereikt, na winst tegen toenmalige wereldtoppers Venus Williams en Martina Hingis. Monami sloot het jaar af als twaalfde op de wereldranglijst en bereikte begin 1999 de kwartfinale van de Australian Open. Een jaar later veroverde ze met Els Callens brons in het dubbelspel op de Olympische Spelen van Sydney. Al was ze dan al over haar piek heen.
Onverwachts zette de Vervierse in november 2000 een punt achter haar carrière, omdat ze in verwachting was van een eerste kind. Enkele maanden later speelde ook Sabine Appelmans, op de Australian Open, haar allerlaatste partij als profspeelster. Waarop Henin en Clijsters meteen de scepter overnamen en wereldwijd het bekendste Belgische duo uit de sportgeschiedenis werden.
