Mikaela Shiffrin vestigde dinsdag in Kronplatz een nieuw zegerecord in de Wereldbeker alpineskiën, met 83 stuks. Het lijdt weinig twijfel dat ze dat record, als de GOAT van het vrouwenskiën, verder zal aanscherpen. Maar haar erfenis zal veel verder gaan dat dat.
83 zeges, eentje meer dan de vorige mederecordhoudster Lindsey Vonn. Op 238 Wereldbekerraces, of een zegepercentage van 35 procent.
Gevestigd tussen 20 december 2012 en 24 januari 2023, in amper goed tien jaar, of – meer precies – in 3688 dagen, op een leeftijd van nog altijd maar 27 jaar.
Goed voor onder meer 51 overwinningen in de slalom, aangevuld met triomfen in de vijf andere skidisciplines (ook reuzenslalom, Super G, afdaling, combiné, en parallel).
Stuk voor stuk recordcijfers in de 56-jarige geschiedenis van de Wereldbeker, en dan hebben we nog niet de twee olympische titels en zes wereldtitels (inclusief een uniek reeks van vier op de slalom) van Mikaela Shiffrin vermeld.
Cijfers die de komende dagen, weken en jaren nog straffer zullen worden. Door haar aantal van 83 stuks aan te dikken tot 86/87, om zo ook het legendarische mannenrecord van Ingmar Stenmark (gevestigd tussen 1974 en 1989) te evenaren en te verbeteren.
Volgens zowel Vonn als Stenmark zal Shiffrin zelfs ruim de kaap van de 100 WB-zeges ronden voor ze over x jaar afscheid neemt als de grootste ooit in het skiën, op zijn minst bij de vrouwen.
Zelfs 83 is al een fenomenaal aantal in een sport waarin er veel oncontroleerbare variabelen zijn, van de weersomstandigheden, het parcours, tot de startorde.
Dankzij een onblusbare werkethiek en oog voor detail, op zowel fysiek als technisch vlak, extra aangezwengeld door de concurrentiestrijd met haar grote rivale Petra Vlhová.
Dankzij een tot dusver grotendeels blessurevrij lichaam, mede omdat ze vooral focust op de minder gevaarlijke (reuzen)slalomnummers.
Dankzij de grote steun die Shiffrin van haar vriend/de Noorse skivedette Aleksander Aamodt Kilde krijgt. En al van jongs af van haar ouders, met moeder Eileen als jarenlange coach, reispartner, vertrouwenspersoon én scherpste criticus, en vader Jeff als de manager die haar zakelijke belangen behartigde.
Kwetsbaarheid
Toch zal Mikaela Shiffrin later vooral herinnerd worden als de atlete die openlijk haar kwetsbaarheid toonde en daarover praatte toen ze zich uit de diepste mentale dalen worstelde.
Met de dood van haar vader als trieste dieptepunt. In februari 2020 overleed die onverwacht op zijn 65e, na een noodlottige val, thuis in Colorado.
‘Het was alsof ze een mes in mijn hart staken. Ik wilde me het liefst in mijn kamer opsluiten er daar nooit meer uitkomen. Ik dacht: die pijn, die kun je op den duur niet meer uithouden. De gedachte dat hij niet meer aan de rand van de piste zou staan om mijn wedstrijden te volgen was vreselijk’, zei de Amerikaanse daar later over.
Het was een kantelmoment voor Shiffrin. Want haar carrière, haar hele leven werd daarna beïnvloed door dat tragische ongeluk. Uit liefde voor het skiën, en omdat vader het zo gewild had, zette ze daarna immers haar loopbaan voort, ondanks een coronaonderbreking.
Met nieuwe overwinningen, maar met ook een immense ontgoocheling op de Winterspelen van Peking, in februari vorig jaar. Wat hét hoogtepunt van haar carrière had moeten worden, mondde uit in een negende plaats in de Super G, een 19e stek in de afdaling en drie valpartijen in de slalom, reuzenslalom en de slalommanche van de combiné.
Te wijten aan een voorbereiding die werd verstoord door een rugblessure en een coronabesmetting, maar ook aan concentratieproblemen. De dood van haar vader spookte nog altijd, bewust en onbewust, door haar hoofd.
In de elf maanden die volgden klauterde Shiffrin weer recht. Met eerst vier WK-medailles, inclusief een wereldtitel op de combiné, en een nieuwe eindzege in de Algemene Wereldbeker. En dit seizoen met liefst acht Wereldbekeroverwinningen, waarvan zes in haar laatste zeven wedstrijden.
Wijzer en evenwichtiger dan ooit, dankzij de mentale lessen die de ‘Mozart of Ski Racing‘ sinds de dood van haar vader en sinds de Winterspelen van Peking leerde.
De belangrijkste daarvan, en niet toevallig de titel van haar pas gelanceerde YouTubeserie, die inzicht geeft in haar carrière, leven en gedachten: ‘Moving Right Along’.
Blijven doordoen, blijven vooruitkijken. Zelfs na het debacle in Peking.
Niet blijven hangen
Hoewel Shiffrin in vele interviews heeft proberen te ontleden wat er daar verkeerd ging, vond ze nooit een zinvol, compleet antwoord. Toch liet ze, zonder ze te vergeten, de ontgoocheling achter zich, en ging ze keihard trainen in de zomer, opgepept haar ‘Moving Right Along’-motto.
Een filosofie die de Amerikaanse ook hanteert in goede tijden, zoals tijdens haar zegereeks van de jongste weken. Want, zegt ze: ‘Te veel bij iets blijven hangen is niet goed, gezond en productief.’
Omdat Shiffrin ook beseft, en heeft ervaren, dat het in het skiën rap kan keren, dat elke nieuwe zege haar bij een volgende nederlaag brengt.
Dat geeft haar een even grote nuchterheid als verwondering. Zelfs na 82 WB-zeges is ze nog altijd even verbaasd als toen ze in 2012, als 17-jarige high schoolstudente, haar eerste racewon.
‘Ik denk nog altijd dat het niet waar is, wat ik allemaal heb verwezenlijkt. Ik heb er nooit van gedroomd, van dat record. Ik ga ook nooit verwachten dat ik een race zal winnen. Omdat die verwondering, bij elke nieuwe zege, veel leuker is. En me de motivatie geeft om te blijven werken. Elke morgen sta ik nog altijd op met de gedachte: wat moet ik vandaag doen om te beste te wórden? Want ik zal nooit denken dat ik dat bén’, zei ze aan The New York Times.
Weer geconcentreerd
Shiffrins hele mindset draait dan ook niet om het winnen op zich, om het resultaat. Niet op de Winterspelen, niet tijdens haar jongste winning streak. Motivatie haalt zevandaag meer dan ooit uit het proces naar het doel, om zo vlug en zo goed mogelijk te skiën, zonder obsessie voor de perfectie. ‘Als ik een fout maak of zelfs val, dan maal ik er niet meer om.’
Zo loste ze haar geheugenproblemen op, en herstelde ze haar concentratieproblemen. ‘Ja, ik denk nog elke dag aan mijn vader, maar nu kan ik opnieuw focussen voor een wedstrijd. Dat heeft lang geduurd, en is een grote verbetering sinds vorig seizoen.’
Shiffrin, die al voor de dood van haar vader soms bevangen werd door stress, werd zo mentaal stabieler dan ooit. Met een passie voor het skiën die ook na naar 82e WB-zege niet rap zal uitdoven.
‘Ik voel nog altijd dat ik kan verbeteren, dat ik mijn volledige potentieel niet heb genut. And that’s a really motivating thing’, zei ze al voor het seizoen aan USA Today.
Met als ultieme motivatie de gedachte aan haar vader tijdens het afspelen van het Amerikaanse volkslied. Een tekst die ze van Jeff vanbuiten moest leren nog voor ze haar eerste Wereldbekerzege behaalde, op haar zeventiende.
83 keer, en achtmaal op grote kampioenschappen, heeft Mikaela Shiffrin daarna The Star-Spangled Banner meegezongen, in de naam van haar vader.
Het zal ongetwijfeld niet de laatste keer zijn op weg naar een record dat nog lange, lange tijd zal blijven staan.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier