Alle leden van onze redactie vertellen u over hun beeld van het voetbaljaar 2022. Deze fantastische ploeg zal zich ook in 2023 dubbel plooien om u iedere maand een stevige en kwaliteitsvolle portie sportief leesvoer te serveren.
Man van de match
Thibaut Courtois stormt, armen weid gespreid, over het veld, zijn vreugde uitschreeuwend na de gewonnen Champions Leaguefinale tegen Liverpool in het Stade de France (0-1). Terwijl Ferland Mendy hem toeschreeuwt, liggen drie andere ploegmaats op de grond, met hun hoofd in het gras. Diep onder de indruk na een wedstrijd waarin hun doelman met liefst negen saves Real Madrid heeft rechtgehouden. Geen sportprestatie van een Belg heeft dit jaar wereldwijd meer weerklank gekregen. Het olympisch goud van Bart Swings, de wereldtitel van Nafi Thiam, de Tourritzeges van Wout van Aert en de Vueltawinst en regenboogtrui van Remco Evenepoel zijn minstens even lovenswaardig, maar ‘man van de match’ worden in de finale van de belangrijkste clubcompetitie en sport ter wereld staat wat mondiale aandacht betreft daar nog ver boven. Extra in de verf gezet door deze fantastische foto.
Jonas Creteur, journalist
De blik van Jan
Zondag 23 oktober 2022. Minutenlang staat Jan Vertonghen ontredderd naar zijn eigen aanhang, hoog in de tribunes van Sclessin, te kijken. Ze hebben net Bengaals vuur op het veld gegooid en breken de zitjes in hun vak af. Alles om de wedstrijd, waarin paars-wit op dat moment 3-1 achterstaat, stil te leggen. De malaise bij Anderlecht is compleet. Jan Vertonghen – een speler voor wie we altijd een zwak gekoesterd hebben vanwege zijn humor, intellect en open blik op de wereld – zit met veel mist in en rond zijn hoofd. Wat moet er op dat ogenblik allemaal door zijn gedachten flitsen? Slechts enkele weken voordien had de Rode Duivel nog een emotioneel interview gegeven waarin hij haast in tranen uitlegt dat hij zich schuldig voelt tegenover zijn gezin voor de plotse transfer van het warme Lissabon naar het grauwe Anderlecht. Een egoïstische keuze, vond hij. En het zat hem duidelijk dwars. Als die keuze dan ook nog eens een verkeerde blijkt te zijn, kunnen we niet anders dan medeleven voelen. Want profvoetbal is niet enkel blingbling en het zijn niet allemaal monomane Cristiano’s of patserige Neymars. Twijfels en foute keuzes maken evenzeer deel uit van hun bestaan. Het zijn ook maar mensen.
Matthias Stockmans, journalist
Teken van verzet
Het is een straf gebaar. De Iraanse spelers weigeren om het nationale volkslied te zingen voor hun WK-match tegen Engeland. Zo verzetten ze zich tegen het regime dat het Iraanse volk gewelddadig onderdrukt sinds de moord op Mahsa Amini. Het bewijs dat voetbal ook politiek is.
Emilien Hofman, journalist
Uitgetelde Justine
Red Flame Justine Vanhaevermaet is uitgeteld na de match tegen Zweden op het EK afgelopen zomer. Assistent-coach Kris Van Der Haegen gaat haar troosten. Maar de nationale ploeg kon Engeland met opgeheven hoofd verlaten. De Red Flames konden de kwartfinale bereiken en schreven zo geschiedenis. In hun zog zijn de laatste jaren heel wat jonge meisjes beginnen voetballen. De toekomst is hopelijk verzekerd.
Lien Cauwenbergh, art director
Het Kereltje
KVK Kortrijk tegen KAS Eupen, 22 januari 2022. Coronapiek en wedstrijden achter gesloten deuren. Geen publiek! In de huiskamers werden kijkers opgewarmd met ‘gejuich en gejoel on tape’. Alles opgelost, zo leek het toch! Of niet? Troosteloos lege tribunes, spelers die tijdens een match verstaanbaar waren en niet werden overstemd door een kolkende bende supporters. Geen hamburgers, verschaald bier, tranen van geluk of verdriet. Het grote niets. Het lijkt zo lang geleden. Telkens snijdt de eenzaamheid in dit beeld even hard als toen het gemaakt werd. Eén iemand was er wel, het kereltje, eeuwig glimlachend Kortrijks rots in de eenzame branding! Een leeg stadion, het lijkt zo surreëel dat we het lijken vergeten te zijn. Brusselse straten in brand na een WK-match, vuurpijlen op de grasmat, knokpartijen tussen zogenaamde ‘supporters’ … was dit dan waar we zo reikhalzend naar uitkeken? Laat ons maar allemaal een beetje ‘Het Kereltje’ zijn… Met de glimlach en met liefde voor dat spelletje… Want dat is en blijft het: een spél… waar een supporter trots op is!
Koen Bauters, fotograaf
De pijn van Mo
Mohamed Salah kijkt in het niets temidden het tumult in het Olembe Stadium in Yaoundé. Zijn Egypte heeft zonet de finale van de Afrika Cup verloren na strafschoppen. Het Senegal van van zijn toenmalige ploegmaat, Sadio Mané, haalde het. Vijf jaar na zijn eerste finale wordt het opnieuw niets voor Salah, die wel topschutter in de Premier League wordt. Minder dan twee maanden later speelt zich hetzelfde scenario af: de Farao’s worden opnieuw geklopt na penalty’s door Senegal in de barragematchen voor een ticket naar het WK in Qatar.
Jules Monnier, eindredacteur
EURO 2022, it’s home!
Engeland, 1921. De gestelde lichamen van de voetbalbond zijn er zeker van: voetbal is niet geschikt voor vrouwen. Door die dramatische beslissing blijft Engeland tot 1971 verstoken van vrouwenvoetbal. Eenenvijftig jaar later zetten de Lionesses de geschiedenis een neus door voor het eerst in meer dan een halve eeuw een trofee te winnen voor het land waar het voetbal geboren is. Engeland verslaat Duitsland in de finale van ‘hun’ EURO 2022 in een zinderend Wembley. In de verlengingen maakt Chloe Kelly het doelpunt van de overwinning en trekt ze, dronken van vreugde, haar T-shirt uit. Een iconisch beeld!
Aurélie Herman, journalist
Fake WK
Alles werd in het werk gezet om van het WK in Qatar een voetbalfeest te maken zodat de mensen weg zouden kijken van de controverse rond het toernooi. En zo heb je dus deze foto. Op het eerste gezicht allemaal Argentijnse fans die al negen dagen voor het begin van het WK in Qatar zouden zijn om sfeer te maken. Neen, het is fake, want welke fans zouden er toen al in het enorm dure land verblijven? Als u net iets oplettender kijkt, ziet u eigenlijk allemaal gastarbeiders en Indiërs die werden ingehuurd om te doen alsof. Zoekt u bijvoorbeeld ook eens de supporters van België op die riepen dat Kompany nog onze beste speler was. Het toont aan wat het WK was: één grote fake boel.
Gert Segers, webredacteur
Tranen voor een verloren titel
Jan Breydel, 11 mei 2022. Champions play-offs. Ontroostbaar is Casper Nielsen na de match tussen Union Saint-Gilloise en Club Brugge. De stoere borst van Simon Mignolet brengt soelaas. Tijdens die vier confrontaties tussen Union en Club pakt de doelman alles en dus ook de titel voor zijn Club. Dat Nielsen en Mignolet later ploegmaats zouden worden, is op dat moment niet geweten. Met een heerlijke overhoekse trap had de Deen gelijk gemaakt in de 89ste minuut. Union vierde feest. De strijd om de titel leek nog niet verloren. Maar dan. Dat vreselijke beeld van de scheidsrechter met de rechterwijsvinger op het oor. Voorafgaand buitenspel, is het verdict. Van hemel naar hel in enkele minuten. De VAR kan wreed zijn.
Bart Aerts, hoofdredacteur
Eriksen in het Parkenstadion
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik het moment niet live heb meegemaakt. Maar het beeld van Christian Eriksen die voor de aftrap bejubeld word door een vol Parkenstadion in Kopenhagen, de plaats waar hij negen maanden daarvoor flirtte met de dood, is een moment dat elke voetbalfan moet koesteren. Zijn doelpunt was het summum van wat ik een van de meeste beklijvende gebeurtenissen van het jaar vind.
Alain Eliasy, journalist
Gianni FIFAntino
Een beeld met een haast historische waarde: Gianni Infantino denkt na tijdens een van de persconferenties van het voorbije WK. Zou hij dat ook doen nu het leven in Qatar weer in zijn gewone plooi valt? Zou hij denken aan alle arbeiders die al maanden op hun loon wachten en nu weer in de marginaliteit belanden? De FIFA-baas gleed de voorbije weken herhaaldelijk uit en toonde vooral dat de sport steeds meer verstrengeld geraakt in de netten van een politiek spinnenweb. Waar is de tijd dat de ook al niet onbesproken Sepp Blatter van zo’n toernooi gebruikmaakte om, zoals in Zuid-Afrika, als een vredesapostel door het land te reizen om de verbindende factor van het voetbal met de hem eigen pathetiek te accentueren? Of de periode dat Infantino bij de UEFA veel meer op een entertainer leek dan een bestuurder? Maar de kunst van de zelfkritiek beheerst de Zwitser niet. Als er in maart 2023 weer een voorzitter wordt gekozen wil hij zichzelf opvolgen.
Jacques Sys, hoofdredacteur van 1994 tot september 2022
Het uitzonderlijk moment van Chaker
In de 1/8 finale van de Afrika Cup hebben de Comoren geen keepers meer – allemaal geveld door het coronavirus – en moeten ze tegen Kameroen een verdediger in doel zetten. Alleen had die niet het juiste shirt met het juiste nummer, waardoor het nummer 3 dan maar op zijn rug geplakt werd. Chaker Alhadhur is slechts 1,71 meter groot en hij was nog nooit keeper geweest. Toch was hij goed voor een reeks memorabele saves. Zo verloren de Comoren slechts met 2-1 tegen een team dat later nog op het WK stond. Een paar weken daarna verkocht Alhadhur het shirt en de opbrengst ging naar liefdadigheid. ‘Ik heb het geluk gehad een uitzonderlijk moment te beleven en het was belangrijk voor mij dat van die ervaring anderen beter worden.’
Fabien Chaliaud, webredacteur
De scepter van PSG
13 augustus 2022: Neymar en Kylian Mbappé kibbelen over wie een penalty mag nemen tegen Montpellier. In mei hielden de Qatarese eigenaars van PSG Mbappé in Parijs met een monsterlijk salaris en maakten ze van de 23-jarige Franse superster hét gezicht van de club. Neymar, in 2017 door de Qatari naar de Franse hoofdstad gehaald, werd daarmee de facto onttroond. Maar de Braziliaan is niet van plan de scepter zomaar door te geven. Met 15 goals en 12 assists in 20 wedstrijden kwam hij dit seizoen verschroeiender dan ooit uit de startblokken bij PSG. De boodschap aan Mbappé en het bestuur is duidelijk: the king is still alive.
Steve van Herpe, eindredacteur
De kracht van Vrancken
Vorige winter ontmoette ik voor onze vaste rubriek Buiten de lijnen Wouter Vrancken, toen nog trainer van KV Mechelen. In deze rubriek gaan we op zoek naar de persoon achter de speler of trainer en zo kreeg ik een inkijkje in de ziel van Vrancken. Nu zijn er meer ontmoetingen geweest die me zijn bijgebleven, maar deze licht ik eruit omdat dat gesprek door zijn succes bij KRC Genk steeds meer waarde lijkt te krijgen. Vrancken vertelde namelijk over zijn onzekerheid, hoe die een troef werd en hoe hij geen enkele waarde hecht aan status. Het trainerschap? Dat is geen ‘must’ voor hem. ‘Als ik weg moet en niemand wil me meer, ga ik gewoon wat anders doen.’ Maar Vrancken is terug. En hoe! Zijn kracht werd in één beeld gevangen in dit onderonsje met Ally Samatta. Via de lagere regionen van het voetbal keerde Vrancken onverwachts terug in het profvoetbal en wel op zijn geheel eigen manier: vrij van angst om zijn job te verliezen en simpelweg zichzelf. Niet langer is zijn kwetsbaarheid een valkuil, maar een kwaliteit. En de drijvende kracht achter die ontwikkeling? Zijn vrouw, die hem spiegelt en prikkelt. Een gesprek met Karen Pittomvils vindt u in dit nummer terug. Zo is de cirkel een winter later rond.
Mayke Wijnen, journalist
De vriendelijkheid van Charles
Mijn favoriete foto is die van Charles De Ketelaere uit ons magazine van april 2022. Ten eerste omdat het voor mij de perfecte samenwerking is tussen de art director, fotograaf, journalist en de geïnterviewde. Een foto komt altijd tot stand na overleg tussen alle partijen; brainstormen, afspraken make en overleggen, ideeën aangeven, inhoud van het interview bespreken, peilen naar achtergrond… De Ketelaere is bovendien de meest eenvoudige en vriendelijke jongen die ook voetbalt. Kort erna zou hij zijn contract tekenen in Milaan. En alhoewel hij toen al bij de Rode Duivels was en langs alle kanten de lucht wordt ingeprezen, blijft hij toch de eenvoud en de vriendelijkheid zelf.
Inge Kinnet, fotografe
Een rasspits
Sommigen zeggen dat Pep Guardiola niet van rasaanvallers houdt. Toch breekt het huwelijk tussen het precisievoetbal van de Catalaan en het torinstinct van Erling Haaland potten in de Premier League. De Noorse spits ging spectaculair van start, zoals hij met deze goal tegen Borussia Dortmund aantoont.
Guillaume Gautier, journalist
Lege zitjes in Kiev
23 augustus 2022, Kiev. Sjachtar Donetsk en Metalist 1925 beginnen aan een nieuw seizoen in de Oekraïense hoogste klasse. Het vorige is een halfjaar eerder abrupt tot stilstand gebracht door de Russische invasie. De bijhorende dreiging loert nog altijd om de hoek. Vandaar de lege zitjes. Fans mogen er niet bij zijn. Toch blinkt het decor. De geel-blauwe stoeltjes zijn die van het nationale stadion. Een symbolische plek, waar raketten zouden kunnen landen, zeker daags voor Onafhankelijkheidsdag. Maar een groots statement vraagt een groots decor. Yaroslav Golyk, die de gruwel in Marioepol van dichtbij meemaakte, mankt in legertenue naar de middenstip en geeft de aftrap. De match eindigt op 0-0. De veerkracht wint.
Kristof De Ryck, journalist
Mario met drie boodschappen
Moeten voetballers zich uiten over politieke of maatschappelijke kwesties? Misschien niet. Moeten ze zich houden aan waar ze goed in zijn en gewoon voetballen? Misschien wel. Maar het is zeker niet slecht dat er stilaan meer bewustwording komt en dat ook hier de vrije meningsuiting mag en kan gebruikt worden. Veel clubs zijn verontwaardigd in wat de FIFA dit WK besliste, maar houden zich gedeisd. Mario Ferri trok er zich niks van aan en bestormde het veld met zijn regenboogvlag en twee voor hem belangrijke boodschappen. Hij was niet aan zijn proefstuk toe: hij is de meest succesvolle veldbestormer ooit. Hier bleven de consequenties uit, maar in 2014 kreeg hij drie dagen de tijd om Brazilië te verlaten na zijn stunt. Dan toch een klein, voorzichtig pluspuntje voor Qatar?
Corinne Delreux, lay-outer
