Wéér toonde Vincent Vanasch (35) waarom hij ‘The Wall’ genoemd wordt, in de shootouts van de halve finale van het WK hockey tegen Nederland. De statistieken van de doelman van de Red Lions in die beslissende reeksen zijn intussen fenomenaal. Maar ook verre van toeval.
‘The Wall’, ‘De Muur’. Vincent Vanasch is oprecht trots op die bijnaam. Een die al elf jaar oud is, want daterend van de Olympische Spelen in Londen 2012, zijn eerste groot toernooi.
Daar werd de Brusselaar door de andere Red Lions zo genoemd toen hij in de poulematch tegen India met liefst vijftien, soms miraculeuze, saves de nul hield (3-0).
Toen waren de Lions nog geen wereldtop. Dat werden ze pas enkele jaren later, met een zilveren medaille op de Spelen in Rio als eerste hoogtepunt. Om vervolgens de gouden triologie te voltooien: wereldkampioen in 2018, Europees kampioen in 2019 en olympisch kampioen in 2021.
Shootouts in finales
De finales van die twee mondiale toernooien, tegen respectievelijk Nederland en Australië, werden beslist in shootouts (wanneer een aanvaller van op de 25 meterlijn alleen op de doelman afgaat).
Twee keer pakten de Red Lions de titel mede dankzij een sublieme Vanasch: in de WK-finale tegen Nederland incasseerde hij slechts twee van de zes shootouts, in de olympische finale tegen Australië hield hij drie op vijf shootouts uit zijn doel.
En in de halve finale van het huidige WK in India was ‘The Wall’ opnieuw onverwoestbaar: drie van de vijf shootouts van Nederland gestopt. Het finaleticket was binnen. Weer werd Vanasch gevierd als de held van de natie, als dé shootoutspecialist.
Zijn statistieken zijn dan ook indrukwekkend. Naast de drie aangehaalde (halve) finalematchen stond Vanasch sinds de Spelen van Rio 2016 elfmaal in doel tijdens zo’n shootoutreeks op een toernooi: van internationale kampioenschappen, over de World League en de Pro League, tot een invitatietoernooi in Nieuw-Zeeland.
Goed voor 52 shootouts, waarvan de tegenstrevers er tegen Vincent Vanasch 30 misten, of liefst 58 procent. Met als uitschieter de halve finale van het EK in 2017, toen de Belgische keeper tegen Duitsland vier op vier shootouts tegenhield.
Ex-aanvaller
Het geheim van ‘Vince The Prince’? Dat legde hij ooit uit aan Sport/Voetbalmagazine: ‘Ik ben begonnen als spits. En die ervaring is nu een enorm voordeel. Ik weet hoe een aanvaller denkt en kan zo situaties goed inschatten. De ogen, het voetenwerk van de spits lezen, altijd het onverwachte verwachten, da’s de kunst.’
Inzicht dat hij ook gekweekt heeft door vele honderden uren beelden van tegenstrevers te bestuderen. Dat komt met name van pas tijdens shootouts, waarin hij een mentaal overwicht creëert.
‘Ik weet wat de favoriete move van een speler is, maar hij weet dat ík dat weet, dus probeert hij misschien toch iets nieuws.
‘Cruciaal dus: geduldig blijven staan bij een schijnbeweging. De speler moet binnen de acht seconden schieten, de tijd is dus een stressfactor voor hém, niet voor mij. Daarom neem ík dikwijls het initiatief, door zelf een fake te doen, waardoor de aanvaller nóg meer gaat twijfelen.’
(lees verder na tweet)
Nog een trucje van Vanasch: de aanvaller intimideren. ‘Bijvoorbeeld door na een redding uitbundig te schreeuwen: ‘Yeeaah!’ Of ‘Come one!’ Ik weet immers dat sommigen daar écht niet van houden.
‘Een mentaal spelletje, hé: je moet door zelfverzekerdheid en onoverwinnelijkheid uit te stralen in hun hoofd proberen te kruipen. Aanvallers zo doen geloven dat je álles zal pakken. Dan de wanhoop in hun ogen zien, hoe ze van frustratie hun stick bijna opeten, dat is het mooiste. Kicken!’
Of hoe een savepercentage van 58 procent in shootouts niet zomaar uit de lucht valt.
Van, zoals hij voor het WK op Instagram postte, a man on a mission. Die alleen met een nieuwe wereldtitel genoegen zal nemen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier