Het kleine België: groot in de WNBA
Zaterdag start het WNBA-seizoen met een Belgische clash tussen Emma Meesseman en Julie Allemand. Dat is om meer dan één reden bijzonder.
Het WNBA-seizoen, dat oorspronkelijk op 15 mei had moeten starten maar uitgesteld werd door de coronapandemie, zal dit jaar in verkorte vorm plaatsvinden in de (hopelijk) coronavrije IMG Academy-bubbel in Bradenton, Florida.
In de reguliere competitie moeten 22 wedstrijden afgewerkt worden, tegenover 34 in een ‘normaal’ seizoen. Daarna volgen in september en oktober nog de play-offs (als de piekende coronacrisis in Florida dat tenminste toelaat en de bubbel intussen niet gebarsten is).
De 27-jarige Meesseman begint aan haar zevende seizoen bij de Washington Mystics, waarmee ze vorig jaar de WNBA-titel behaalde, bovendien als MVP van de finals.
De 24-jarige Julie Allemand, die andere Belgian Cat in de Verenigde Staten, maakt dit seizoen haar debuut, als lid van de Indiana Fever. De Waalse spelverdeelster werd al in 2016 in de derde ronde gedraft, en tekende nu, vier jaar later, als een free agent, na drie jaar bij het Franse LDLC ASVEL.
Als bij toeval spelen de twee Belgian Cats zaterdag op de eerste speeldag van het uitgestelde WNBA-seizoen al tegen elkaar, waarna op 9 augustus nog een tweede ontmoeting volgt.
Meesseman vs. Wauters
Uitzonderlijk, maar géén primeur. Zo’n Belgische clash vond in 2016 immers al twee keer plaats, toen Emma Meesseman het met de Washington Mystics opnam tegen de Los Angeles Sparks van Ann Wauters, die toen haar laatste WNBA-seizoen afwerkte.
Op 20 mei 2016 versloegen haar Sparks de Mystics met ruime 97-67 cijfers. Wauters was in 9 minuten goed voor 7 punten, Meesseman scoorde 13 punten en plukte 11 rebounds in 25 minuten.
Ook in het tweede duel, op 22 juli 2016, waren de LA Sparks veel te sterk: 95-75, met 8 punten voor Wauters in 10 minuten en 16 punten voor Meesseman in 27 minuten. Later veroverde Wauters met de Sparks zelfs de WNBA-titel, haar eerste, nadat ze in 2008 al eens de WNBA-finale verloren had, met de San Antonio Silver Stars.
Meesseman pakte in haar eerste finale met de Mystics meteen de titel, al had zij een veel grotere rol dan haar landgenote, als eerste Europese speelster ooit die tot MVP van de finals uitgeroepen werd.
Een veelzeggende bekroning in een competitie die, in tegenstelling tot de veel meer internationale getinte NBA, gedomineerd wordt door Amerikaanse speelsters.
Twee Belgian Cats
Dat met Jullie Allemand nu een tweede landgenote in de WNBA zal aantreden (nadat Kim Mestdagh na één seizoen vertrok bij de Mystics, als ploeggenote van Meesseman) zegt ook veel over de kwaliteit van de sterkhoudsters van de Belgian Cats.
Geen enkel klein land ter wereld (van minder dan twintig miljoen inwoners) heeft twee seizoenen op rij zelfs meer dan één (in eigen land geboren/niet genaturaliseerde) speelster op een WNBA-roster, zoals België.
Weliswaar met die nuance dat sommige niet-Amerikaanse speelsters nu hebben afgehaakt omdat ze de oversteek naar de coronabubbel in Florida niet wilden maken.
Minimum/maximumsalaris
Voor het grote geld moet Allemand dat risico alvast niet nemen, want zij verdient een minimumsalaris van 57.000 dollar (bruto).
Meesseman strijkt daarentegen het maximumsalaris van 215.000 dollar op, nadat ze begin dit jaar voor één seizoen bijtekende bij de Mystics. Nog altijd peanuts in vergelijking met de miljoenencontracten in de NBA, maar niettemin ook veelzeggend over haar status in de WNBA, want slechts zeven van de zo’n 140 speelsters tikken dat maximale loonplafond aan.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier