Niet stap per stap maar in een recordtempo stapelt Max Verstappen de grand-prixzeges op.
Toen Max Verstappen half september pas als vijfde eindigde in de grand prix van Singapore, nadat hij in de maanden ervoor een unieke reeks van tien opeenvolgende zeges had behaald, was hij op zijn zachtst gezegd not amused. Hij zou zich de week erop revancheren, in Japan. Tijdens een padelpartijtje met Christian Horner, zijn teambaas bij Red Bull Racing, voorspelde hij zelfs met hoeveel seconden voorsprong hij zou winnen: 20. Zo gezegd, zo (bijna exact) gedaan: de Nederlander had na een sublieme race 19,387 seconden voorsprong. Goed voor zijn dertiende grand-prixzege van het seizoen én de constructeurstitel voor zijn team.
Komend weekend kan Verstappen de individuele rijderstitel veroveren. Daarvoor hoeft hij in de sprintrace van de GP van Qatar, komende zaterdag, slechts drie punten te behalen. Een eitje voor Mad Max. En als er toch iets zou misgaan, dan krijgt hij de dag daarop een tweede kans in de hoofdrace. Na Qatar resten er nog vijf grand prixs in 2023. Alle spanning zal dan al weg zijn. Hetzelfde gebeurde in 2002 en 1992. Toen staken Michael Schumacher en Nigel Mansell respectievelijk met nog zes en vijf wedstrijden te gaan de wereldtitel op zak. Al waren de seizoenen destijds korter: 17 races in 2002 en 16 in 1992, tegenover 22 nu. Pakt Verstappen in Qatar de titel, dan wordt hij sowieso een van de drie vroegste wereldkampioenen in de formule 1-geschiedenis.
Verstappen kan de kloof met Lewis Hamilton binnen de vier jaar dichten.
Verstappen zou dan zijn derde titel op rij vieren, net na zijn 26e verjaardag. Alleen Sebastian Vettel was nog jonger (25) toen hij voor de derde keer F1-kampioen werd. Daarnaast hebben alleen Juan Manuel Fangio, Michael Schumacher en Lewis Hamilton hem dat voorgedaan.
De Nederlander telt op zijn 26e wel het grootste aantal GP-zeges: 48. Vettel (29) en Fernando Alonso (18) volgen op ruime achterstand. Lewis Hamilton en Michael Schumacher, de nummers een en twee op de ranking met de meeste grand-prixzeges over een totale carrière, hadden op die leeftijd slechts 14 en 10 races gewonnen. Zij bouwden daarna wel een immens palmares op, met elk zeven wereldtitels en respectievelijk 103 en 91 GP-overwinningen. Daarna volgen Vettel (53) en Alain Prost (51), en kort daarachter dus Verstappen (48).
Hamiltons record is nog ver weg, maar als de Nederlander in hetzelfde tempo grand prixs op zijn palmares blijft zetten als de drie (bijna) afgelopen seizoenen (10 op 22 in 2021, 15 op 22 in 2022 en 13 op 16 tot dusver in 2023), dan kan hij de kloof met de Brit binnen de vier jaar dichten, zowel qua F1-titels als qua GP-zeges.
Langere seizoenen
Hamilton zal zijn erelijst allicht niet meer aandikken. Sinds eind 2021 heeft de 38-jarige Brit geen GP meer gewonnen. ‘Max heeft nog een heel lange carrière voor de boeg, dus mijn record gaat er uiteindelijk ook aan’, voorspelde Hamilton al. Extra hulpmiddel voor Verstappen: de steeds langere seizoenen. In 2024 staan er 24 GP’s op de F1-kalender, twee meer dan dit jaar. Ter vergelijking: in Hamiltons topperiode (2014-2020) waren er dat gemiddeld 20 per seizoen.
De vraag is hoelang Verstappen en Red Bull hun hegemonie kunnen aanhouden. De F1-geschiedenis leert dat regeerperiodes geregeld langer duren dan drie jaar en vaak pas eindigen als het reglement op de schop gaat. Dat gebeurt in 2026. Dan worden er stevige aanpassingen doorgevoerd aan de motoren, die vanaf dan ook gebruik moeten maken van volledig duurzame brandstof.
De kans is groot dat Verstappen in de tussentijd blijft domineren als rijder van Red Bull, waar hij nog tot 2028 onder contract ligt. En waar hij zeker op korte termijn nog zal rijden in een auto die chief technical officer Adrian Newey ontworpen heeft. De greatest design mind in de F1-geschiedenis verlengde in juni zijn contract bij Red Bull voor onbepaalde duur. De sublieme stuurvaardigheid van Verstappen gecombineerd met het technische genie van Newey: geen rijder of renstal die in staat lijkt om dat voor 2026 te bedreigen.
