Op 29 december is het tien jaar geleden dat Michael Schumacher bij een skiongeval in de Franse Alpen een schedeltrauma opliep. Sindsdien weet niemand hoe het met de zevenvoudige wereldkampioen Formule 1 gaat.
Toen Netflix anderhalf jaar geleden een documentaire maakte over Michael Schumacher kwam zijn echtgenote Corinna voor het eerst sinds het dramatisch ongeval van de zevenvoudige wereldkampioen Formule 1 aan het woord. Dat was opmerkelijk want tot dan schermde ze zich af van de buitenwereld en kwam ze alleen kijken naar sommige wedstrijden van haar zoon Mick die in 2021 in de Formule 1 debuteerde. Maar ze was, omringd door bodyguards, absoluut niet benaderbaar.
Voor Netflix maakte Corinna een uitzondering. Ze zei met tranen in de ogen dat ze haar man elke dag miste, dat hij er wel is, maar op een andere manier. Dat, voegde ze er geëmotioneerd aan toe, geeft haar de kracht om hem te beschermen, daarom ook had ze een privékliniek laten bouwen waarin er 24 uur op 24 voor hem wordt gezorgd. Hoe met Michael echt ging, of hij comminiceerde, mensen herkende of leefde als een plant, daarover werd zelfs geen tipje van de sluier opgelicht.
Zijn gezondheidstoestand blijft een groot mysterie, ook vandaag nog, 10 jaar na die fatale dag, op 29 december 2013. Toen kwam Schumacher bij een skiongeval in de Franse Alpen op een rots terecht en werd hij ernstig gewond aan het hoofd. Er volgden verschillende operaties en Schumacher werd in een kunstmatige coma gehouden. De internationale media reisden af naar het ziekenhuis van Grenoble, 150 journalisten waren ter plaatse, het leek wel een belegering. Dokters gaven persconferenties, maar ze hielden zich op de vlakte en deden geen enkele uitspraak over de genezingskansen. Toen Schumacher zes maanden na het ongeval uit een coma ontwaakte en naar een gespecialiseerd revalidatiecentrum in Lausanne werd overgebracht hield iedereen de lippen op mekaar. En toen hij dan in september 2014 naar zijn huis in het Zwitserse Gland terugkeerde, bleef het stil. Er was de stille hoop op genezing. Maar ook de wetenschap dat de weg lang en moeilijk zou zijn.
Veel onduidelijkheden
Veel uitspraken en speculaties zijn er sindsdien geweest. Zo zei Ferraribaas Luca di Montezemolo op een gegeven moment dat het absoluut niet goed ging met Schumacher. Meer details gaf hij niet. En het weekblad Bunte Illustrierte titelde een paar jaar na het ongeluk euforisch dat Schumacher weer liep en voerde daarvoor een vertrouwenspersoon op. Het verhaal van het nochtans niet op sensatie beluste tijdschrift werd meteen tegengesproken. Een reactie hoe het dan wel met hem ging, kwam er niet. Wat later pakte een ander geïllustreerd tijdschrift uit met het bericht dat Schumacher helemaal niet meer zou herstellen. Maar wat er precies aan de hand is, dat wist niemand. Zijn toestand werd in één woord samengevat: dramatisch.
Vooral na het ongeval werd er verbeten op nieuws over Schumacher gejaagd. Geen week ging er voorbij of er werd uitgepakt met verhalen. Ze spraken elkaar vaak tegen, ook in bladen van dezelfde uitgeverij. Een journalist verkleedde zich als priester om in het ziekenhuis binnen te geraken, fotografen cirkelden rond zijn villa, ze verstopten zich in het bos of huurden een helikopter, maar niemand slaagde erin een foto van Schumacher te nemen. Opmerkelijk was wel de terughoudendheid van het nochtans op primeurs jagende Bild. Die respecteerde de vraag van de familie naar discretie.
Zo hingen er rond Michael Schumacher veel raadsels. Toen Corinna op een gegeven moment de privéjet van het Formule 1-icoon voor 34 miljoen euro verkocht, voedde dit de veronderstelling dat hij van het ongeval nooit meer zou herstellen. Maar de onduidelijkheden bleven. In welke mate is Schumacher effectief uit een coma ontwaakt? Praatte hij? Herkende hij zijn familie? Wist hij wat er was gebeurd? Het waren vragen zonder antwoorden. En dat zal zo blijven. Voor Michael Schumacher was zijn privéleven heilig. Het is een van de redenen waarom er over hem zo weinig informatie kwam. Ook al vroegen zijn fans een eerlijke update. En zei zijn vroegere manager Willy Weber dat openheid van zaken de mensen die jarenlang met hem samenwerkten zou helpen om met deze tragedie om te gaan. Het waren vergeefse woorden.
Nieuw gezicht
Michael Schumacher heeft het Formule 1 een nieuw gezicht gegeven. Zijn talent spatte op toen hij in 1991 in de Grote Prijs van België zijn middelmatige Benetton op een zevende plaats parkeerde. Het was de springplank naar een carrière waarin hij uitgroeide tot de grootste F1-rijder aller tijden. Veel liever dan in superlatieven wordt zijn waarde in cijfers uitgedrukt. Zeven wereldtitels, 91 Grote Prijzen, 68 pole-positions. Met cijfers hield Schumacher zich echter niet bezig. Hij wilde winnen. Nog meer winnen. Zijn honger viel niet te stillen. Steeds weer was er die drang naar perfectie, de liefde voor de sport. Toen hij op 29 augustus 2004 zijn zevende wereldtitel pakte, vormde er zich in zijn hoofd een nieuwe gedachte. Die droeg de vorm van het cijfer acht.
Michael Schumacher werd gedreven door het egocentrisme van de kampioen. In zijn universum was er maar plaats voor één persoon: zichzelf. Hij keek niet naar collega’s, zelfs niet naar ploegmaats of naar zijn broer Ralf. Dat bracht hem met verkeerde manoeuvres vaak in de vuurlijn van de kritiek, maar Schumacher kon daarmee leven. Hij balanceerde tussen verering en verachting en deed er niets voor om sympathiek gevonden te worden. Toen hij in 2004 tot Duits Sportman van het Jaar werd uitgeroepen, kwam hij niet naar de plechtigheid in Baden-Baden. Iedereen sprak er schande over en noemde het een minachting voor deze prijs. Schumacher was op dat moment met vakantie in Noorwegen. Zoals ieder jaar rond de jaarwisseling. Dan wilde hij in de schoot van de familie de batterijen weer opladen.
Een perfectionist
Bewondering was er wel voor de prestaties van Schumacher, voor zijn uitzonderlijk talent. Overal waar hij reed, stelden ingenieurs hetzelfde vast: hij drukt na de bochten net iets vroeger het gas in, hij snijdt die bochten ook anders aan, hij kan heel lang hetzelfde ritme aanhouden en verstond altijd de kunst om op het juiste moment de juiste entourage rond zich te verzamelen. Hij was een perfectionist zoals er weinig zijn geweest. Hij reed nog testronden terwijl de andere piloten al in het hotel waren. Hij discussieerde met ingenieurs terwijl anderen al lang sliepen. Hij boog zich over motoren, soms zaten zijn handen zelfs onder de olie.
Schumacher wilde dat het met de auto goed ging, want dan, zei hij, ging het ook met hem goed. Bij hem ging het steeds om het rijden op zich, niet om de glitter en glamour. Hij was een heerser die over alles controle wilde hebben, de leidinggevende persoonlijkheid van het team. De Duitser installeerde als het ware een soort laboratorium voor hoge snelheid. Hij nam enorm veel risico’s, maar crashte zelf maar één keer met hoge snelheid. Het maakt zijn ski-ongeval nog bitterder.
De menselijke kwaliteiten van Michael Schumacher waren niettemin voer voor discussie. Dat is vreemd want als hij naar iets streefde, dan was het naar respect. Hij vond dat belangrijker dan welke zege dan ook. Maar zo kwam Schumacher niet over. Zijn koude arrogantie, zijn afstandelijkheid, zeker in Duitsland worden dat soort kampioenen niet vlug in de armen gesloten. Dat hij eerder verlegen was, zoals vrienden vaak zeiden, werd niet geloofd. En dat hij doorgaans goed gehumeurd was, maakte hem niet sympathiek. Een bizar dualisme. Er was iets in Schumacher dat velen afstootte. Hij was te zelfverzekerd en straalde dat ook uit. Zeker vanaf het moment dat hij met veel egards door Ferrari werd binnengehaald en er helemaal uitgroeide tot de heerser van het circuit.
Leedvermaak
Veel leedvermaak was er dan ook toen Michael Schumacher er in 2010 bij Mercedes niet in slaagde een comeback te vieren. Hij leerde om in de achtergrond te knokken, met een wagen die te weinig competitief was maar waarvoor hij later wel pionierswerk verrichtte. Lewis Hamilton en Nico Rosberg konden ervan profiteren. Maar wat er toen, als figurant, in hem omging, kon je niet raden.
Schumacher toonde weinig gevoelens. Alleen toen hij in 2003 de Grote Prijs van San Marino won, vocht hij op het podium tegen de tranen. Tussen de kwalificatieritten door was Schumacher van Imola naar Keulen gevlogen, waar hij aan het ziekbed de laatste momenten van zijn in coma gevallen moeder bijwoonde. Dat hij de tranen bedwong, hoort bij het verdedigingsmechanisme dat alle autorenners leren hanteren.
Michael Schumacher was een mysterieuze man met vele gezichten. Het respect voor hem is er eigenlijk pas helemaal na dat dramatisch skiongeluk gekomen. Zijn familie werd bedolven onder de brieven, er kwamen geschenken, Schumachers vrouw noemde de deelneming van de mensen hartverwarmend. Ook haar leven veranderde drastisch. Zij nam het imperium van haar man over. Schumacher zou een vermogen van 700 miljoen euro hebben opgebouwd.
Af en toe krijgt Michael nog bezoek van mensen uit de Formule 1-wereld. Zoals de voormalige Formule 1-baas Jean Todt die dan graag de indruk geeft van alles op de hoogte te zijn. Maar, op een paar oppervlakkigheden na, helemaal niets vertelt.
Zo wil de familie het en zo zal het ook blijven. De gezondheidstoestand van Michael Schumacher, die op 3 januari 55 jaar wordt, behoort tot de privésfeer. Vandaar dan ook dat Corinna, op een paar races van haar zoon na, nooit buiten komt. Ze is bang om aangesproken te worden en leeft als een gevangene in haar huis. Al tien jaar lang.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier