Zondag werd Lewis Hamilton, met nog twee races te gaan, voor de vijfde keer wereldkampioen. Wie kijkt daar nog van op?
Wat het seizoen van Ferrari en Sebastian Vettel moest worden, eindigde nog maar eens in een triomftocht van Mercedes en Lewis Hamilton.
De kaarten waren al een tijdje geschud. In Sotsji, de 16e GP van het seizoen, zou de Duitser zijn laatste troeven op tafel gooien: ‘ Do or die‘, schreef de onlineredactie van de BBC. Vettel bezweek. Nog maar eens. Hamilton klopte de nagel in Vettels doodskist nog wat dieper, maar rekende zich nog niet rijk. ‘Ik heb de beker nog altijd maar met één hand vast.’
De Brit moet ongetwijfeld teruggedacht hebben aan 2007, zijn debuutseizoen, toen hij in zijn McLaren met een voorsprong van vier punten op Fernando Alonso en zeven op Kimi Räikkönen aan de laatste grand prix in Brazilië begon. De Fin won en Hamilton werd pas zevende, waardoor hij de wereldtitel met één puntje verloor. In 2010 had Alonso in Abu Dhabi een bijna zekere wereldtitel op de afsluitende grand prix verspeeld. Vettel won en pakte, 23 jaar en 134 dagen jong, zijn eerste (van vier wereldkampioenschappen).
Neen, aan voorspellingen zou hij zich nooit meer wagen, herhaalde Hamilton dit seizoen een aantal keer. ‘Het belangrijkste is dat ik me gezonder, gelukkiger en sterker dan ooit voel.’
De resultaten gaven hem gelijk. Na het zomerreces was hij in zijn Mercedes ongenaakbaar. Heel even kon Vettel met een zege in de GP van België de schijn ophouden, in de volgende vier grands prix was Hamilton untouchable: winst in Monza – in de achtertuin van Ferrari -, Singapore, Rusland én Japan. De concurrentie stond erbij en keek ernaar. ‘Lewis is buiten categorie. Ik heb hem nog nooit zó goed zien rijden’, verwoordde Daniel Ricciardo (Red Bull) de gevoelens van onmacht.
Hamiltons verklaring? ‘Ik haal meer uit de wagen dan wat iedereen bij ons – ook ingenieurs en technici – voor mogelijk hield. Dát is de taak van een F1-rijder. We zijn nog dichter naar elkaar toegegroeid. Op het einde van het vorige seizoen kreeg ik wat kritiek. Het team vond dat ik in bepaalde races meer uit de wagen had moeten halen. Dat was hard om te horen, zeker als je net wereldkampioen bent geworden, maar in plaats van me te verdedigen, ben ik ermee aan de slag gegaan. Dat is de enige manier om als team vooruitgang te boeken. Ik heb het gevoel dat ik de voorbije jaren nog meer een constructieve teamspeler ben geworden. Het team daagt me uit en we proberen samen naar antwoorden te zoeken.’
De kracht van de ploeg, die sinds 2014 de grid domineert: vier wereldtitels voor Hamilton en eentje voor Nico Rosberg (2016), vijf opeenvolgende wereldkampioenschappen bij de constructeurs. En: Mercedes presenteert zich nóg meer als een team waar de verhouding tussen de twee rijders duidelijk is. Daar heeft ook Valtteri Bottas zich bij neergelegd. ‘Valtteri hoort het niet graag als we hem de ideale wingman noemen, maar hij luistert naar de teamorders. Ook dat is de kracht van ons team.’
