De Belgian Cats boekten tegen Australië, het nummer twee van de wereld, een historische zege (85-70) in de eerste groepsmatch van het olympische basketbaltoernooi. Wat waren de sleutels tot die stunt? Een analyse.
1. (Weer) een grootse Emma Meesseman
Emma Meesseman bewees al vaker dat ze op de grote momenten grootse dingen kan laten zien en dat was ook het geval in haar eerste olympische wedstrijd: met 32 punten strandde ze op 1 punt van haar persoonlijke puntenrecord bij de Cats (in officiële wedstrijden). Een record dat ze tijdens de kwartfinale van het voorbije EK, tegen Rusland, had neergezet.
De West-Vlaamse werkte tegen Australië dan ook weer af aan een hoog percentage: 14 op 24 field goals. Ze voegde daar nog eens 9 rebounds, 5 assists, 4 steals en 1 blockshot aan toe. Niet toevallig scoorden de Cats 19 punten meer dan Australiërs in de 34 minuten en 32 seconden dat Meesseman op het terrein stond.
Met haar vier steals was ze bovendien ook in defense zeer belangrijk. De verdediging van de Cats dwong de Opals op die manier tot 14 turnovers, terwijl de Belgische vrouwen zelf amper vijf keer de bal verloren.
2. Passingspel voedt verschillende aanvalsopties
De Belgian Cats pakten weer uit met hun kenmerkende passing game, gebaseerd op een vlotte balcirculatie. Dat bleek ook uit hun assists vs. field goals-verhouding: 25 van hun 33 veldkorven, of 76 procent, scoorden ze na een assist van een teamgenote.
Met Julie Allemand als de regisseur bij uitstek: 11 assists. Daarnaast scoorde ze ook 16 punten, duidelijk frisser en scherper dan op het voorbije EK, waar ze goede en minder goede wedstrijden afwisselde. Als de Waalse dit niveau kan aanhouden, als leidster naast Meesseman, dan zullen de Cats nog veel teams voor defensieve problemen stellen.
Ook omdat ze met Antonia Delaere, die al de revelatie was van het voorbije EK, een derde scoreoptie hebben gevonden: na gemiddeld 11 punten op het EK was Delaere tegen Australië goed voor 17 punten, waaronder drie driepunters.
3. Teamspirit
‘Het is puur door het vertrouwen in het team en de liefde voor elkaar dat we ervoor zijn blijven gaan en deze match hebben kunnen winnen’, zei Emma Meesseman na de match. Zij was daar de verpersoonlijking van: meer dan ooit wierp ze zich op als leidster, haar ploeggenotes continu aanmoedigend.
Maar niet alleen zij: toen Kim Mestdagh in de slotminuten de zege definitief vastlegde en ze na haar korf op het parket belandde, snelden haar vier ploeggenotes toe om haar recht te trekken.
Opvallend ook: hoe de bankspeelsters, aangevoerd door veterane Ann Wauters en de verbaal altijd sterk aanwezige Marjorie Carpreaux, in het vierde quarter bij elke aanval van de Australische dames luidop ‘defense’ riepen – duidelijk te horen in een zaal zonder toeschouwers.
Wauters en Carpreaux stonden nochtans geen minuut op het terrein, maar speelden zo ook hun rol in een ploeg waar de team chemistry van afdruipt. Meer alleszins dan bij de Australische Opals, die als los zand speelden en zwak acteerden – die nuance moet bij deze verrassende zege van de Cats óók gemaakt worden.
Die teamspirit wordt hoe dan ook een grote factor in een toernooi waarbij de mentale belasting, door alle strenge coronamaatregelen, groter is dan ooit.
Zaak is nu vooral om met grote cijfers te winnen van het ‘zwakke’ Puerto Rico en zo de leidersplaats in de groep te verzekeren, nog voor de laatste poulematch tegen China. Zo kunnen de Cats zo lang mogelijk het onverslaanbare Team USA vermijden.
Al dan niet tot in de finale…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
