Met een vierde overwinning (110-114) tegen de Golden State Warriors (4-2) in de NBA Finals wisten de Toronto Raptors zich afgelopen nacht in Oakland voor de eerste keer tot NBA-kampioen te kronen. En dat is niet enkel goed nieuws voor Canada, maar ook voor de hele NBA.
De Toronto Raptors zagen het levenslicht in 1995 en zijn vandaag de enige niet-Amerikaanse ploeg in de NBA, de belangrijkste basketbalcompetitie ter wereld. De andere Canadese ploeg die dat jaar werd opgericht, de Vancouver Grizzlies, zouden zes jaar later namelijk verkassen naar Memphis, de grootste stad van de Amerikaanse staat Tennessee.
De Raptors moesten na hun oprichting slechts drie jaar wachten op een speler die het team kon dragen. In 1998 werd ‘Half-man Half-amazing’ Vince Carter gedraft (tijdens de jaarlijkse draft worden nieuwe spelers door teams gekozen, nvdr.) door het team en vervoegde hij zijn neef Tracy McGrady die een jaar eerder naar Toronto trok.
De twee jonge sterren, die beiden vooral in andere teams een indrukwekkende carrière zouden uitbouwen met vijftien gezamenlijke optredens in All-Star Games (In de jaarlijkse All-Star Game nemen de beste spelers van de NBA het tegen elkaar op, nvdr.), ontketenden een basketbalgekte in Toronto die tot op de dag van vandaag niet ging liggen.
De impact die Carter had in Canada is moeilijk te overschatten. The Carter Effect, de documentaire die u op Netflix terugvindt, toont het succes (en het pijnlijke einde) van Carters tijd in Canada.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
En hoewel Carter zijn Raptors in 2000 tot hun eerste optreden in de playoffs leidde en zelfs in 2001 tot de halve finales van de Eastern Conference bracht (de NBA is onderverdeeld in twee conferenties, de beste teams van elke conferentie nemen het in de NBA finals tegen elkaar op, nvdr.), werd de ster nooit omringd met voldoende talent om een kampioenschap binnen te halen.
Heropbouw
Laten we doorspoelen naar 2006, wanneer voormalig Nigeriaans basketbalspeler Masai Ujiri, die onder andere nog enkele seizoenen in België speelde, director of global scouting werd voor Toronto. Later werd Ujiri general manager voor de ploeg, voor hij enkele jaren naar Denver trok alvorens terug te keren naar Toronto, waar hij momenteel voorzitter is.
Niemand achter de schermen is meer verantwoordelijk voor het succes van de Raptors vandaag dan Ujiri. Het team had het steevast moeilijk om talentvolle spelers naar Canada te lokken, waardoor Ujiri al snel begreep dat hij enkel een sterke ploeg kon opbouwen met slimme trades en goede draft-keuzes. Met enkele meestervolle ingrepen legde Ujiri de basis voor de ploeg die vannacht geschiedenis heeft geschreven.
Uniek team
Die ploeg werd het afgelopen jaar gedragen door small-forward (Een van de vijf standaardposities bij basketbal, nvdr.) Kahwi Leonard. Tot vorig seizoen speelde Leonard voor de San Antonio Spurs waarmee hij in 2014 NBA-kampioen werd. Hij onderscheidt zich door zijn ingetogen en nederig karakter. Leonard werd geboren in Los Angeles, waar hij op jonge leeftijd door middel van American football en later basketbal afstand kon nemen van een gevaarlijke omgeving gekenmerkt door bendegeweld en drugs.
Maar een team bestaat uit meer dan één speler en het zijn net de prestaties van de teamleden van sluitstuk Leonard die veel van hun succes in deze play-offs verklaren. En die teamleden (mét veel ervaring in de play-offs, vooral voor andere teams) kunnen in twee groepen onderverdeeld worden. Enerzijds zijn er de spelers waarvan gedacht werd dat ze hun beste jaren in de competitie al achter zich hadden: de Spaanse Marc Gasol, de Congolees-Spaanse Serge Ibaka, en Kyle Lowry. Anderzijds zijn er de jonge spelers die uitstekende prestaties optekenden en een mooie toekomst voor zich hebben: de Kameroense Pascal Siakam (die hoogstwaarschijnlijk op het einde van dit seizoen tot Most Improved Player Award wordt gekroond, nvdr.), Norman Powell en scherpschutter Fred VanVleet.
Waarom de NBA tevreden kan zijn
Het internationaal roster van de Toronto Raptors is een van de redenen waarom de NBA en diens commissioner Adam Silver ongetwijfeld tevreden zijn met de uitslag van deze play-offs.
Silver maakt er geen geheim van dat hij in de toekomst kijkt naar een verdere (internationale) uitbreiding van de NBA. ‘We zouden in nog andere landen kunnen belanden’, zei hij onlangs tegen sportjournalist Stephen A. Smith. ‘Technologie en transport veranderen en als we echt een wereldwijde competitie willen zijn, is het onvermijdelijk dat we op termijn uitbreiden naar andere plekken.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Veel van het (commerciële) succes van de NBA ligt vandaag al buiten de Amerikaanse grenzen, waar basketbal het onderspit moet delven tegen meer populaire sporten als American football. Met de NBA Global Games, wedstrijden die gespeeld worden buiten de Verenigde Staten en Canada, weet de competitie zich al sinds 1978 internationaal populair te maken. Van Mexico tot Tokio, de NBA zorgt voor haar fans.
Dat internationale spelers zoals de Duitser Dirk Nowitzki, de Chinees Yao Ming en meer recent Giannis Antetokounmpo – de zoon van Nigeriaanse immigranten in Athene – en de Sloveen Luka Doncic mooie carrières doorlopen in de NBA ondersteunt het internationale karakter van de competitie. Een eerste kampioenschap voor het enige niet-Amerikaanse team past perfect binnen de lange termijnstrategie van de NBA.
Een andere reden waarom men niet treurt in het hoofdkwartier van de NBA, is de voorgeschiedenis van het team. Zoals gezegd slaagde Toronto erin een fantastisch team samen te stellen door middel van slimme strategische keuzes, net zoals de NBA het wil. Wat sommige teams de laatste jaren daarentegen doen is zo slecht presteren tijdens de reguliere competitie dat ze in de draft kunnen rekenen op een vroege en dus goede keuze. De NBA houdt natuurlijk niet van deze praktijk, ook bekend als tanking, omdat de doorzichtige strategie vooral voor slecht basketbal zorgt en dus minder commercieel potentieel. De recente hervorming van de draft moest deze strategie minder succesvol maken en hoewel het nog vroeg is om te evalueren, lijkt dit te lukken. Een kampioenschap voor een team dat expliciet niet koos voor tanking maakt Silver ongetwijfeld erg blij.
En daarnaast zijn er natuurlijk nog de unieke fans – inclusief Canadees premier Justin Trudeau – waar Toronto op kan rekenen, aangevoerd door rapper Drake, geboren en getogen in Toronto, of the Six. En hoewel de fans niet steeds keurig gedrag vertoonden, zoals wanneer er gejuichd werd toen Kevin Durant tijdens de vorige wedstrijd met een achillesblessure het terrein moest verlaten of toen Drake op de vingers moest getikt worden door Adam Silver omdat hij zich vanop de eerste rij te vaak mengde in het spel, kan Toronto rekenen op enorm véél en trouwe fans die dit kampioenschap meer dan verdienen en er lang genoeg op gewacht hebben.
Zege
Maar fans winnen geen kampioenschappen. De reden waarom de Raptors kampioen zijn, is hun uitstekend verdedigend werk. De afgelopen jaren wist Golden State, een van de beste aanvallende teams uit de geschiedenis van de sport, dankzij het talent van spelers als Stephen Curry, Klay Thompson en Kevin Durant, alle andere teams te verslaan.
Maar de dagen van ultra-aanvallende teams die vooral rekenen op driepunters lijken geteld. Verwacht wordt dat veel teams de komende seizoenen hun lessen gaan trekken uit de zege van Toronto en hun verdedigende prestaties stevig zullen opkrikken.
Toegegeven, Golden State moest tijdens deze play-offs afrekenen met veel blessures, van Kevin Durant die slechts enkele minuten speelde in deze play-offs tot Thompson (tot tweemaal toe), DeMarcus Cousins en Kevon Looney. Maar laat dat geen excuus zijn, ook superster Kahwi Leonard kampt met een blessure en Golden State heeft voldoende talent aan boord om de leemtes te vullen. Dat gebeurde niet en het zijn vooral de gebrekkige prestaties van bepaalde spelers die Golden State genekt hebben.
Met de zege voor Toronto lijkt er een einde te komen aan een dynastie. De Golden State Warriors werden de afgelopen twee jaar, net als in 2015, kampioen. Maar er is een grote kans dat ze volgend jaar niet meer zullen kunnen rekenen op superster Kevin Durant, die aan het revalideren zal zijn van zijn blessure. Daarenboven werd de allerlaatste wedstrijd die ooit gespeeld werd in de intussen wereldberoemde Oracle Arena in Oakland, Californië, het verlies afgelopen nacht tegen de Raptors. De Golden State Warriors verhuizen volgend seizoen namelijk naar San Francisco. Qua symboliek kan dit tellen.
Toekomst
De meest gehoorde kritiek op de NBA de afgelopen jaren draaide om een zogenaamd gebrek aan parity, het feit dat er slechts enkele topteams een kans maken op een titel, terwijl voor vele teams al bij aanvang van het seizoen vastligt dat een kampioenschap onmogelijk wordt. De dominantie van de Golden State Warriors de afgelopen jaren speelt hier ongetwijfeld een rol.
Met een overwinning van Toronto op Golden State, mag deze kritiek begraven worden. Meer nog, de NBA staat er beter voor dan ooit. Naast het internationaal succes zal de eerste keuze in de NBA draft, Zion Williamson, volgend jaar naar de New Orleans Pelicans trekken om een slaperig team (met of zonder huidig superster Anthony Davis, die mogelijk vertrekt) wakker te schudden. Er wordt verwacht dat Zion Williamson, net als eerder Lebron James, een speler wordt die de NBA het komende decennium zal kleuren. Het wordt afwachten hoe goed Williamson kan presteren in de NBA, maar hij is een uniek atleet en heeft alvast enorm veel potentieel.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zelfs als Williamson onderpresteert of meer tijd nodig heeft om door te groeien tot een superster, gaat het goed met het talent in de NBA. Verschillende teams hebben beloftevolle en unieke spelers aan boord die voor mooie storylines zorgen, niet onbelangrijk voor een NBA die sinds Michael Jordan steunt op de persoonlijkheden van supersterren die het als moderne superhelden voorstelt aan het publiek.
En de NBA verdient het succes. De manier waarop Adam Silver en zijn NBA bijvoorbeeld omgaan met bezorgdheden van spelers toont het volwassen karakter van een competitie die niet bang is om te moderniseren, zowel op technisch als moreel vlak. NBA-supersterren mogen zichzelf zijn in publieke optredens, coaches mogen zich politiek uitspreken… Dit zijn allemaal vrijheden die niet evident zijn in de Amerikaanse sportwereld. We kunnen alleen maar hopen dat de NFL, de American footballcompetitie, goed oplet wanneer Adam Silver spreekt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
