Cédric Van Branteghem leidt eerste keer Memorial Van Damme

Cédric Van Branteghem (38) nam de fakkel over van Wilfried Meert als meeting director van de Memorial Van Damme. In Sport/Voetbalmagazine vertelt hij wat daar allemaal bij komt kijken.

Op 1 september 2015, bijna exact twee jaar geleden, begon Van Branteghem als Meerts assistent. Een goed jaar later zaten de twee opnieuw samen. “Wilfried vond, na veertig Memorialedities, het tijd om de fakkel door te geven”, vertelt Van Branteghem. ‘Ik was vereerd, maar ook bang. Ben ik wel klaar? Als atleet heb ik echter geleerd dat schrik stimulerend kan werken. En echt hélemaal klaar ben je nooit. Je moet het gewoon dóén. Dat Wilfried mij als zijn opvolger aanduidde, gaf me bovendien het vertrouwen dat ik de capaciteiten bezat.”

Hij kan teren op de ervaring die hij opdeed in het bedrijf van zijn vader. “Ik ben een heel lieve mens, maar kan, mede door die periode bij Edan, ook keihard onderhandelen. Neen is neen. Sommige atleten gaan er bijvoorbeeld vanuit dat ze recht hebben op x euro startgeld in de Memorial. Nochtans verdelen we, als finale van de Diamond League, een enorme prijzenpot – tot 50.000 dollar voor de winnaar van elk nummer. Ik durf dat te challengen. Tegen een manager vlakaf te zeggen: ‘Wij verkopen geen ticket meer door jouw atleet.’ Daar maak je geen vrienden mee, maar ik kijk naar het bredere plaatje, ten voordele van de atletiek. Prestaties moeten we belonen, geen aanwezigheid.”

Door de nieuwe formule van de Memorial, als Diamond Leaguefinale, was er van onderhandelen met managers dit jaar wel minder sprake. “De top acht zijn sowieso geplaatst. Alleen als een van die acht afviel, gingen we op zoek naar een andere atleet. Wilfried moest daarentegen in het verleden altijd zelf zijn banen invullen, op uitnodiging dus. Dat maakte het voor mij iets makkelijker. De meeste toppers komen sowieso.”

In zijn nieuwe functie ontmoet Van Branteghem de grootste bobo’s – van IAAF-voorzitter Sebastian Coe tot IOC-lid/prins Albert van Monaco – maar starstruck is hij niet. “Nooit geweest, al was ik vorig jaar in Rio toch even onder de indruk van Carl Lewis, mijn jeugdidool. Met hem heb ik wel een selfie genomen, en heb ik zelfs een paar pinten gedronken. En dan blijkt ook hij een mens van vlees en bloed. Usain Bolt heb ik nog niet gesproken, maar ik kan wel zijn manager, Ricky Simms, opbellen.

“Als ik me voorstel als ‘meeting director’, klinkt het trouwens nog altijd wat raar en stoeferig – het bekt moeilijk. (lacht) Wellicht zal ik het ook pas vrijdag, tijdens de Memorial, echt beseffen dat ik nu de touwtjes in handen heb.”