Belgische medaillekandidaten: Jaouad Achab jaagt in Tokio op het laatste puzzelstukje

Hij won medailles in alle grote competities, maar op de Olympische Spelen van Rio 2016 liep het mis. In Tokio wil taekwondoka Jaouad Achab (28) komende zomer die ontgoocheling uitwissen. Deel één van onze reeks over Belgische atleten die kans maken op olympisch eremetaal.

Er zijn zo van die sporters die alle prijzen pakken. Gemotiveerd, gepassioneerd, getalenteerd: alles hebben ze om de kampioenen van hun sport te worden. De 28-jarige Jaouad Achab behoort tot deze categorie. Als drievoudig Europees kampioen, wereldkampioen, universitair wereldkampioen en winnaar van vele grote toernooien jaagt hij nu op het enige wat nog ontbreekt: een olympische medaille. Gebrand op revanche, na zijn teleurstellende vijfde plaats in Rio 2016.

Als nummer één op de wereldranglijst en winnaar van alle grote wedstrijden in het anderhalf jaar ervoor, arriveerde Jaouad Achab er als de topfavoriet. ‘Iedereen, ook ikzelf, dacht dat ik goud ging winnen. Omgaan met die druk was niet gemakkelijk, zeker niet op zo’n groot event. Dan is het moeilijk om geconcentreerd te blijven’, zegt Achab.

De Belg begon zijn toernooi met twee gemakkelijke overwinningen, maar in de halve finale stortte alles in elkaar. ‘De Rus Alexey Denisenko had ik dat jaar al verslagen, maar toen maakte ik een domme fout door voor het einde naar de klok te kijken, wat me de finale en een gegarandeerde medaille kostte. Ik was er echt dichtbij, ontzettend jammer.’

Veel atleten zouden na zo’n ontgoocheling in een dip belanden, maar Achab wist zichzelf te motiveren. De resultaten volgden al snel: slechts enkele maanden na Rio was hij al finalist in de GP van Bakoe. ‘Ik heb zoveel plezier in mijn sport dat motivatie geen probleem is. Gezien mijn verleden – mijn komst uit Marokko, de aanpassing in België, de blessures, alle uitdagingen – was vijfde eindigen op de Spelen al een enorme prestatie. Geen enkele Belgische taekwondoka had dat ooit voor elkaar gekregen.’

In een onrustig vaarwater

Het nieuw ingeslagen pad naar de Spelen van Tokio liep echter niet over rozen. ‘Regelmaat is erg moeilijk te bereiken’, zegt Achab. ‘Een knalprestatie neerzetten is mooi, maar continu aan de top blijven, is iets moeilijker. Ik heb soms diep gezeten en moest begeleid worden door psychologen.’ Vooral 2017 was een zwaar jaar voor de taekwondoka, die het vertrek van zijn coach Karim Dighou naar de Australische nationale ploeg moeilijk kon verteren.

Verweesd door diens vertrek verloor Achab in de kwartfinales van het WK 2017 en in de eerste rondes van grote toernooien waar hij normaal gemakkelijk won. Op het EK van 2018 sneuvelde hij opnieuw in de kwartfinales. ‘Veel mensen dachten dat dat het einde was, zelfs mijn familie. Ze zeiden dat het genoeg was, maar ik vocht terug. De buitenwereld ziet die slechte momenten niet altijd, maar ze maken deel uit van een carrière en je moet ze kunnen overwinnen.’

Zoals zo vaak geeft een goed resultaat een duwtje in de juiste richting. Voor Jaouad Achab was dat een bronzen plak op het WK in Manchester, in mei 2019. ‘Dat heeft me enorm gemotiveerd. Ik had zelfs goud kunnen behalen, want van de twee finalisten had ik al gewonnen. Maar ik zat zodanig in de put dat die derde plaats al best goed was. Het deed me beseffen dat ik nog steeds kon winnen. En mijn derde Europese titel ( in november 2019, in Bari, na 2014 en 2016, nvdr) heeft dat bevestigd.’

Wachten op Tokio

Alle focus gaat nu uit naar de uitgestelde Spelen van Tokio. ‘Ik ben gekwalificeerd, was er vorig jaar al klaar voor na mijn medailles op het WK en EK van 2019. Het uitstel is echter geen probleem. Door dat extra trainingsjaar kan ik misschien nog beter worden’, onderstreept Achab, die al maandenlang stevig in de top vijf van de olympische ranglijst staat en weer een van de favorieten in zijn categorie -68 kg is.

Net als in Rio zal de taekwondoka in deze categorie moeten vechten, hoewel hij gewoonlijk in de -63 kg aantreedt. Het aantal categorieën wordt op de Spelen immers gehalveerd. Geen probleem voor Achab. ‘Buiten de wedstrijden zit ik op 68 kg, dus ik kan op dat gewicht blijven en ook in deze categorie vechten. Ik heb echt geluk, ik kan gemakkelijk onder de 63 kg komen of erboven blijven, waardoor ik in twee categorieën kan vechten. Een zegen, want ik heb al atleten gezien die bloed lieten prikken of hun haar knipten om een paar gram kwijt te raken. Dat moet ik gelukkig niet doen’, lacht hij.

De verandering van gewichtsklasse heeft geen invloed op de kansen van Jaouad Achab. Hij bereidt zich gemotiveerd en sereen voor, ook al onderging hij in december 2020 nog een handoperatie waardoor hij zes weken niet met contact kon trainen. Beroering was er drie maanden ervoor wel toen Achab, zijn vrouw Indra Craen, zijn broer Badr en Raheleh Asemani ( ook vijfde op de Spelen van Rio, nvdr) de Vlaamse federatie inruilden voor de Waalse. ‘Ik heb dat gedaan omdat veel zaken bij de Vlaamse bond me niet meer aanstonden. Al heel lange tijd trouwens, sinds ik er als atleet begon. Niet zozeer met de werking van de federatie op zich, ik had vooral problemen met bepaalde mensen. Door alles wat er gebeurd was, kon ik niet meer mijn topniveau bereiken. Zo hebben we een nieuwe omgeving gezocht waar ik wél in alle gemoedsrust kon trainen en kon focussen op de Spelen.’

Toch zijn die volgens Achab niet zijn enige doel van dit jaar. ‘Voor Tokio is er eerst nog het EK ( begin april, in Sofia, nvdr). Ook daar wil ik al winnen, zoals in álle toernooien trouwens. Maar het doel is om tijdens de Spelen op mijn sterkst te zijn. En deze keer wél met een medaille terug te keren naar België.’

Door Samuel Gothot