Nogal wat beloftevolle Belgische sporters staken afgelopen jaar met veel overtuiging hun neus aan het venster. Een van hen is de Antwerpse judoka Matthias Casse (20), wereldkampioen bij de junioren in de klasse tot 81 kilogram. In Deze Week vertelt hij over zijn overstap naar de senioren: ‘Die druk van buitenaf is er misschien wel, maar die voel ik niet.’
Een Belgische wereldkampioen judo bij de junioren was bij de mannen geleden van 1986, toen Johan Laats hetzelfde flikte in de klasse -78 kilogram. Matthias Casse leverde dus een straffe prestatie af door die wereldtitel te pakken, maar veel tijd om achterover te leunen is er niet.
Feestmaand of niet, tot midden december vertoefde ’s lands meest beloftevolle judoka in Japan, waar hem een keiharde voorbereidingsstage op volgend seizoen wachtte. Ondertussen liepen zijn ‘normale’ trainingsweken – lees: ongeveer twintig uur judo-, kracht- en conditielabeur – gewoon door. Al krijgt Matthias Casse straks wel even respijt om samen met familie en vrienden van de feestdagen te genieten. Zij het niet al te lang.
Wat is je eerstvolgende grote sportieve doel?
MATTHIAS CASSE: O, in januari begint het nieuwe seizoen al meteen. Ik ga eerst nog op trainingsstage in het Oostenrijkse Mittersill. Van 19 tot en met 21 januari staat in Tunis de eerste Grand Prix op het programma. Dat beschouw ik als mijn eerste voorbereidingswedstrijd op het EK van eind april in Tel Aviv. Dat is het eerste grote doel in 2018.
Met welk gevoel blik je terug op het bijna afgelopen jaar?
‘Aan stoppen met school heb ik nog geen seconde gedacht’
CASSE: Een heel tevreden gevoel. Vooral omdat ik merk dat ik steeds beter en beter begin te presteren. Dat is uiteraard een enorme stimulans. In 2017 heb ik mijn vooropgestelde doelen behaald door bij de junioren de wereldtitel te veroveren, op een meer dan behoorlijk niveau bij de senioren mee te draaien en er zelfs al medailles te winnen, en bij die senioren met een negentiende plaats al een goeie ranking op de wereldranglijst te hebben. Ik kan dus niet anders dan besluiten dat 2017 meer dan geslaagd is.
Wat beschouw je als je mooiste moment van 2017?
CASSE: Tja, als je ziet hoe lang het al geleden is dat er nog eens een Belgische juniorenjudoka bij de mannen wereldkampioen geworden is, kan ik niet anders dan dat moment eruit te pikken. Dat was echt een onbeschrijflijk gevoel waarover slechts weinigen kunnen meepraten.
Geen pieken zonder dalen. Wat is de grootste ontgoocheling die je is bijgebleven?
CASSE: Goh, op het EK in Warschau was ik een van de grote favorieten voor het goud, omdat ik tot dan nog maar één kamp bij de junioren verloren had. Mede door de enorme druk die dat met zich meebracht, ben ik daar in de tweede ronde al gesneuveld. Dat was natuurlijk een grote ontgoocheling. Nochtans was het op papier een kamp die ik nooit had mogen verliezen, maar ook dat is judo… (zucht)
De verslagenheid was enorm. Gelukkig heb ik dat gevoel snel kunnen omkeren dankzij mijn coach Mark Van Der Ham. Het werd uiteindelijk zelfs een motivatie om op het WK wel die gouden medaille te pakken.
Met welke ambities duik je straks het nieuwe jaar in?
‘Het is goed dat ik naast het judo nog iets heb waarop ik me volledig kan focussen.’
CASSE: Vanaf januari staan er voor mij enkel nog wedstrijden bij de senioren op het programma. Dan begint het echte werk. (lacht) Het niveauverschil tussen de junioren en de absolute top is heel groot, dus is het helemaal niet zo evident om die stap te zetten. Om daar alvast wat aan te wennen, nam ik de voorbije jaren al regelmatig deel aan seniorenwedstrijden, onder meer op het EK. In die categorie heb ik toch ook al mijn visitekaartje kunnen afgeven. Ik won zelfs al een Grand Prix-medaille. Dat geeft me het nodige vertrouwen.
Ik ben ervan overtuigd dat ik in 2018 ook in de prijzen kan vallen op Grand Prix- en Grandslamtoernooien. Na het EK begint de olympische ranking trouwens en daar wil ik van meet af aan goed op staan.
Wanneer zal 2018 voor jou geslaagd zijn?
CASSE: Als ik voel dat ik na volgend jaar van iedereen kan winnen en mijn prestaties in stijgende lijn blijven evolueren.
In hoeverre merk je nu al dat de druk op je schouders groter geworden is na je knalprestatie in Zagreb?
CASSE: Wereldkampioen worden is natuurlijk fantastisch. Veel mensen kijken naar je op… (aarzelt even) Kijk, die druk van buitenaf is er misschien wel, maar die voel ik niet. De enige druk die ik voel, is de druk die ik mezelf opleg. En wat dat betreft is er, ondanks die wereldtitel, helemaal niks veranderd.
Alsof het allemaal nog niet zwaar genoeg is, combineer je dat alles ook nog eens met een niet zo evidente schoolrichting. Wat doe je precies?
CASSE: Ik studeer chemie met als afstudeerrichting procestechnologie aan de Karel de Grote Hogeschool in Hoboken. No worries, ik bespaar je de details. (lacht) Door mijn razend drukke topsportagenda splits ik wel mijn jaren op. Zo zit ik momenteel in het tweede deel van het tweede jaar.
‘Als alles goed verloopt, kan het evengoed gebeuren dat ik voor de rest van mijn leven in het judowereldje blijf en dus nooit iets met mijn diploma ga doen. ‘
Chemie is uiteraard iets compleet anders dan op de mat staan en dat vind ik net een groot pluspunt. Het is goed dat ik naast het judo nog iets heb waarop ik me volledig kan focussen. Het is een goeie afleiding voor de vele competitiedagen.
In hoeverre wil je dat diploma ooit daadwerkelijk verzilveren?
CASSE: Het is toch vooral bedoeld om enige zekerheid achter de hand te houden. Stel dat ik door bepaalde omstandigheden niet meer op het hoogste niveau kan trainen en kampen, wil ik de rest van mijn leven toch nog iets kunnen doen dat ik graag doe. Als alles goed verloopt, kan het evengoed gebeuren dat ik voor de rest van mijn leven in het judowereldje blijf en dus nooit iets met dat diploma ga doen. Voorlopig is dat nog verre toekomstmuziek.
Hoe moeilijk is de combinatie school-topsport?
CASSE: Heel zwaar. Een goeie planning is van cruciaal belang. Gelukkig doen ze er op school echt alles aan om mij te steunen. Als het nodig is, kan ik examens op een ander tijdstip doen en ik krijg ook extra uitleg bij de lessen die ik noodgedwongen miste. Echt top.
Hoe verleidelijk was het om na het behalen van de wereldtitel te stoppen met studeren en voortaan alles op je sport te zetten?
CASSE: Daar heb ik zelfs nooit één seconde aan gedacht. Ik ondervind weinig tot geen nadelen aan het feit dat ik nog verder studeer. Het belet me bijvoorbeeld totaal niet om mijn trainingen en wedstrijden te doen zoals ik ze wil doen. Waarom zou ik dan moeten stoppen met studeren?
Wat mag ik je ten slotte wensen voor het nieuwe jaar?
CASSE: Dat ik mag en kan blijven doen waar ik momenteel mee bezig ben en natuurlijk – zoals iedere sporter – blessurevrij blijven .
Dit interview werd opgetekend door Stijn Vanderhaeghe voor Deze Week.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier